„Walery Przyborowski (1845-1913). Historyk powstania styczniowego”

Piotr Wdowski 

„Walery Przyborowski (1845-1913). Historyk powstania styczniowego”

Książka jest próbą nie tylko przybliżenia biografii Walerego Przyborowskiego, ukazania jej na tle epoki, ale także odkrycia na nowo jego dorobku i zasług dla polskiej historiografii drugiej połowy XIX wieku i początku XX stulecia, szczególnie w odniesieniu do studiów nad powstaniem styczniowym. Praca składa się z pięciu rozdziałów, poświęconych kolejno: biografii pisarza i historyka z uwzględnieniem jej kluczowych etapów, obrazowi powstania styczniowego w twórczości Przyborowskiego, charakterystyce jego warsztatu historycznego i poglądom na zadania historii, analizie dorobku Przyborowskiego jako recenzenta prac historycznych o powstaniu styczniowym oraz opiniom na temat jego twórczości historiograficznej, formułowanym przez współczesnych historyków, publicystów i uczestników styczniowej insurekcji.     

                                      .

Monografia przedstawia znaczenie studiów Przyborowskiego dla następnych po-koleń dziejopisarzy, zwłaszcza w aspekcie faktograficznym oraz zgromadzenia często niedostępnej już dzisiaj bazy źródłowej. Zwraca uwagę na aktualność niektórych poglądów historyka oraz na nowatorstwo poruszanej przez niego problematyki badawczej związanej z rokiem 1863. Stanowi swoisty pomnik w uznaniu zasług Walerego Przyborowskiego na rzecz badań nad powstaniem styczniowym.

Źródło:

http://marszalek.com.pl/sklep/pl/glowna/4004-walery-przyborowski-1845-1913-historyk-powstania-styczniowego.html

Więcej o publikacji:

https://echodnia.eu/radomskie/promocja-ksiazki-walery-przyborowski-18451913-historyk-powstania-styczniowego-piotra-wdowskiego/ar/13650289

Wydawca: Wydawnictwo Adam Marszałek

ISBN: 978-83-8019-860-9

Rok wydania: 2018

Liczba stron: 527

„Życiorys własny przestępcy”

Urke Nachalnik „Życiorys własny przestępcy”

Urke Nachalnik, a właściwie Icek Boruch Farbarowicz, bo tak brzmiało jego prawdziwe nazwisko, nie był przykładnym obywatelem. Jego sumienie obciążało wiele przestępstw, włamania, kradzieże, krwawe porachunki, napady, prucie sejfów. To wszystko zaprowadziło go na w sumie 15 lat do kryminału. Podczas ostatniego pobytu za kratami rawickiego więzienia napisał pamiętnik o swym burzliwym życiu, który zatytułował „Życiorys własny przestępcy”. Książka jest nie tyle świadectwem jego występków, co całego procesu demoralizacji, który doprowadził go na złą drogę.

Czytając ją, należy zwrócić uwagę również na to, że wspomnienia Nachalnika nie są zwykłą autobiografią osoby żyjącej z kodeksem karnym na bakier. To także odzwierciedlenie obyczajów panujących w ówczesnym świecie przestępczym. Całość tła, na którym autor naszkicował swój życiorys, uzupełniają podrzędne spelunki, złodziejskie meliny i domy publiczne. To właśnie w nich Nachalnik lubił miło spędzać czas, grając w karty i uczestnicząc w alkoholowych orgiach, w towarzystwie upadłych dziewcząt. Zresztą kobiety w jego życiu odgrywały wyjątkową rolę i często poruszał ich temat, przez co niektórzy krytycy uznawali jego wspomnienia wręcz za literaturę pornograficzną.

„Życiorys własny przestępcy” został po raz pierwszy wydany w styczniu 1933 roku. Urke Nachalnik miał wtedy 35 lat, z czego 15 spędził za kratami, a to akurat nie było dla złodzieja powodem do dumy. Zamieniając wytrych na pióro, Nachalnik dokonał najlepszego możliwego wyboru. Odkąd zaczął pisać, nigdy więcej nie wrócił do więzienia, a to świadczy tylko o tym, że był lepszym literatem niż złodziejem.

Źródło:

https://replika.eu/tytul/zyciorys-wlasny-przestepcy

Wydawca: Replika

ISBN: 978-83-7674-725-5

Rok wydania: 2018

Liczba stron: 400

„Lenin”

Antoni Ferdynand Ossendowski „Lenin”

Obnażając mechanizmy manipulacji, cynizm Lenina i jego gigantyczne przekonanie o własnej wyjątkowości oraz prawie do urządzania na nowo świata - nie mógł Ossendowski stać się nikim innym jak tylko wrogiem wodza rewolucji.

Książka Ossendowskiego była pierwszą tak złożoną, tak szczegółową i tak prawdziwą opowieścią o Leninie i jego czynach oraz o ogromie bezprawia, jakie się dokonało i trwało. Można ją czytać dwojako: jako powieść biograficzną jednego z największych morderców w historii ludzkości albo też - szerzej jako studium nad psychologią i metodami działania despoty.

Źródło:

https://polskaksiegarnianarodowa.pl/pl/p/Lenin/1318

O autorze:

https://naszahistoria.pl/ferdynand-ossendowski-pisarz-znienawidzony-przez-komunistow/ar/12879890

Więcej o książce:

https://repozytorium.ukw.edu.pl/bitstream/handle/item/4785/Powiesc%20biograficzna%20Ferdynanda%20Antoniego%20Ossendowskiego%20Lenin.pdf?sequence=1&isAllowed=y

Wydawca: Bollinari Publishing House

ISBN: 978-83-63865-94-8

Rok wydania: 2018

Liczba stron: 549

„Kossakowie. Biały mazur”

Joanna Jurgała-Jureczka – „Kossakowie. Biały mazur”

Tadeusz i Wojciech Kossakowie, synowie znanego malarza Juliusza, byli bliźniakami. Ożenili się z pannami Kisielnickimi, kuzynkami. Tadeusz i Anna byli rodzicami znanej pisarki: Zofii Kossak-Szczuckiej-Szatkowskiej. Wojciech i Maria wydali na świat poetkę: Lilkę (Marię Pawlikowską-Jasnorzewską), satyryczkę: Madzię (Magdalenę Samozwaniec) i malarza: Jerzego Kossaka. Jak to się stało, że domy podobnych do siebie jak dwie krople wody braci, które prowadziły tak podobne do siebie kobiety, prawie siostry – były odległe, jak dwa różne światy? Kolejna książka biografki Zofii Kossak i autorki „Kobiet Kossaków” ujawnia nieznane, zaskakujące fakty dotyczące ziemiańskiej i artystycznej rodziny Kossaków. Jest próbą odpowiedzi na pytanie – czego jeszcze o nich nie wiemy? Jakie tajemnice skrywają ich domy? Czy Kossakówka jest nawiedzona? Jakie niezawinione winy ma na swoim sumieniu Jerzy Kossak? Czy Lilka była jedynie subtelną poetką; Magdalena – królową satyry, życie traktującą z przymrużeniem; a Zofia matką-Polką? Do kogo pisali w tym samym czasie listy miłosne syn i ojciec – Wojciech i Jerzy? Która z Kossakówien nosi imię kochanki Wojciecha? Dlaczego Magdalena Samozwaniec nie witała na lotnisku powracającej z emigracji kuzynki – Zofii?

Trailer książki "Kossakowie. Biały mazur"

Strona wydawcy:

https://sklep.zysk.com.pl

Wydawca: Zysk i S-ka

ISBN:  978-83-811-6386-6

Rok wydania: 2018

Liczba stron: 380

„Irena Tuwim. Nie umarłam z miłości”

Anna Augustyniak „Irena Tuwim. Nie umarłam z miłości”

Biografia

Powiedziała kiedyś, że książka o jej życiu powinna być zatytułowana „Tam, gdzie nie ma uczuć”. Ciągle była ich spragniona. Ale nie umarła z miłości ani do obłąkanej matki, ani do obu mężów, może jedynie do… brata. „Wszystko cokolwiek się ze mną działo, w jakiś sposób oplatało się dookoła jego osoby”, pisała o Julianie Tuwimie. Nie żyła w jego cieniu. Żyła nim, jego lękami i swoim umiłowaniem go. I zapłaciła za to wysoką cenę – została zapomniana. Siostra poety, poetka, prozatorka i tłumaczka. To jej słowami Kubuś Puchatek zapewniał: „Kiedy się kogoś kocha, to ten drugi ktoś nigdy nie znika”. Oto Irena Tuwim…

Źródło:

http://trzeciastrona.pl/irena-tuwim-umarlam-milosci

Recenzje książki: 

https://culture.pl/pl/dzielo/anna-augustyniak-irena-tuwim-nie-umarlam-z-milosci

http://latarnia-morska.eu/en/port-literacki/2582-irena-tuwim-nie-umaram-z-mioci-anny-augustyniak

Wydawca: Trzecia Strona

ISBN: 978-83-64526-53-4

Rok wydania: 2015

Liczba stron: 272

„Szalone życie Macieja Z”

Henryk Waniek „Szalone życie Macieja Z”

Maciej Zembaty – awangardowy poeta, satyryk, artysta kabaretowy, scenarzysta i radiowiec, autor niezapomnianych słuchowisk, jak Rodzina Poszepszyńskich z Piotrem Fronczewskim i Janem Kobuszewskim w rolach głównych, a także tłumacz i wykonawca ballad Leonarda Cohena. Znany z takich szlagierów jak ułożona do dźwięków marsza żałobnego Fryderyka Chopina Ostatnia posługa czy prowokacyjne W prosektorium. Nie dbał o opinię, zachowując artystyczną oryginalność i niezależność. Jego ironiczny, makabryczny humor, łamiący obyczajowe tabu mówienia o śmierci, do dziś równie szokuje, co zachwyca.

Historia Macieja Z kreślona przez Henryka Wańka to osobiste wspomnienie o kultowym artyście, człowieku wyzwolonym, niepokornym, szalonym, naznaczonym poetycką melancholią. To również opowieść o środowisku twórców z lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych minionego wieku.

Źródło:

http://iskry.com.pl/biografie/571-szalone-zycie-macieja-z-9788324405060.html

Recenzje książki:

https://www.biblionetka.pl/art.aspx?id=1059332

https://histmag.org/Henryk-Waniek-Szalone-zycie-Macieja-Z-recenzja-i-ocena-17340

Wydawca: Iskry

ISBN: 978-83-244-0506-0

Rok wydania: 2018

Liczba stron: 184

„Mój ojciec, Paweł Jasienica”

Ewa Beynar Czeczott „Mój ojciec, Paweł Jasienica”

Fascynujące losy Pawła Jasienicy, a właściwie Leona Beynara, mogłyby stać się kanwą nie jednej, ale wielu książek. Przedwojenne Grodno i Wilno, pasje turystyczne realizowane w Klubie Włóczęgów z takimi osobowościami jak Czesław Miłosz. Po wybuchu wojny konspiracja i przynależność do Związku Walki Zbrojnej, tajny uniwersytet powszechny organizowany wraz ze Stanisławem Stommą, następnie walka zbrojna w AK i w brygadzie Zygmunta Szendzielarza, czyli słynnego majora „Łupaszki”. A potem równie burzliwe losy w PRL pod czujnym okiem bezpieki. Może właśnie tak intensywne doświadczanie wydarzeń historycznych spowodowało, że Paweł Jasienica stał się jednym z najlepszych pisarzy zajmujących się polską historią.

Ewa Beynar, córka Pawła Jasienicy, zebrała w niniejszej książce mnóstwo faktów, a także opowieści rodzinnych. Swoiste podsumowanie życia ojca napisały dokumenty, do których dotarła poprzez IPN.

Źródło:

http://www.wydawnictwomg.pl/moj-ojciec-pawel-jasienica

Wydawca: MG

ISBN: 978-83-7779-506-4

Rok wydania: 2018

Liczba stron: 208

„Dąbrowska (nie)znana”

Ewa Głębicka „Dąbrowska (nie)znana”

Szkice

Badania imponującej spuścizny literackiej Marii Dąbrowskiej trwają od półwiecza i wciąż przynoszą nowe, zaskakujące odkrycia. Profesor Ewa Głębicka uczestniczy w nich aktywnie od wielu lat. Książka „Dąbrowska (nie)znana” powstała na marginesie jej dotychczasowych prac edytorskich. Autorka z pasją i dociekliwością detektywa ujawnia wątki autobiograficzne w twórczości autorki Nocy i dni. Skupia się na mało znanych wątkach jej życia, przekonaniach m.in. politycznych, sądach o trudnych tematach współczesnej historii (takich jak Katyń czy antysemityzm), sympatiach (i antypatiach) literackich czy niespodziewanych emocjach ujawniających się w stosunku do bliskich jej ludzi. Lektura książki będzie przyjemnością dla miłośników biografii literackich i obowiązkiem dla badaczy literatury, historii i kultury XX wieku.

Źródło:

http://trzeciastrona.pl/dabrowska-nieznana-szkice

Więcej o książce:

http://kochamciemojezycie.blogspot.com/2017/05/dabrowska-nieznana-szkice-ewa-gebicka.html

Wydawca: Trzecia Strona

ISBN: 978-83-64526-42-8

Rok wydania: 2016

Liczba stron: 472

„Polskie piwo. Biografia”

 Marcin Jakub Szymański „Polskie piwo. Biografia”

Wyraz „piwo” wywodzi się z prasłowiańskiego słowa pivo oznaczającego po prostu napój. Bo innego, ważniejszego napitku ludzkość nie wymyśliła. No, może jeszcze wino, ale to przecież napój bogów. Bez wątpienia największym wynalazkiem ludzkości jest piwo. No, koło też jest ważne, ale nie pasuje do pizzy… Dave Barr – laureat Nagrody Pulitzera

Browar Okocim na pocztówce

Opowiemy o ulubionym trunku Polaków, o jego historii, sposobach warzenia i wpływie na historię Europy i Polski. W książce znajdziecie anegdoty, przepisy i całkiem poważne komentarze historyczne. Głównym bohaterem książki jest piwowarstwo, które przez wieki podlegało licznym przeobrażeniom, było przedmiotem wysiłków miłośników i smakoszy, ale też obszarem wielkich oszustw. Toczono o nie spory polityczne, a czasem odbierano mu wolność ustawami. A mimo wszystko branża ocalała i znowu polskie piwo podbija obce rynki. Zapraszamy w podchmieloną podróż przez stulecia.

Żaden kraj tak naprawdę się nie liczy, jeżeli nie ma własnego piwa i własnych linii lotniczych. Można też mieć dobrą własną drużynę piłkarską i jakąś broń masowego rażenia, ale dobre piwo to podstawa. Frank Zappa

Źródło:

https://wydawnictwofronda.pl/ksiazki/polskie-piwo-biografia

Wydawca: Fronda

ISBN: 978-83-8079-358-3

Liczba stron: 400

Rok wydania: 2018

„Kobiety wywiadu”

Przemysław Słowiński „Kobiety wywiadu”

Uwodzicielskie i niebezpieczne. W półmroku buduarów wyciągały sztabowe tajemnice od kochanków, skakały ze spadochronem, skutecznie operowały bronią.

Intrygi, szantaże, wielka polityka. Brawura i adrenalina.

MATHILDE CARRÉ. Drapieżna kotka, zdradziła Niemcom siatkę francuskiego Resistance. Skazana na gilotynę w wieku lat 40. Dożyła jednak prawie stu lat, wydając po drodze pamiętnik.

GABRIELLE BONHEUR (COCO) CHANEL. Interesowna kobieta sukcesu. W czasie niemieckiej okupacji Coco związała się z niemieckim wywiadem. Francuski ruch oporu wydał na nią wyrok śmierci, ale po wojnie uniknęła kary za kolaborację.

ANNA CHAPMAN. Agentka 00Sex. Wyszkolona na „uniwersytecie uwodzicieli” koło Kazania. Powróciła do rosyjskiej ojczyzny w glorii superszpiega. Jej podobizna znalazła się ostatnio nawet na znaczkach pocztowych.

IZABELLA HORODECKA. „Teresa” od wyroków. Zwiedziła kilkadziesiąt państw na sześciu kontynentach. James Bond w spódnicy. Przenikliwa, niezwykle spostrzegawcza, mająca świetny refleks, podczas okupacji wzięła udział w 23 poważnych akcjach likwidacyjnych.

CHRISTINE KEELER. Seks, kłamstwa i samobójstwo. Piękna dziewczyna, lekarz erotoman, łysiejący brytyjski minister i przystojny rosyjski szpieg. Nawet w swingującym Londynie lat sześćdziesiątych taka mikstura po prostu musiała eksplodować.

KAROLINA RZEWUSKA (SOBAŃSKA). Szpieg w krynolinie. Używając prowokacji i szantażu, bez wahania niszczyła polskich patriotów, nawet tych z kręgu najbliższych przyjaciół i rodziny.

KRYSTYNA SKARBEK. Agentka brytyjskiego SOE, używająca pseudonimu Christine Granville. Ulubiony szpieg Churchilla. Za swoje brawurowe misje otrzymała najwyższe odznaczenia francuskie i angielskie. Nie potrafiła się odnaleźć w powojennej rzeczywistości. Zginęła najprawdopodobniej z ręki zazdrosnego kochanka.

ELŻBIETA ZAWACKA. Najdzielniejsza z dzielnych. Cichociemnych było tylko 316 – wśród nich jedna kobieta. Przekradała się przez ośnieżone przełęcze Pirenejów i skakała w nocy ze spadochronem. Wzorzec odwagi i patriotyzmu.

MARGARETHA ZELLE (MATA HARI). Oko Bóstwa. Na hasło: „kobieta – szpieg” każdy niemal odpowiada: „Mata Hari”, chociaż biedna Greta Zelle nie była ani dobrą tancerką, ani nie oddała aż tak wielkich usług szpiegowskich jak inni niemieccy agenci.

Sprawdź, dla kogo gasisz światło. Twoje tajemnice są w niebezpieczeństwie.

                         

---

Przemysław Słowiński urodził się w 1959 roku we Wrocławiu. Z wykształcenia prawnik, wykonywał wiele zawodów, m.in. malarza, górnika, barmana, agenta ubezpieczeniowego. Autor książek biograficznych.

Źródło:

https://wydawnictwofronda.pl/ksiazki/kobiety-do-zadan-specjalnych

Więcej o książce:

http://www.polskatimes.pl/historia/a/kobiety-wywiadu-izabella-horodecka-teresa-byla-w-ak-od-spraw-beznadziejnych,13375097/2

Wydawca: Fronda

ISBN: 978-83-8079-367-5

Liczba stron: 360

Rok wydania: 2018

„Na wskroś piękna. Historia Heleny Modrzejewskiej”

Arael Zurli „Na wskroś piękna. Historia Heleny Modrzejewskiej”

Legendarna już za życia. Inteligentna i wrażliwa artystka, niekwestionowana królowa polskich desek teatralnych. Debiutowała na prowincjonalnych galicyjskich scenach, by pełnię swego talentu zaprezentować przed publicznością za Oceanem. Helena Modrzejewska do dziś w równym stopniu zachwyca, co intryguje: czy była nieślubną córką księcia Władysława Sanguszki? Jej fascynujące życie, rozpięte pomiędzy dwa kontynenty, Europę i Amerykę, pełne jest zagadek, domysłów i mitów. Na wskroś piękna, na wskroś tajemnicza.

Zdjęcie prywatne, 1878 

Źródło:

http://iskry.com.pl/biografie/565-na-wskros-piekna-historia-heleny-modrzejewskiej-9788324405022.html

Recenzje książki:

http://recenzjeksiazek.natemat.pl/241487,na-wskros-piekna

http://www.dziennikteatralny.pl/artykuly/piekna-na-scenie-i-w-zyciu.html

https://histmag.org/Arael-Zurli-Na-wskros-piekna.-Historia-Heleny-Modrzejewskiej-recenzja-17025#fn1

Wydawca: Iskry

ISBN: 978-83-244-0502-2

Rok wydania: 2018

Liczba stron: 244

„Manipulacje i tajemnice”

Zdzisław Jerzy Adamczyk „Manipulacje i tajemnice”

Zagadki późnej biografii Stefana Żeromskiego

Profesor Zdzisław Jerzy Adamczyk przez piętnaście lat zajmował się przygotowywaniem do druku korespondencji Stefana Żeromskiego. Poszukując w archiwach i bibliotekach informacji niezbędnych do objaśnienia pewnych spraw, o których mowa jest w listach, odkrył, że dotychczasowa wiedza o życiu autora Popiołów, ukształtowana przez książki Hanny Mortkowicz-Olczakowej, Aliny Kowalczykowej oraz wspomnienia Moniki Żeromskiej mija się z prawdą, często będąc wynikiem jaskrawej manipulacji.

Do tej pory nikt nie napisał pełnej, wiarygodnej biografii Żeromskiego. Najwięcej wiemy o latach młodości autora Syzyfowych prac, gdyż sam o to zadbał prowadząc dziennik. O późniejszym jego życiu wiadomo znacznie mniej, co pozostawia otwarte pole dla konfabulacji, koloryzacji, zmyśleń, z czego autorzy dotychczasowych prac o Żeromskim skwapliwie korzystali. Panuje przekonanie, że pisarz prowadził spokojne, wręcz sielskie życie, mieszkając wraz z nową rodziną w Konstancinie, a jego współpraca z Jakubem Mortkowiczem układała się jak najlepiej. Tymczasem nie do końca tak było. Profesor Adamczyk postanowił w iście demaskatorski sposób rozprawić się z przekłamaniami i świadomym zatajaniem bądź przekręcaniem faktów, przedstawiając tym samym wiarygodny obraz ostatnich lat życia Stefana Żeromskiego.

Źródło:

http://www.czytelnik.pl/?ID=ksiazka&ID2=506

Więcej o książce:

http://dzieje.pl/ksiazki/manipulacje-i-tajemnice-zagadki-poznej-biografii-zeromskiego

Wydawca: Czytelnik

ISBN: 978-83-07-03415-7 

Rok wydania: 2017

Liczba stron: 248

„Krystyna Rudkowska — kustosz pałacu w Rogalinie”

Piotr Zaworski „Krystyna Rudkowska — kustosz pałacu w Rogalinie” 

W lipcu ubiegłego roku na stronach Zapomnianej Biblioteki przypomniałem wydaną w 1939 r. znakomitą, nie wznawianą po wojnie, powieść przygodową Wandy Polankiewicz „Rycerze Wielkiej Przygody”: 

http://www.zapomnianabiblioteka.pl/2017/07/rycerze-wielkiej-przygody.html

Wanda Polankiewicz była blisko związana z siostrą Krystyną, która po zakończeniu II wojny światowej piastowała m.in. stanowisko kustosza pałacu w Rogalinie. W udostępnionej poniżej biografii Krystyny Rudkowskiej znajdziemy wiele nie znanych szerzej informacji związanych z losami Wandy Polankiewicz oraz dziejami rodziny Polankiewiczów:

https://drive.google.com/file/d/1Yelr7Wflv0p7b8YeYNPFeWsAJJRQrqUZ/view?usp=sharing

Publikacje Radomskiego Towarzystwa Naukowego (Cz. 4)

Radomskie Zeszyty Biograficzne

 Nr 1. August Schnierstein

Red. Monika Świerczyńska

Wydawca: Radomskie Towarzystwo Naukowe

Radom 2009

Liczna stron: 32

Źródło:

http://rtn.home.pl/publ_radomskie.html

Radomskie Zeszyty Biograficzne

 Nr 2. Leszek Kołakowski

Red. Wiesław Chudoba

Wydawca: Radomskie Towarzystwo Naukowe

Radom 2009

Liczna stron: 32

Źródło:

http://rtn.home.pl/publ_radomskie.html

„Wojciech Kossak. Opowieść biograficzna”

Maja i Jan Łozińscy „Wojciech Kossak. Opowieść biograficzna”

Wojciech Kossak, słynny malarz batalista, zdobył popularność, jakiej rzadko doświadczają mistrzowie pędzla. Syn Juliusza Kossaka, ojciec Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej i Magdaleny Samozwaniec, żył i malował z niekłamaną pasją. Pracował na dworze cesarzy: Wilhelma II i Franciszka Józefa, a w II Rzeczypospolitej portretował Józefa Piłsudskiego, polskich kawalerzystów i polityków. Jego Olszynka Grochowska, Panorama Racławicka, Szarża pod Rokitną weszły do kanonu polskiego malarstwa historycznego. Podziwiano jego efektowne portrety dam z towarzystwa i obrazy koni.

Malarz obracał się wśród polskiej i europejskiej arystokracji, dużo podróżował po świecie. Uchodził za wzór zawsze wytwornego dżentelmena. Ogromnie podobał się kobietom, a sam nie wyobrażał sobie życia bez romansów i flirtów. Uwielbiał luksus, dobre samochody, polowania, a nawet hazard. Ogromna korespondencja, którą po sobie zostawił, pozwala wizerunek Kossaka – „malarza polskiej chwały” – nieco odbrązowić…

O autorze: Jan Łoziński od lat bada obyczajowość Polaków w minionych wiekach. Ostatnie swoje prace poświęcił (wspólnie z żoną, Mają Łozińską) tematom związanym przede wszystkim z dwudziestoleciem międzywojennym. Opublikował m.in. W przedwojennej Polsce, W kurortach przedwojennej Polski. Teraz postanowił przyjrzeć się dziejom polskiej kuchni i stołu od średniowiecza po wiek XX.

Źródło:

http://ksiegarnia.pwn.pl/Wojciech-Kossak,426999910,p.html

Wydawca: PWN

ISBN: 9788301185725

Rok wydania: 2016

Liczba stron: 240

„Kazimierz Przerwa-Tetmajer”

Tadeusz Januszewski „Kazimierz Przerwa-Tetmajer”

Biografia Kazimierza Przerwy-Tetmajera (1865–1940) to próba przybliżenia dzisiejszemu czytelnikowi wybitnego poety Młodej Polski, którego twórczość literacką przerwała postępująca choroba psychiczna. Cieszył się ogromną popularnością i stał się w opinii współczesnych mu literatów ucieleśnieniem poety modernistycznego, czego wyrazem było umieszczenie go przez Stanisława Wyspiańskiego pod postacią Poety w Weselu. Był prezesem Towarzystwa Literatów i Dziennikarzy Polskich (1921). W 1928 r. przyznano mu Nagrodę Literacką miasta Warszawy, a w 1934 r. został członkiem honorowym Polskiej Akademii Literatury.

Odbywał liczne wycieczki po górach, i zafascynowany pięknem i folklorem Tatr napisał szereg lirycznych wierszy i opowieści o górskiej przyrodzie, gwarze i bohaterach zbójnickich. Kazimierz Przerwa-Tetmajer zerwał w swoich erotykach z pruderią, opisując śmiałe sceny miłosne i kobiece ciało, co wywołało niemały skandal.

Źródło oraz linki do recenzji:

http://iskry.com.pl/biografie/450-kazimierz-przerwa-tetmajer-biografia.html

Rozmowa z autorem:

http://www.polskieradio.pl/8/2382/Artykul/1533092,Tetmajer-Namietny-poeta-urodzony-pesymista

           

Wydawnictwo Iskry na Facebooku:

https://www.facebook.com/WydawnictwoIskry

Wydawnictwo: Iskry

ISBN: 978-83-244-0411-7

Rok wydania: 2015

Liczba stron: 287

„Leopold Pac-Pomarnacki”

Piotr Kacprzak „Leopold Pac-Pomarnacki”

Ptasznik i nemrod z Kresów i Radomia

Wydanie tej monografii jest jednym z  przedsięwzięć zrealizowanych przez RDLP w radomiu w roku jubileuszu 135-lecia. Książka autorstwa Piotra Kacprzaka, zastępcy dyrektora ds. gospodarki leśnej, powstawała ponad osiem lat. Jest obszernym opracowaniem w całości poświęconym Leopoldowi Pac-Pomarnackiemu – niezwykłej osobie związanej z Kresami, Radomiem, regionem, łowiectwem, leśnictwem i ochroną przyrody. A tak we wstępie sam autor pisze o genezie jej powstania: „W październiku 2007 r. w siedzibie Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Radomiu odbyła się sesja popularnonaukowa poświęcona pamięci Leopolda Pac-Pomarnackiego, upamiętniająca jednocześnie setną rocznicę jego urodzin. Jednym z istotnych wniosków tej sesji była myśl opracowania monografii dotyczącej życia, działalności i twórczości L. Pac-Pomarnackiego. Tak się złożyło, że sam byłem inicjatorem tego przedsięwzięcia, a w związku z tym na mnie uczestnicy sesji scedowali obowiązek nie tylko zebrania materiałów i koordynacji wydania monografii, lecz także redakcji całego opracowania. Nie było to zadanie – z różnych powodów – łatwe. (…) Nie dane mi było nigdy poznać osobiście Leopolda Pac-Pomarnackiego. (…) Nie miałem również możliwości słuchania jego wykładów ani studiowania lektury jego dokonań pisarskich i publicystycznych aż do połowy lat 90. ubiegłego wieku. Wiedziałem, że w środowisku przyrodniczym, leśnym i łowieckim uchodził za osobę znaną, szanowaną i zacną, o której mówiło się tylko w ciepłych słowach, a czego wyrazem i ukoronowaniem było ufundowanie i odsłonięcie tablicy wraz z obeliskiem przy siedzibie Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Radomiu, poświęconych jego pamięci. Nie był to jedyny znak pamięci dla jego osoby. Od roku 1996 organizowany jest w Radomiu ogólnopolski konkurs ornitologiczny nazwany jego imieniem, a od 1998 r. jedna z ulic Radomia nosi imię Leopolda Pac-Pomarnackiego. (…)

Źródło:

http://www.suchedniow.radom.lasy.gov.pl/documents/11058/0/LAS-Radom-grudzien_01-08+internet.pdf/3c44d013-f4be-4c34-8c72-8c3efba91659

Wydawca: Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych w Radomiu

ISBN: 978-83-62910-41-0

Rok wydania: 2015

Liczba stron: 528

Piotr Kacprzak „Nadleśnictwo Marcule”

Historia lasów, gospodarki i administracji leśnej w zarysie

Autor wprowadza czytelnika w dzieje nadleśnictwa, zaznajamiając go wpierw z ogólnym kontekstem historii regionu. Pisząc o czasach przedrozbiorowych, opiera się na kilku opracowaniach, ale począwszy od początków XIX w., sięga już do zasobu dokumentów, szczęśliwie zachowanych w radomskim archiwum państwowym. Najwcześniejsze dotyczą Leśnictwa Iłża, protoplasty dzisiejszych Marculi. Piotr Kacprzak szeroko korzysta również z zasobów archiwalnych zgromadzonych w nadleśnictwie i RDLP. Ostatni rozdział to prezentacja współczesnego Nadleśnictwa Marcule, które w ub. roku obchodziło 20-lecie reaktywowania. Książka przypieczętowuje tę rocznicę.

Więcej na:

http://www.laspolski.pl/Nadlesnictwo_marcule,strona-2345.html

Wydawca: Drukarnia Panzet na zlecenie Nadleśnictwa Marcule

ISBN: 978-83-61240-66-2

Rok wydania: 2012

Liczba stron: 304

„Pamiętniki”

Eryk Lipiński „Pamiętniki”

Słodko-gorzka opowieść jednego z najbardziej znanych karykaturzystów polskich, który był inicjatorem powołania do życia pisma satyrycznego „Szpilki”, a także pomysłodawcą i założycielem Muzeum Karykatury w Warszawie. Obecne wydanie Pamiętników zostało wzbogacone reprodukcjami plakatów i rysunków autora. Dołączono także pierwodruk listów Eryka Lipińskiego do żony z sierpnia 1944 roku z Saskiej Kępy, gdzie zastało go powstanie warszawskie i skąd mógł się jedynie przyglądać płonącej Warszawie, martwiąc się o najbliższych. Dzieciństwo w Moskwie, szkolne lata i studia na ASP w Warszawie, przedwojenne środowisko artystyczne i pierwsze sukcesy opisuje autor w humorystycznej formie. W czasie wojny był więziony w Oświęcimiu i na Pawiaku. Pracując jako sanitariusz w Dulagu w Pruszkowie, uratował wielu ludzi od wywózki. Po wojnie zajął się m.in. projektowaniem plakatów filmowych i teatralnych (był jednym z twórców Polskiej Szkoły Plakatu i organizatorem pierwszego Biennale Plakatu), ilustrowaniem książek i pism, pisaniem humorystycznych tekstów do kabaretów i „publigrafiką”.

Był jednym z inicjatorów i pierwszym przewodniczącym Społecznego Komitetu Opieki nad Cmentarzami i Zabytkami Kultury Żydowskiej w Polsce. Za ukrywanie w czasie okupacji przyjaciół pochodzenia żydowskiego został w 1991 roku uhonorowany tytułem Sprawiedliwy wśród Narodów Świata. W Państwowym Wydawnictwie Iskry wydał kilka książek, ale największym powojennym wyzwaniem było stworzenie Muzeum Karykatury, jednego z pierwszych na świecie, które istnieje do dziś i nosi jego imię.

Źródło oraz linki do recenzji i audycji radiowych:

http://iskry.com.pl/biografie/465-pamietniki.html

Wydawnictwo Iskry na Facebooku:

https://www.facebook.com/WydawnictwoIskry

Wydawnictwo: Iskry

ISBN: 978-83-244-0431-5

Rok wydania: 2016

Liczba stron: 408

„Oczko się odlepiło temu misiu...”

Maciej Replewicz „Oczko się odlepiło temu misiu...”

Biografia Stanisława Barei

Kariera Stanisława Barei pełna była potyczek z ówczesną rzeczywistością. Setki absurdalnych scenek z własnego życia ten niezrównany obserwator potrafił później wykorzystać i po mistrzowsku przenieść na ekran. Książka „Oczko się odlepiło temu misiu...”, będąca biografią reżysera składa się z 28 ujęć (rozdziałów), w których Maciej Replewicz odkrywa przed miłośnikami kultowego twórcy wiele nieznanych epizodów związanych z jego życiem prywatnym i zawodowym. Czytelnicy mają okazję poznać lata dzieciństwa Staszka, w tym odwiedzić kino „Lot” w Jeleniej Górze – miejsce w którym rozpoczęła się fascynacja nastoletniego chłopca filmem. Mają także okazję być przy reżyserze w trudniejszych chwilach, aż po dzień 14 czerwca 1987 r., kiedy to w szpitalu w Essen przestało bić serce autora „Bruneta wieczorową porą”.

Publikacja jest kopalnią informacji i ciekawostek o każdym z filmów Barei. Znajdziemy w niej ponadto lokalizacje planów zdjęciowych nakręconych przez niego filmów. „Oczko się odlepiło temu misiu...” to wędrówka po polskim filmowym światku lat 1960-1987. W tych właśnie latach miały miejsce premiery pierwszego i ostatniego filmu reżysera. Stanisław Bareja był autorem kilkudziesięciu scenariuszy filmowych. Tylko niewielka część z nich została zrealizowana na celuloidowej taśmie. Niewykorzystanym scenariuszom Barei jest również poświęcony jeden z rozdziałów książki.

W ubiegłym roku miałem przyjemność przeczytać inną książkę autora, w której odsłaniał kulisy legendarnego serialu „Stawka większa niż życie”.[1] Zrealizowałem również wywiad, w którym na pytanie, który z seriali „Stawkę…” czy „Alternatywy 4” ceni wyżej, Maciej Replewicz odpowiedział: „Zdecydowanie Bareja, zdecydowanie „Alternatywy 4”. Te dwa seriale są nieporównywalne, choć obydwa kręcono w PRL a dziś mają etykietkę „kultowych”. „Stawka” to serial sprawnie zrealizowany, ale stworzony na polityczne zamówienie władz PRL. Twórcy chętnie wykonywali ukłony w jej stronę, część nazwisk i pseudonimów partyzantów z GL/AL w serialu, to autentyczne nazwiska i pseudonimy moczarowskiej „wierchuszki” SB końca lat 60. Stanisław Bareja to człowiek z innego bieguna, wierny swoim poglądom, na wskroś uczciwy, przyzwoity. Jeden ze scenarzystów „Stawki”, Zbigniew Safjan agresywnie atakował Bareję podczas kolaudacji „Co mi zrobisz jak mnie złapiesz” w grudniu 1977 roku. Atak w obecności wiceministra kultury Janusza Wilhelmiego był podłością. Bareja przypłacił go zawałem serca. Nie kłaniał się władzy w pas, a za każdy film czy serial płacił własnym zdrowiem.”[2]

Wartość książki Macieja Replewicza podnosi wykorzystanie przez niego szeregu nie publikowanych wcześniej materiałów, zdjęć, wspomnień i dokumentów a także stenogramów Komisji Ocen Scenariusza i stenogramów kolaudacyjnych z archiwów Filmoteki Narodowej. Wśród kilkudziesięciu osób, z których pomocy korzystał autor w trakcie pracy nad biografią znajdziemy wiele tak znaczących postaci polskiego kina jak: Janusz Morgenstern, Tadeusz Chmielewski, Jan Kobuszewski, Janusz Gajos, Stanisław Tym czy Andrzej Wajda. Polecam.

Wydawnictwo: Fronda

ISBN: 978-83-8079-007-0
Rok wydania: 2015

Liczba stron: 477

---

[1] Patrz recenzja: http://www.zapomnianabiblioteka.pl/2015/09/stawka-wieksza-niz-kamstwo.html

[2] Cały wywiad: http://www.zapomnianabiblioteka.pl/2015/10/siedem-pytan-do-macieja-replewicza.html

Publikacje historyczne wydawnictwa The Facto (cz. 1)

Luiza Łuniewska „Szukając Inki. Życie i śmierć Danki Siedzikówny”

Przez blisko pół wieku o Ince pamiętali tylko jej najbliżsi: siostry, koledzy z oddziałów, którzy nawet nie znali jej prawdziwego nazwiska i pewien stary ksiądz, który nigdy nikomu o niej nie opowiadał.

Na początku lat 90. pani Stasia z Narewki pociągnęła za łokieć miejscowego nauczyciela: w tym domu, powiedziała, mieszkała dziewczyna zamordowana przez UB, musi pan o tym dzieciom opowiadać. Jednocześnie w Gdańsku, historycy z IPN, zaczęli szukać śladów tajemniczej sanitariuszki od Łupaszki. Ksiądz Marian Prusak, z gdańskiej parafii, odetchnął - w końcu mógł komuś opowiedzieć, co zdarzyło się w sierpniową noc 1946 roku. Oto historia Inki.

Źródło:

http://www.thefacto.pl/ksiazki/literatura-faktu/szukajac-inki-zycie-i-smierc-danki-siedzikowny.html

Książka dostępna także w formie E-booka.

Dystrybucja: DICTUM Sp. z o.o.

www.dictum.pl

Wydawca: The Facto

ISBN: 978-83-61808-75-6

Rok wydania: 2015

Liczba stron: 256

Wiktor Bołba „Deyna. Geniusz futbolu, książę nocy”

Prawdziwa, niewybielana i niebanalna historia Kazimierza Deyny. To opowieść o uwielbieniu i czci, którą po dziś otaczają go kibice Legii, i nienawiści, jaką okazywali mu fani innych polskich drużyn. O drodze na szczyt i upadku. To wreszcie opowieść o człowieku obdarzonym wybitnym talentem, ale także naznaczonym słabościami - niepohamowanym pociągiem do kobiet, skłonnościami do zdrady, alkoholu i hazardu. A o wszystkim w najdrobniejszych szczegółach opowiadają ludzie, którzy byli częścią tej Historii.

Źródło:

http://www.thefacto.pl/ksiazki/biografie/deyna-geniusz-futbolu-ksiaze-nocy.html

Książka dostępna także w formie E-booka.

Dystrybucja: DICTUM Sp. z o.o.

www.dictum.pl

Wydawca: The Facto

ISBN: 978-83-61808-48-8

Rok wydania: 2014

Liczba stron: 288 + zdjęcia