Pokazywanie postów oznaczonych etykietą kino. Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą kino. Pokaż wszystkie posty

czwartek, 1 grudnia 2022

„Ty pieronie! Biografia Franciszka Pieczki”

 

Magda Jaros „Ty pieronie! Biografia Franciszka Pieczki”

 

Zamknięty w sobie, po śląsku hardy i osobny? A może delikatny, wrażliwy, z gołębim sercem? Jaki był Franciszek Pieczka, wybitny aktor, który zagrał 500 ról filmowych i teatralnych?

Ty pieronie! to wnikliwy i czuły obraz jego aktorskiej wielkości połączonej ze skromnością, prawością i uczciwością. Do bliskiego kręgu Franciszek Pieczka dopuszczał garstkę osób. Ale wszyscy, którzy go znali, mówią, że był niezwykle skromny i ciepły. Nigdy się nie wywyższał, nie pchał się na pierwszy plan. Bardzo rzadko bywał na bankietach, nie znosił rozgłosu. Koledzy z Teatru Powszechnego w Warszawie żartują, że po premierze przy pierwszym ukłonie stał na przedzie sceny, przy drugim był blisko kulis, przy trzecim… siedział już w domu w Falenicy. Dom to rodzina: żona, dwójka dzieci i wnuki. Oni byli jego światem. Jan Jakub Kolski powiedział, że miarą bezinteresowności i życzliwości powinna być jedna pieczka. I trudno się z tym nie zgodzić…

 


Magda Jaros - filolożka z instynktem reporterskim. Pasję rozmowy realizowała w cyklu wywiadów z wielkimi postaciami kultury na łamach miesięcznika „Twój Styl”. Uważa, że uczyć trzeba się od bardziej doświadczonych, dlatego chętnie zaprasza do rozmów ludzi, którzy wiele przeżyli. Współautorka książki Pojednanie ze złem. Historia chłopca z łódzkiego getta.

 

Książka na stronie wydawcy:

https://www.rebis.com.pl/pl/book-ty-pieronie-biografia-franciszka-pieczki-magda-jaros,HCHB11279.html

Recenzje biografii:

https://lubimyczytac.pl/ksiazka/5042501/ty-pieronie-biografia-franciszka-pieczki

Fragment książki:

https://kultura.onet.pl/fragmenty-ksiazek/franciszek-pieczka-wyszedl-z-pancernych-bez-ran-nad-kolegami-mial-przewage/ky7cbwl

 

Wydawca: wydawnictwo Rebis

ISBN: 978-83-8188-609-3

Rok wydania: 2022

Liczba stron: 256



środa, 23 listopada 2022

„Garbo. Najbardziej tajemnicza gwiazda Hollywood”

 

Robert Gottlieb „Garbo. Najbardziej tajemnicza gwiazda Hollywood”

Wstęp: Tomasz Raczek

 

Kobieta-sfinks, której nikt nie był w stanie pojąć. Zimna jak lód Szwedka. Przeurocza, nieśmiała dziewczyna. Ikona kina, która w wieku zaledwie 36 lat zniknęła z ekranów. Nie lubiła ludzi, ale swoim spojrzeniem uwodziła miliony. Zarabiała astronomiczne sumy i jednocześnie była legendarnie skąpa. Mimo szafy pełnej zjawiskowych sukien chodziła głównie w męskich spodniach i nie zawsze czystych swetrach.



Mężczyźni się o nią zabijali, ale najdłuższy związek stworzyła z kobietą. Romansem z pisarzem E.M. Remarkiem doprowadziła do szału Marlenę Dietrich (która wcześniej sama ukradła jej kochankę). Choć chorobliwie strzegła swojej prywatności i uciekała fotoreporterom, aż do śmierci elektryzowała tłumy – po 20 latach od ostatniego filmu na jej widok na ulicach Nowego Jorku tworzyły się kilometrowe korki.



Jak wstydliwej Szwedce z robotniczej rodziny udało się podbić Hollywood? Czy karierę zawdzięczała wpływowym kochankom, których umiejętnie dobierała sobie już jako nastolatka? Czy ta niebywale piękna kobieta tak naprawdę czuła się mężczyzną? I dlaczego będąc u szczytu sławy, nagle zakończyła karierę?



Robert Gottlieb – znawca teatru i kina złotej ery Hollywood, a także legendarny redaktor, który w swojej karierze kierował jednymi z najważniejszych amerykańskich wydawnictw, Simon and Schuster oraz Alfred A. Knopf. Odkrył Josepha Hellera i jego „Paragraf 22”, był też redaktorem powieści m.in. Doris Lessing, Raya Bradburego i Toni Morrison. Wieloletni redaktor naczelny „The New Yorkera” i autor m.in. biografii Sary Bernhardt oraz George’a Balanchine’a.

 

Źródło:

https://www.znak.com.pl/ksiazka/garbo-najbardziej-tajemnicza-gwiazda-hollywood-gottlieb-robert-235287

https://www.empik.com/garbo-najbardziej-tajemnicza-gwiazda-hollywood-robert-gottlieb,p1325256329,ksiazka-p

Recenzje książki:

https://lubimyczytac.pl/ksiazka/5031489/garbo-najbardziej-tajemnicza-gwiazda-hollywood

 

Wydawca: Znak Literanova

ISBN: 978-83-240-7761-8

Rok wydania: 2022

Liczba stron: 560

 


niedziela, 24 lipca 2022

„Mordowanie na ekranie”

 

Jacek Dubois „Mordowanie na ekranie”

 

Jacek Dubois – adwokat od wielu lat zajmujący się sprawami karnymi – analizuje najwybitniejsze thrillery prawnicze i ocenia, jak ma się ich treść do rzeczywistości sali sądowej.

Mordowanie na ekranie pozwoliło mi dotrzeć do sensów wielu wspaniałych filmów, które bez analizy prawniczej Jacka Dubois na zawsze pozostałyby przede mną zakryte. Czytając jego książkę miałem wrażenie, jakbym znalazł się na erudycyjnych wykładach, w których mieszają się filmoznawstwo z etyką, prawo z literaturą i historia z filozofią. – z Przedmowy Andrzeja Saramonowicza.

W drugim, rozszerzonym wydaniu autor analizuje kolejne filmy, których akcja rozgrywa się na sali sądowej. Tworzące zbiór felietony to nie tylko obszerne komentarze dotyczące poszczególnych produkcji. Praktyczne doświadczenie autora pozwala na kanwie omawianych filmów podzielić się z czytelnikami wskazówkami dotyczącymi rozumienia zasad prawa czy aplikacji reguł etyki adwokackiej w codziennej pracy.      

 


Źródło:

https://www.ksiegarnia.beck.pl/serie-wydawnicze/biblioteka-edukacji-prawniczej/19692-mordowanie-na-ekranie-jacek-dubois

Spis treści:

https://www.ksiegarnia.beck.pl/media/product_custom_files/1/9/19692-mordowanie-na-ekranie-jacek-dubois-spis.pdf

 

Wydawca: Wydawnictwo C. H. Beck Sp. z o.o.

Seria: Biblioteka Edukacji Prawniczej

ISBN: 978-83-8198-844-5

Liczba stron: 536

Rok wydania: 2021



środa, 20 lipca 2022

„Stanisław Bareja. Jego czasy i filmy”

 

Dorota Skotarczak „Stanisław Bareja. Jego czasy i filmy”

 

Stanisława Bareję można uznać chyba za najbardziej konsekwentnego reżysera działającego w okresie PRL. Realizował wyłącznie filmy i seriale należące do gatunków rozrywkowych. W jego dorobku są przede wszystkim komedie, ale też kryminały. Brak dramatów społecznych, wojennych, historycznych… Już ta niezwykła konsekwencja jest wystarczającym powodem, aby przyjrzeć się bliżej Stanisławowi Barei. Gdyby bowiem żył i tworzył w tym samym okresie historycznym, lecz w jakimś innym zachodnim kraju, nie byłoby niczego dziwnego w tym, że specjalizował się on w kinie rozrywkowym, które w dodatku przynosi zyski. Jednak w PRL niekoniecznie musiało to być najłatwiejsze i oczywiste. Od sztuki i jej twórców wymagano zaangażowania i stosownej powagi. Gatunków rozrywkowych – w filmie, ale również w literaturze – nie ceniono. Jednocześnie nieustannie apelowano i nawoływano do tworzenia socjalistycznej kultury masowej, do produkcji utworów rozrywkowych, które jednak będą wierne ideologicznym pryncypiom. Później, jakże często, narzekano na gotowe już komedie czy kryminały. Ze Wstępu

 


Spis treści

Wstęp 7

Rozdział I. Dzieciństwo w cieniu historii
Rozdział II. Młodość, czyli Filmówka
Rozdział III. Debiut, czyli miłe złego początki
Rozdział IV. Kryminał i komedia, czyli w kręgu kina gatunków
Rozdział V. Pełne widownie, czyli piewca drobnomieszczaństwa
Rozdział VI. „Bareizm”, czyli w odstawce
Rozdział VII. „Poszukiwany, poszukiwana”, czyli nowy Bareja
Rozdział VIII. Rozkwit, czyli twórca kina autorskiego
Rozdział IX. Czy to jeszcze jest komedia, czyli w kręgu kina moralnego niepokoju
Rozdział X. „Miś”, czyli w opozycji
Rozdział XI. „Alternatywy 4”, czyli wielka metafora
Rozdział XII. „Zmiennicy”, czyli reżyser, który stał się moralistą

Bibliografia

Indeks osób

 

Źródło:

https://wydawnictwo.uni.lodz.pl/produkt/stanislaw-bareja

 

Wydawca: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego

ISBN: 978-83-8220-741-5

Rok wydania: 2022

Liczba stron: 260



wtorek, 31 maja 2022

„Filmowcy przedwojennej Warszawy”

 

Piotr Kitrasiewicz „Filmowcy przedwojennej Warszawy”

 

Książka jest monografią ukazującą świat osiągnięć w zakresie sztuki filmowej okresu dwudziestolecia międzywojennego Warszawy, poprzez ukazanie sylwetek reżyserów tamtego okresu. Pozycja składa się z rozdziałów, z których każdy stanowi omówienie życia i dorobku realizatorskiego  konkretnego twórcy. Są nimi: Michał Waszyński (Rozdział I. „Ekspresowy rzemieślnik”); Mieczysław Krawicz (Rozdz. II. „W stronę lepszej jakości”); Juliusz Gardan (Rozdz. III. „Kulturalny reżyser”); Henryk Szaro (Rozdz. IV. „Zawieszone ambicje”); Jan Nowina-Przybylski (Rozdz. V. „W poszukiwaniu własnych dróg”); Ryszard Ordyński (Rozdz. VI. „Człowiek czynu”); Leonard Buczkowski (Rozdz. VII. „Skrzydlate ambicje”); Józef Lejtes (Rozdz. VIII. „Na wyżynach sztuki”). Publikacja zawiera także osobny rozdział poświęcony osiągnięciom warszawskiej awangardy filmowej lat trzydziestych, słowo wstępne oraz indeks rzeczowy nazwisk i tytułów, jak również ilustracje na które składają się m.in. eksponaty ze zbiorów Działu Sztuki, Rzemiosł Artystycznych i Kartografii Biblioteki Publicznej m.st. Warszawy w postaci reprodukcji plakatów i programów filmowych z omawianego okresu. 

 


„Filmowcy przedwojennej Warszawy” są pierwszym kompendium wiedzy o reżyserach tamtego okresu ujętym w formie ich sylwetek twórczych. Jego adresatem są nie tylko specjaliści badający dzieje polskiego kina, ale również – a raczej przede wszystkim – szerokie rzesze miłośników naszego filmu sprzed roku 1939, których ciągle przybywa, o czym świadczy wzrastająca na rynku książki liczba pozycji o II Rzeczypospolitej i poszczególnych gałęziach jej kultury, jak również rozmaite portale i blogi internetowe poświęcone staremu polskiemu kinu, głównie jednak jego gwiazdom i amantom.

 


Źródło:

https://www.koszykowa.pl/dla-czytelnikow/o-bibliotece/wydawnictwa-biblioteki/9-inne/116-filmowcy-przedwojennej-warszawy

 

Recenzja publikacji:

https://rynek-ksiazki.pl/recenzje/filmowcy-przedwojennej-warszawy

 

Wydawca: Biblioteka Publiczna m. st. Warszawy – Biblioteka Główna Województwa Mazowieckiego

ISBN: 978-83-87407-79-7

Rok wydania: 2022

Liczba stron: 319



niedziela, 27 lutego 2022

„Dziunia, ale dama. Powieść o Hance Bielickiej”

 

Katarzyna Droga „Dziunia, ale dama. Powieść o Hance Bielickiej”

 

„Nie, nie, nie! Jeszcze raz nie! Przerwijcie to, proszę, zabierzcie tego krokodyla, bo tu umrę ze śmiechu! Następna studentka proszę!” Hanka zbiegła ze sceny i ze łzami w oczach rzuciła się na krzesło w garderobie. Płakała jak nigdy w życiu. Nie o tym marzyła, kiedy w tajemnicy przed ojcem zdawała egzaminy do szkoły teatralnej. Przy jej nazwisku pojawiła się wówczas adnotacja: „aktorka charakterystyczna”. Cóż z niej za aktorka? Wychodzi na scenę i wszyscy w śmiech! A jednak Hanka udowodniła, że warto sięgać po to, czego się pragnie. I nie przeszkodziły jej w tym ani duży nos, ani „głos jak z baru”.

Dziunia, ale dama to opowieść o królowej polskiego kabaretu Hance Bielickiej, a jednocześnie wspaniały obraz epoki, przez którą przewijają się legendy polskiej sceny: Danuta Szaflarska, Jerzy Duszyński, Irena Kwiatkowska, Aleksander Zelwerowicz, Marek Hłasko, Helena Buczyńska, Hanka Ordonówna. To powieść o dziewczynie, której wszystkiego było w życiu mało.




FRAGMENT KSIĄŻKI:

Hanka istotnie wyrastała na gwiazdę Syreny, i miała właściwie tylko jedną rywalkę – Irenę Kwiatkowską. Poznały się dawno, w Siedmiu Kotach w Krakowie, i już wtedy Hanka wiedziała: Kwiatkowska to jest ktoś. Aktorka znakomita. Temperament, Hermenegilda Kociubińska. Och, gdybym ja miała taką wykreowaną dla siebie postać, myślała Hanka. Obie, zabawne na scenie, poza nią stawały się poważne i surowe. Obie też, w myśl zasad przedwojennej szkoły, ogromną wagę przykładały do profesjonalizmu, punktualności i przygotowania do roli. Publiczność je uwielbiała, one jednak darzyły się niechęcią. Plotkarze warszawscy powiadali, że to dlatego, że jeszcze w Krakowie Irenie spodobał się mąż Hanki. Cóż, Jerzy podobał się, jak wiadomo, wszystkim, więc nie byłoby w tym nic dziwnego. Irena jednakże wyszła wtedy za mąż za spikera Kielskiego, który się dla niej rozwiódł i obecnie uchodzili za szczęśliwą i wzorowa parę.

Co to w ogóle za bzdury? – myślała Hanka, jadąc do teatru. Mijało dziesięć lat istnienia Syreny i właśnie miały razem wystąpić w jubileuszowej rewii. - Warto byłoby zakopać topór wojenny, jak to mruknął pod nosem Jurandot. Ale jaki topór? Nigdy się nawet się nie pokłóciłyśmy! Co było, to było, nie ma sensu pielęgnować uraz. Nadchodzą wspólne próby. Pierwsza wyciągnę rękę!

Z tym postanowieniem weszła do garderoby. Irena już była, malowała sobie oczy.

– Dzień dobry pani – powiedziała Hanka, siadając przy sąsiednim lustrze.

– Dzień dobry pani – odpowiedziała Kwiatkowska.

Hankę pochwyciła impulsywna chęć, by powiedzieć: „A może po tylu latach znajomości, ba, nawet grywania w sztukach, będziemy mówić sobie na ty?”. Ale kiedy odwróciła się ku Irenie, ta zmierzyła ją lodowatym wzrokiem, po czym wstała i wyszła.

Czy rzeczywiście przed laty romansowała z Jerzym? Czy możliwe, że miała do niej żal, że to ona jest żoną amanta? Może rzeczywiście coś jest ze mną nie tak, rozmyślała Hanka. Że też te baby taką wagę przykładają do wzdychań i pocałunków, i chcą pojawiać się w SPATIF-ie pod rękę z przystojnym mężczyzną i miną „mój ci on!”. Sama nie uważała się za piękność, ale z pewnością wciąż była interesująca i niejeden kolega chętnie by jej to powiedział. Na przykład Tadzio Pluciński. Młody aktor nie krył zachwytu Bielicką i starał się często być w zasięgu wzroku starszej koleżanki. Śmiała się z tego. Nie miała ochoty na żadne romanse, a romanse Jerzego nie wstrząsały nią tak, jak powinny. Ale Kwiatkowska? Nie to niemożliwe. Zresztą nawet gdyby – oddałaby jej męża za palmę pierwszeństwa w teatrze… I nagle Hanka uświadomiła sobie, że jeśli chodzi o Kwiatkowską, to o wiele bardziej zazdrosna jest o publiczność niż o męża. Publiczność Syreny, jej śmiech, oklaski i uwielbienie były dla niej większą wartością nić wierność Jurka.



Źródło:

https://www.znak.com.pl/ksiazka/dziunia-ale-dama-powiesc-o-hance-bielickiej-droga-katarzyna-217748?query=dziunia

 

Wydawnictwo: Znak

ISBN: 978-83-240-7643-7

Rok wydania: 2022

Liczba stron: 320



niedziela, 30 stycznia 2022

„Przewodnik po filmowej Łodzi”

 

Maciej Kronenberg, Krzysztof Olkusz „Przewodnik po filmowej Łodzi”

Wydanie nowe

 

Dwóch autorów, blisko 400 stron, a na nich ok. 250 tytułów filmów i seriali, ok. 300 miejsc na terenie miasta. Do tego ok. 250 zdjęć, w tym blisko sto werków i kadrów. Tak w telegraficznym skrócie można by opisać nowe wydanie "Przewodnika po filmowej Łodzi".



Dekadę po pierwszym wydaniu oddajemy w ręce czytelników nową wersję - poprawioną i uzupełnioną zarówno o produkcje z ostatnich 11 lat, jak również o te starsze przy których z biegiem lat udało nam się potwierdzić ich łódzkie plenery.



Wstęp do książki, a także konsultacje merytoryczne zapewnił Mieczysław Kuźmicki, wieloletni dyrektor Muzeum Kinematografii. Partnerami tego wydania są Łódzka Organizacja Turystyczna, EC1 Miasto Kultury, Łódź Film Commission, Łódź Miasto Filmu UNESCO, Stare Kino Cinema Residence oraz Lecznica Pod Koniem.

Źródło:

https://regiocentrum.pl/wydawnictwo/przewodnik-po-filmowej-lodzi-wydanie-nowe

 

Wydawca: Centrum Inicjatyw na rzecz Rozwoju REGIO

ISBN: 978-83-9490706-8

Rok wydania: 2021

Liczba stron: 382



wtorek, 8 czerwca 2021

„Kino pod okupacją”

 

Bartosz Januszewski „Kino pod okupacją”

Wojenne losy i postawy polskich filmowców (1939–1945)

 

Niniejsza publikacja przedstawia w syntetycznym ujęciu początki kina na ziemiach polskich oraz najważniejsze zjawiska i trendy w kinematografii II RP. Następnie przenosi nas w ponury czas II wojny światowej i próbuje odpowiedzieć na pytanie, w jakiej sytuacji znalazły się kinematografia i teatr, zarówno na ziemiach okupowanych, jak i na uchodźstwie.

 


Skala represji, jakie dotknęły polskich artystów filmowych i scenicznych z rąk obu okupantów, dramatyczne wybory, przed którymi stanęli, i nie mniej tragiczne losy, jakie stały się udziałem znacznej części z nich, uświadamiają, że dla rodzimego kina i teatru lata 1939–1945 były cezurą apokaliptyczną, po której „nic nie będzie już takie samo”. Potwierdzeniem tego jest m.in. zaprezentowana lista strat osobowych, jakie poniósł świat srebrnego ekranu i Melpomeny.

Źródło:

https://ipn.gov.pl/pl/publikacje/ksiazki/139901,Kino-pod-okupacja-Wojenne-losy-i-postawy-polskich-filmowcow-19391945.html

https://ipn.poczytaj.pl/ksiazka/kino-pod-okupacja-wojenne-losy-i-postawy-polskich-filmowcow,495066

  

Wydawca: Instytut Pamięci Narodowej  

Komisja Ścigania Zbrodni Przeciwko Narodowi Polskiemu

ISBN:  978-83-8229-108-7

Rok wydania: 2021

Liczba stron: 272



czwartek, 18 lutego 2021

„Śmiech przez łzy”

 

Zuzanna Szydłowska, Elżbieta Draczyńska „Śmiech przez łzy”

Opowieść o Adolfie Dymszy, Dodku

 

W 2020 roku przypada 120. rocznica urodzin i 45. rocznica śmierci polskiego Chaplina, jak nazywano Adolfa Bagińskiego (pseudonim Dymsza). Należał on do grona najbardziej popularnych artystów okresu międzywojennego. Na jego temat powstało wiele artykułów i dwie biografie, jednak ta publikacja jest całkiem inna. Została napisana przez osoby spokrewnione z artystą, nie związane ze światem artystycznym, ani kręgiem krytyków teatralnych czy filmowych. Książka przedstawia Dymszę z innej strony – jako człowieka, kolegę, męża, ojca i dziadka. Wykorzystano w niej wiele niepublikowanych dotąd wspomnień, faktów, dokumentów oraz zdjęć. Ukazuje zainteresowania i wszechstronne uzdolnienia aktora, jego rodzinę, przyjaciół oraz przybliża trudny okres okupacji, związany z koniecznością dokonywania wyborów…



Adolf Dymsza rozstał się ze swoim rodowym nazwiskiem Bagiński i stał się „Dodkiem”. Obdarzony wszechstronnym talentem aktorskiem (ale nie tylko) zaczął swoją karierę w teatrzyku Qui Pro Quo. Porywał widzów w kabarecie, teatrze i filmie. Ogromnie popularny był jednocześnie niezwykle życzliwy i skromny. Okupacja ciężko Go doświadczyła, co znalazło odbicie w pomówieniach i niesprawiedliwych osądach. W tej książce Szanowni Czytelnicy odnajdą także historię rodzinnych, dotąd nieznanych korzeni Adolfa „Dodka” Dymszy. Roman Dziewoński

 

Źródło:

https://ltw.com.pl/strona-glowna/729-smiech-przez-lzy-opowiesc-o-adolfie-dymszy-dodku.html

 

Wydawca: LTW

ISBN: 978-83-7565-663-3

Rok wydania: 2020

Liczba stron: 310



piątek, 20 listopada 2020

„Tajemnica Iny”

 

Cezary Harasimowicz „Tajemnica Iny”

 

Cezary Harasimowicz przybliża nam postać aktorki Iny Benity, jednej z najsławniejszych kobiet występujących na deskach teatrów w czasach międzywojnia i podczas II wojny światowej.

Ta fabularyzowana biografia pozwala nam nie tylko poznać tragiczne losy tej pięknej kobiety, ale także być może zrozumieć jej decyzje i wybory. 

 

Źródło:

https://www.osnovapublishing.pl

Więcej o książce:

https://kultura.onet.pl/fragmenty-ksiazek/cezary-harasimowicz-tajemnica-iny-fragment-ksiazki/8w8n2cx

Recenzje:

http://lubimyczytac.pl/ksiazka/4944797/tajemnica-iny

Wydawnictwo Osnowa na Facebooku:

https://www.facebook.com/OsnoVa.Publishing

  

Wydawca: OsnoVa

ISBN: 978-83-66275-14-0

Rok wydania: 2020

Liczba stron: 330



wtorek, 30 kwietnia 2019

„Przeminęło... jednak pozostało”



Mieczysław Wojtczak „Przeminęło... jednak pozostało”
Od zakazanych piosenek do moralnego niepokoju
Nasze kino w latach 1944-1970
Tom II


Siedemnaście kin, uruchomionych na wyzwolonych terenach wschodniej Polski, ale w połowie 1945 roku czynnych już 230, kilka aparatów do zdjęć i ręczne laboratorium… Oto początek powojennej polskiej kinematografii, szukającej miejsca i drogi rozwojowej w nowych warunkach ustrojowych. W 1945 roku w teren wyjechały też pierwsze kina objazdowe z aparaturą wiezioną na furmankach, ciągniętych przez konie. Film zaczął docierać do wsi i małych miasteczek, stając się ważnym elementem demokratyzacji kultury. W Warszawie filmy wyświetlane były w czterech kinach… 

(…) W ciągu 10 lat powojennej kinematografii zrealizowano 42 filmy fabularne, a w ciągu kilku tygodni 1958 roku co 10 dni odbywała się premiera. Można więc mówić o wielkiej, wprost zaskakującej i prawdziwej „inwazji” polskiej twórczości filmowej. Znalazło to potwierdzenie w opiniach prasy europejskiej, a szczególnie francuskiej i angielskiej.(…) Oceniając filmy Munka, Kawalerowicza, Wajdy i Rybkowskiego francuski krytyk pisał m.in.: „Pokolenie to piękny film o polskim ruchu oporu i został stworzony przez człowieka, który był w tym mniej więcej wieku, co bohater w czasie okupacji. Przede wszystkim zaś to wspaniały film o miłości”.




Mieczysław Wojtczak, dziennikarz, publicysta, działacz polityczny. Studiował na Wydziale Dziennikarstwa UW. Współredagował pismo studenckie „Horyzonty”, a następnie pracował w tygodniku „Sygnały”. Publikował artykuły o kulturze w prasie warszawskiej i terenowej oraz młodzieżowej. Następnie przeszedł do pracy w Polskiej Agencji Prasowej, gdzie jedenaście lat kierował Oddziałem warszawskim oraz Biuletynem Politycznym PAP. W latach siedemdziesiątych pierwszy zastępca ministra kultury i sztuki, a jednocześnie szef polskiej „kinematografii”. Był edytorem tygodnika „Wiadomości Kulturalne”. Członek Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich i Związku Literatów Polskich. Członek – założyciel Fundacji Kultury Polskiej. Autor książek Kronika nie tylko filmowa (2004), Zdobywanie Moskwy (2006), O kinie moralnego niepokoju… i nie tylko (2009), Wielką i mniejszą literą. Literatura i polityka w pierwszym ćwierćwieczu PRL (2014), Teatr na scenie polityki 1944-1969 (2016) – wszystkie wydane w Studiu EMKA. Otrzymał wiele odznaczeń, w tym medal Zasłużonego Kulturze „Gloria Artis” oraz Złotą Odznakę „Zasłużony dla Warszawy”.


Źródło:

Recenzja książki:


Wydawca: Studio Emka
ISBN: 978-83-66142-04-6
Rok wydania: 2019
Liczba stron: 616




piątek, 12 kwietnia 2019

„Przeminęło... jednak pozostało”



Mieczysław Wojtczak „Przeminęło... jednak pozostało”
Od zakazanych piosenek do moralnego niepokoju
Nasze kino w latach 1944-1970
Tom I


Siedemnaście kin, uruchomionych na wyzwolonych terenach wschodniej Polski, ale w połowie 1945 roku czynnych już 230, kilka aparatów do zdjęć i ręczne laboratorium… Oto początek powojennej polskiej kinematografii, szukającej miejsca i drogi rozwojowej w nowych warunkach ustrojowych. W 1945 roku w teren wyjechały też pierwsze kina objazdowe z aparaturą wiezioną na furmankach, ciągniętych przez konie. Film zaczął docierać do wsi i małych miasteczek, stając się ważnym elementem demokratyzacji kultury. W Warszawie filmy wyświetlane były w czterech kinach… 

(…) W ciągu 10 lat powojennej kinematografii zrealizowano 42 filmy fabularne, a w ciągu kilku tygodni 1958 roku co 10 dni odbywała się premiera. Można więc mówić o wielkiej, wprost zaskakującej i prawdziwej „inwazji” polskiej twórczości filmowej. Znalazło to potwierdzenie w opiniach prasy europejskiej, a szczególnie francuskiej i angielskiej.(…) Oceniając filmy Munka, Kawalerowicza, Wajdy i Rybkowskiego francuski krytyk pisał m.in.: „Pokolenie to piękny film o polskim ruchu oporu i został stworzony przez człowieka, który był w tym mniej więcej wieku, co bohater w czasie okupacji. Przede wszystkim zaś to wspaniały film o miłości”.




Mieczysław Wojtczak, dziennikarz, publicysta, działacz polityczny. Studiował na Wydziale Dziennikarstwa UW. Współredagował pismo studenckie „Horyzonty”, a następnie pracował w tygodniku „Sygnały”. Publikował artykuły o kulturze w prasie warszawskiej i terenowej oraz młodzieżowej. Następnie przeszedł do pracy w Polskiej Agencji Prasowej, gdzie jedenaście lat kierował Oddziałem warszawskim oraz Biuletynem Politycznym PAP. W latach siedemdziesiątych pierwszy zastępca ministra kultury i sztuki, a jednocześnie szef polskiej „kinematografii”. Był edytorem tygodnika „Wiadomości Kulturalne”. Członek Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich i Związku Literatów Polskich. Członek – założyciel Fundacji Kultury Polskiej. Autor książek Kronika nie tylko filmowa (2004), Zdobywanie Moskwy (2006), O kinie moralnego niepokoju… i nie tylko (2009), Wielką i mniejszą literą. Literatura i polityka w pierwszym ćwierćwieczu PRL (2014), Teatr na scenie polityki 1944-1969 (2016) – wszystkie wydane w Studiu EMKA. Otrzymał wiele odznaczeń, w tym medal Zasłużonego Kulturze „Gloria Artis” oraz Złotą Odznakę „Zasłużony dla Warszawy”.


Źródło:

Recenzja książki:


Wydawca: Studio Emka
ISBN: 978-83-66142-04-6
Rok wydania: 2019
Liczba stron: 528





wtorek, 12 lutego 2019

„Świnie w kinie?”



Krzysztof Trojanowski „Świnie w kinie?”
Film w okupowanej Polsce


Okupując ziemie polskie, hitlerowcy dążyli do objęcia kontrolą i regulacją prawną wszelkich aspektów życia. W ten system została włączona także kultura, rozwijająca się w ekstremalnych warunkach. Komu podlegały kina w Generalnym Gubernatorstwie? Czy cieszyły się popularnością? Na co przeznaczano dochód z biletów? Czy w kinach ściśle przestrzegano zasad segregacji? Na te i inne pytania odpowiada książka Krzysztofa Trojanowskiego wypełniająca lukę w polskiej literaturze poświęconej tematowi kina w okupowanej Polsce. Publikacja ma charakter pionierski, a jej celem jest konfrontacja ze stereotypami, jak powszechne przekonanie o pustych kinach czy wyłącznie niskim poziomie artystycznym wyświetlanych filmów.

Praca zawiera dokładną charakterystykę repertuaru kinowego w Generalnym Gubernatorstwie (filmy fabularne i dokumenty propagandowe, w tym także kroniki), informacje na temat funkcjonowania kin, zachowań publiczności, akcji małego sabotażu i prób bojkotu kin. Autor opisuje wojenne losy gwiazd ekranu. Ponadto czytelnik znajdzie tu liczne ciekawostki, dane z prasy okupacyjnej: tej jawnej i podziemnej, historie niezrealizowanych planów, niepublikowane dotychczas materiały ikonograficzne. Autor dotarł nie tylko do filmów, w tym tych najbardziej kontrowersyjnych, lecz także jako pierwszy przeanalizował całą prasę okupacyjną. Zdobył oryginały programów filmowych i fotosów, jak również dokumenty z IPN dotyczące powojennych procesów o kolaborację środowiska filmowców.



Przedwojenny program do filmu „Kaprys markizy Pompadour”


„Książka Krzysztofa Trojanowskiego oferuje kompleksowe przedstawienie, analizę i interpretację zagadnienia wskazanego w drugiej części tytułu - "Film w okupowanej Polsce". Autor bierze pod uwagę zarówno realizowane wówczas pozycje, jak i losy ich autorów, nie tylko reżyserów, lecz całej plejady współtwórców z aktorami na czele. W równej mierze przedmiotem zainteresowań doktora Krzysztofa Trojanowskiego są sprawy repertuaru ówczesnych kin (dystrybucja, eksploatacja, reklama) i publiczności, której repertuar ów, starannie wyselekcjonowany, proponowano. Chodzi, oczywiście, o publiczność polską. […] Doktor Trojanowski rewidując te potoczne przeświadczenia nie zajął stanowiska moralisty, który miałby postawy widzów uczęszczających wówczas do kin potępiać bądź rozgrzeszać. Autor pisał swoją książkę z pozycji historyka - filmoznawcy, który na podstawie źródeł rekonstruuje stan rzeczy przede wszystkim w sferze faktów. Mogą one podlegać różnej interpretacji, ale przede wszystkim muszą być stwierdzone i zweryfikowane. Ich ocena moralna zależy od zbyt wielu czynników, by stosować jedną miarę, jedno kryterium wobec sytuacji, które, choć wydają się identyczne, są w gruncie rzeczy różne. Doktor Trojanowski wydaje się szczególnie wyczulony w tej mierze, a tym samym skłonny traktować każdy przypadek rzeczywistej bądź domniemanej kolaboracji w sposób indywidualny.” (Prof. dr hab. Alicja Helman)

---

Krzysztof Trojanowski - Doktor nauk humanistycznych, adiunkt w Katedrze Filologii Romańskiej Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Absolwent Instytutu Romanistyki Uniwersytetu Warszawskiego oraz studiów podyplomowych z zakresu dwudziestowiecznego dramatu, teatru i filmu w Studium Filologii Polskiej UMK. Autor przekładów literackich i publikacji w języku polskim oraz francuskim z dziedziny kultury Francji i historii kina, między innymi monografii Marcel Carne. Klasyk francuskiego kina (Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Toruń 2011) oraz Moda w okupowanej Francji i jej polskie echa (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2014).



czwartek, 3 stycznia 2019

„Polityka kulturalna PRL w dziedzinie kinematografii w latach 70.”



Joanna Szczutkowska „Polityka kulturalna PRL w dziedzinie kinematografii w latach 70.”


Wspólną cechą dotychczasowych publikacji na temat Gierkowskiej polityki kulturalnej jest ich wąski zakres, ograniczony do poszczególnych dziedzin życia filmowego, wybranych działów kinematografii. W tym kontekście wydawniczym praca Joanny Szczutkowskiej uzupełnia niezagospodarowaną lukę poznawczą. Obiektywnie prezentuje przy tym totalitarne próby wtłoczenia państwowej kinematografii wraz z filmowym ruchem społecznym w nurt służebny celom ideowym, w tym tworzeniu wyidealizowanego obrazu PRL za granicą.

To ambitnie i szeroko zamierzone, rzetelnie i źródłowo udokumentowane studium, rezultat badań, których zakres przekracza instytucjonalne granice państwowego filmu i kina. W rezultacie treść i układ pracy odzwierciedla w uporządkowany, logiczny sposób, globalny zasięg oraz różnorodne formy i instrumenty ingerencji władz partyjnych i administracyjnych wobec centralnych i terenowych (łącznie z cenzurą, nagrodami, festiwalami, systemem finansowania itp.) w całokształt życia filmowego PRL wraz z jego peryferyjnymi, pozapaństwowymi przejawami, rzadko penetrowanymi przez filmoznawców. (Z recenzji prof. dra hab. Edwarda Zajička)

Źródło:

Spis treści:


Wydawnictwo: Wydawnictwo Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego
Seria wydawnicza: Kino polskie wczoraj i dziś
ISBN: 978-83-7096-952-3
Rok wydania: 2014
Liczba stron: 368



czwartek, 17 listopada 2016

„Tak się kręciło”



Andrzej Klim „Tak się kręciło”
Na planie 10 kultowych filmów PRL


Zapewne każdy kinoman posiada własną listę polskich filmów, które uważa za kultowe. Z pewnością każda z takich list różni się od siebie znacząco, choć są tytuły, które w takich zestawieniach pojawiają się częściej od innych. Taką listę sporządził niewątpliwie dziennikarz i redaktor Andrzej Klim nim przystąpił do opracowania książki „Tak się kręciło. Na planie 10 kultowych filmów PRL”. Jestem przekonany, że długo się zastanawiał nim wybrał z niej tytuły, które postanowił przybliżyć czytelnikom na stronach niniejszego wydawnictwa. W rezultacie do dziesiątki filmów trafiły takie produkcje jak: „Popiół i diament”, „Nóż w wodzie”, trylogia Sylwestra Chęcińskiego („Sami swoi”, „Nie ma mocnych”, „Kochaj albo rzuć”), „Rejs”, „Ziemia obiecana”, „Noce i dnie”, „Miś”, „Seksmisja”, „Krótki film o zabijaniu” oraz „Przesłuchanie”.

Lektura książki sprawi niewątpliwą przyjemność każdemu miłośnikowi polskiego filmu. Czytelnik dowie się z niej co decydowało o obsadzie danej produkcji, dlaczego niektóre sceny, czy też kwestie wypowiadane przez aktorów różnią się od tych zapisanych w scenariuszu. Autorowi udało się dotrzeć do wielu gwiazd występujących w opisywanych filmach, dzięki czemu nie brakuje w książce anegdot i wspomnień nie tylko z planu filmowego, ale również np. z pokojów montażystek.



Andrzej Klim o książce "Tak się kręciło. Na planie 10 kultowych filmów PRL"


Książka Andrzeja Klima jest prawdziwą kopalnią informacji o metodach pracy największych polskich reżyserów i aktorów lat PRL-u. Poważnym problemem, szczególnie dla początkującego reżysera było przeforsowanie swojego pomysłu na film. Już na etapie zatwierdzania scenariusza twórca musiał nieźle się nagłowić aby przekonać do niego decydentów. Jeśli szczęśliwie miał to już za sobą i przystąpił do kręcenia pierwszych scen czekały go kolejne zmagania, tym razem z deficytem taśmy filmowej. Kiedy zaś na planie padł ostatni klaps, a później obraz został zmontowany, przed reżyserem piętrzyły się kolejne chwile stresu i niepewności. Kolaudacja, czyli pokaz filmu przed komisją złożoną z prominentnych towarzyszy, których jedno zdanie mogło decydować o skierowaniu filmu do dystrybucji lub na półkę, tak jak słynne „Przesłuchanie” Ryszarda Bugajskiego.

Moja lista kultowych filmów różni się istotnie od tej jaką ułożył autor. Nie znaczy to bynajmniej, że książka mnie nie zainteresowała. Przeciwnie, z największym zaciekawieniem chłonąłem ciekawostki o filmach, które oglądam niezbyt często i które rzadko goszczą na szklanym ekranie. Wypada mieć nadzieję, że autor oraz wydawca nie powiedzieli ostatniego słowa i sprawią iż pojawi się wkrótce kolejne wydawnictwo przybliżające czytelnikom nieznane epizody z realizacji innych kultowych filmów rodzimej produkcji. Polecam.


Wydawca: PWN
ISBN: 978-83-01-18778-1
Rok wydania: 2016
Liczba stron: 287