Sven Hassel „Królestwo Piekieł.
Powstanie Warszawskie”
Walcząca Warszawa doświadcza
niewyobrażalnych okrucieństw i zniszczenia podczas Powstania Warszawskiego.
Karny batalion Wehrmachtu zostaje przerzucony z frontu wschodniego do stolicy
Polski, w której szaleje demoniczny Oskar Dirlewanger, Oberführer SS, znany ze
swego sadyzmu i bezwzględności. Naziści, zdając sobie sprawę, że wojna jest już
przegrana, nie mają nic do stracenia i pogrążają się w szaleństwie zabijania.
Sven Hassel był Duńczykiem, w
czasie II wojny światowej walczył w armii niemieckiej. Służył jako kierowca
czołgu w liniowej jednostce pancernej. Podjął nieudaną próbę dezercji, za co
został przeniesiony do karnej jednostki frontowej Wehrmachtu. Walczył na
wszystkich frontach oprócz afrykańskiego, dosłużył się stopnia porucznika, a po
wojnie trafił do niewoli radzieckiej. Napisał czternaście powieści, które
zostały przetłumaczone na 25 języków i wydane w nakładzie przeszło 50 milionów
egzemplarzy.
Piękna i życiowa opowieść,
której akcja dzieje się w międzywojennej Warszawie. Seniorka rodu, Maria Nidecka, umiera po długiej chorobie, zostawiając
dorosłe już dzieci: piękną Irenę, chorą na oczy Jadwigę i dwóch
synów. Ma nadzieję, że dobrze ich wszystkich wychowała, wpoiła
im najważniejsze wartości i teraz już dadzą sobie radę bez niej.
Niestety wraz z jej śmiercią wszystko się komplikuje, a dorośli już
przecież ludzie zachowują się, jakby zabrakło im w życiu drogowskazu:
oddają się nałogom, wpadają w nieodpowiednie towarzystwo i podejmują
ryzykowne decyzje. Towarzyszą im w ich codzienności słudzy, ciotki
i wujkowie z dalszej rodziny, którzy ubarwiają obraz ówczesnej Polski
a w tle sugestywny obraz ówczesnej stolicy, spotkań
w kawiarenkach, niekończących się rozmów o miłości, przyjaźni,
o walce i rozczarowaniu. O tym, co piękne,
i o tym, co może się rozwiać… na cztery wiatry.
Warszawa, lata
20. Ryszard Rzymski, czterdziestopięcioletni przystojny dżentelmen bywa częstym
gościem teatrzyku „Orfeum”. Zamożny mężczyzna podoba się kobietom i raz po raz
nawiązuje nowe romanse. Pewnego dnia Rzymski postanawia zerwać z dotychczasowym
trybem życia. Ma dość kolejnych rozczarowań i nic nie znaczących miłostek.
Wkrótce potem Rzymski postanawia zaopiekować się mieszkającą w suterenie tej
samej kamienicy ubogą dziewczyną Sonią i uczynić z niej swoją „damę do towarzystwa”.
Dziewczyna jest zdumiona, że Rzymski, o którego miłosnych podbojach krążyły
niezliczone opowieści, traktuje ją jedynie jak przyjaciółkę i siostrę. Po
pewnym czasie Sonia opuszcza Ryszarda. Udaje się jej zdobyć posadę girlsy w
teatrzyku „Orferum”. W dziewczynie zakochuje się bratanek jej dawnego opiekuna.
Na drodze do szczęścia Soni i Jerzego staje matka młodzieńca. Według niej,
tancerka nie jest odpowiednią partią dla jej syna. Postanawia za wszelką cenę
doprowadzić do zakończenia tego romansu…
Monografia jest próbą
rekonstrukcji dziejów infrastruktury sportowej w międzywojennej Warszawie.
Sport w Polsce tego okresu był dynamicznie rozwijającą się sferą życia
społecznego. Powstawały kluby, sekcje i organizacje sportowe zrzeszające coraz
więcej ludzi pragnących w wolnym czasie realizować się w fizycznej rywalizacji.
Generowało to potrzebę rozwoju specjalistycznej infrastruktury: boisk, bieżni,
kortów, lodowisk, torów kolarskich, przystani wioślarskich. W latach 1918–1939
w Warszawie powstały setki nowych urządzeń sportowych – od imponujących
kompleksów Centralnego Instytutu Wychowania Fizycznego czy toru wyścigów
konnych na Służewcu po osiedlowe boiska, szkolne pływalnie i przyzakładowe
strzelnice.
Kamil Potrzuski (ur. 1987) –
historyk, absolwent Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego. Pracuje
jako nauczyciel akademicki w Katedrze Nauk Humanistycznych i Społecznych
Akademii Wychowania Fizycznego Józefa Piłsudskiego w Warszawie oraz nauczyciel
szkolny w LXVII Liceum Ogólnokształcącym in. Jana Nowaka-Jeziorańskiego w
Warszawie. Zajmuje się historią sportu w okresie II Rzeczypospolitej, dziejami
polskiego ruchu olimpijskiego oraz historią Warszawy. Prywatnie mąż Olgi i tata
Anastazji, Stefana i Konstantego.
Anna Agnieszka Dryblak „Fundacje klasztorów żeńskich w
Polsce XIII wieku”
Między recepcją obcych wzorców a
tworzeniem oryginalnego modelu
Monografia stanowi analizę
fundacji najważniejszych żeńskich założeń monastycznych powstałych w kręgu
dynastii piastowskiej w XIII wieku. Ukazuje je na tle porównawczym, przedstawia
ideę klasztoru kobiecego we wczesnośredniowiecznej Europie Zachodniej i jej
recepcję w Europie Środkowej. Zarysowuje też (nieco inaczej prezentujące się)
początki żeńskich wspólnot w Polsce, przywołując przy tym także znaczące
dwunastowieczne fundacje możnowładcze.
Dr Anna Agnieszka
Dryblak (ur. 1990) – historyk mediewista. Adiunkt w Zakładzie Historii
Średniowiecznej Wydziału Historii Uniwersytetu Warszawskiego, członek projektu
„Zasoby symboliczne i struktury polityczne na peryferiach. Legitymizacja elit w
Polsce i Norwegii, około 1000–1300”. Do jej zainteresowań badawczych należą
żeński monastycyzm w średniowieczu, rola kobiet w kulturze politycznej i
religijnej wczesnego i pełnego średniowiecza, hagiografia i kult świętych.
Warszawa, lata 20. XX wieku.
Sonia, uboga dziewczyna o niejasnym pochodzeniu, trafia pod opiekę Ryszarda
Rzymskiego, czterdziestopięcioletniego dżentelmena, znudzonego kolejnymi
romansami.
Mężczyzna traktuje ją jak damę do
towarzystwa, ale nie wszyscy chcą w to wierzyć. Sonia, która także nie rozumie
jego oczekiwań, ucieka z domu. W tym trudnym momencie życia serdeczni
przyjaciele wyciągają do niej rękę, a nawet udaje jej się zdobyć posadę girlasy
w teatrzyku „Orfeum”, w którym często bywa Ryszard i jego przyjaciele. Wszystko
wydaje się układać jak najlepiej. W dziewczynie zakochuje się Jerzy, bratanek
jej dawnego opiekuna. Jednak na ten związek nie godzi się jego matka.
Przeświadczona, że działa dla
dobra ukochanego jedynaka, postanawia za każdą cenę zdyskredytować Sonię.
Dziewczyna zmuszona jest wziąć swój los we własne ręce. Będzie ją to wiele
kosztowało, ale droga do prawdziwego szczęścia bywa bardzo wyboista.
Kariera Dołęgi-Mostowicza. Teksty autobiograficzne i
biograficzne o Tadeuszu Dołędze-Mostowiczu
Dzięki opublikowanym w niniejszym
tomie tekstom miłośnicy twórczości Tadeusza Dołęgi-Mostowicza mogą odkryć
nieznane fakty z biografii pisarza. Mimo olbrzymiej popularności jaką autor
„Kariery Nikodema Dyzmy” czy „Pamiętnika pani Hanki” cieszył się przed wybuchem
II wojny światowej, stosunkowo niewiele zachowało się sprawdzonych informacji
związanych z jego życiem prywatnym. Pisarz archiwizował niemal wszystkie listy
wysyłane do niego przez czytelników i osoby z którymi łączyły go wspólne
interesy. Niestety korespondencja ta zaginęła w czasie wojny, stąd też
niezwykle cennym źródłem wiedzy o Mostowiczu są teksty publicystyczne, które
wyszły spod jego pióra, jak też teksty autorstwa innych osób, w których pisarz
odgrywa niepoślednią rolę.
Tadeusz Dołęga-Mostowicz prowadził bujne
życie towarzyskie, był człowiekiem o ujmującej uprzejmości i ciekawym innych
ludzi. Miał jednak tendencję do koloryzowania opowieści o sobie, do pewnego
uwypuklania, czy wyostrzania niektórych elementów swojej biografii, co czynił
zresztą, jak sądzę, nie tyle z potrzeby nadania znaczenia swojej osobie, co
raczej z rozmachu znakomitego twórcy fabuł. Pisze we wstępie do publikacji
Jarosław Górski. Warto dodać, że w książce zamieszczono ponad sto nieznanych
szerzej tekstów. W trakcie lektury miłośnicy twórczości literackiej pisarza będą
zapewne nieco zdziwieni, gdyż dowiedzą się, że w bogatym dorobku Mostowicza
poza rozmaitymi formami dziennikarskimi, można doszukać się nawet utworów wierszowanych,
a nawet libretta pewnej znanej operetki.
W latach
2017-2022 dzięki zaangażowaniu Wydawnictwa Akademickiego Dialog czytelnicy mogli
zapoznać się z wieloma tekstami dziennikarskimi najpopularniejszego polskiego
autora okresu dwudziestolecia międzywojennego. Ukazały się one w tomach: „Zły
system”, „Niewiasty, bądźcie ostrożne!”, „Panika na Kapitolu”, „Abstynenci z
premedytacją”, „Dwór Polski. Kresy i polityka wewnętrzna”, „Dziwna kamienica” a
także „Lawina komunikatów”. Publikacja została wydana pod redakcją Jarosława
Górskiego, autora biografii Tadeusza Dołęgi-Mostowicza „Parweniusz z rodowodem”[1]. Polecam.
„Wilanów
to nie tylko obecni mieszkańcy. Cmentarz Wilanowski 1816-2016”
Wojciech Parzyński opowiada
historię starej, dawniej podwarszawskiej, a obecnie w granicach Warszawy
nekropolii w Wilanowie i ludzi z nią związanych.
Opisał 200 lat funkcjonowania
cmentarza, włączając się do dyskusji o znaczeniu miejsc pamięci dla dziedzictwa
kulturowego i potrzebie ich ochrony. Przedstawił biogramy wielu osób
pochowanych w Wilanowie – ludzi powszechnie znanych, a także ważnych przede
wszystkim dla społeczności lokalnej.
Publikacja zawiera unikalne
wiadomości uzyskane przez autora od rodzin zmarłych oraz liczne fotografie.
Jest niezwykle bogata w informacje dotyczące wielkiej historii Polski. Wpisuje
się również w nurt edukacji varsavianistycznej.
Pierwsze tomy serii „Kryminały
przedwojennej Warszawy” ukazały się w 2012 roku. Trudno w to uwierzyć, ale od
tego czasu do zbiorów miłośników dawnych polskich kryminałów trafiło już 100 tytułów.
Po przedwojenne powieści kryminalne sięgamy nie tylko ze względu na
skomplikowane zagadki kryminalne. W trakcie lektury chcemy przenieść się choć
na kilka godzin do innego świata. Świata dawnej Warszawy. Klimatu dawnych
kabaretów, nocnych lokali, kamienic, ulic, teatrów i melin, lepiej od Adama
Nasielskiego, Stanisława Wotowskiego czy Marka Romańskiego nie są w stanie
oddać nawet najlepsi współcześni twórcy kryminałów retro. I to jest właśnie
główne kryterium jakie przyjąłem przy tworzeniu rankingu.
Aleksander
Błażejowski, Korytarz Podziemny B
Henryk
Nagiel, Sęp
Ryszard
Braun, Manekin nr 6
Henryk
Nagiel, Tajemnice Nalewek
Marek
Romański, Odwet
Marek
Romański, Mirko Borkowicz, Szajka Biedronki
Marek
Romański, Mirko Borkowicz, Akcje ATN
Stanisław
A. Wotowski, Tajemniczy wróg
Marek
Romański, Mord na Placu Trzech Krzyży
Piotr
Godek, Przeklęty skarb
Marek
Romański, Czarny trójkąt
Marek
Romański, Człowiek z Titanica
Marek
Romański, Mister X, Część I
Marek Romański, Mister X, część 2
Adam
Nasielski, As Pik (Wielkie gry Bernarda Żbika)
Józef
Jeremski, Tajemnica komisarza policji
Adam
Nasielski, Puama E (Wielkie gry Bernarda Żbika)
Marek
Romański, Prokurator Garda
Walery
Przyborowski, Widmo na Kanonii, t. 1
Walery
Przyborowski, Widmo na Kanonii, t. 2
Stanisław
A. Wotowski, Rycerze mroku
Stanisław
A. Wotowski, Kariera Panny Mańki
Stanisław
A. Wotowski, Niebezpieczna kochanka
Stanisław
A Wotowski, Salon baronowej Wiery
Zenon Różański, Sprawa Edwina Cramma
Daniel
Bachrach, Strzał w nocy
Marek
Romański, Złote sidła
Marek
Romański, Defraudant
Stanisław A. Wotowski, Ofiary
półświatka
Zenon Różański, Willa grozy
Piotr Godek, Złocista jaszczurka
Ludwik
Kurnatowski, Tajemnica Belwederu
Piotr Godek, Przepowiednia cyganki
Stanisław
A. Wotowski, Złoto i krew
Marek
Romański, Znak zapytania
Piotr
Godek, Kartel stalowy
Adam
Nasielski, Znak kwadratu
Zenon
Różański, Pokój nr 23
Adam
Nasielski, Węgierska awantura, Narzeczona z kontrwywiadu
Leon
(Ludwik) Kurnatowski, Zagadkowi milionerzy
Stanisław
A. Wotowski, Upiorny dom
Stanisław A. Wotowski, Półświatek
Antoni
Hram, Upiór podziemi
Piotr
Godek, Ekspres Warszawa-Paryż
Adam
Nasielski, Dom tajemnic (Wielkie gry Bernarda Żbika)
Piotr
Godek, Tajemnica białej willi
Adam
Nasielski, Pociąg w nieznane
Adam
Nasielski, Koralowy sztylet (Małe gry Bernarda Żbika)
Jan
Grom, Bokser i dziewczyna. Hazardzista
Piotr
Godek, Pocałunek śmierci
Zenon
Różański, Godzina trwogi
Ludwik
M. Kurnatowski, Samochodwa banda Kłaka
Piotr
Godek, Tajemniczy wynalazca
Otto
Stemin, Tunel śmierci
Otto
Stemin, Musiałem zabić
Daniel
Bachrach, Za kulisami kabaretu
Adam
Nasielski, Człowiek z Kimberley (Wielkie gry Bernarda Żbika)
Rafał
Scherman, Samobójstwo zmarłego
Marek
Romański, W walce z Arseniuszem Lupinem
Stanisław A. Wotowski, Złotowłosy
sfinks
Stanisław
A. Wotowski, Demon wyścigów
Piotr Godek, Miłość i trucizna
ELMAR,
Mord przy Chmielnej
Marek
Romański, Pająk
Stanisław
A. Wotowski, Człowiek, który zapomniał swego nazwiska
Adam
Nasielski, Alibi (Wielkie gry Bernarda Żbika)
Adam
Nasielski, Mecz o kobietę
Stanisław
A. Wotowski, Czarny Adept
Marek
Romański, Żółty szatan
Marek
Romański, Ostatnia gra Yoshimury
Adam
Nasielski, Gra ze śmiercią
Otto
Stemin, Otchłań ciągnie
Zenon Różański,
Ostatnia gra Normana Kinga
Daniel
Bachrach, Król sutenerów Rozenberg działa
Adam
Nasielski, Opera śmierci (Wielkie gry Bernarda Żbika)
Adam
Nasielski, Skok w otchłań (Wielkie gry Bernarda Żbika)
Ludwik
M. Kurnatowski, Szczury hotelowe
Adam
Ty-ski, Mściciel. Opowiadania kryminalne
Adam
Nasielski, Minus trzy
Wacław Wirski, Samobójstwo w hotelu
Bristol
Daniel
Bachrach, Przez namiętność do zbrodni
Adolf
Doliński, Opowiadania kryminalne. Część 1.
Stanisław
A. Wotowski, Sekta diabła
Walery
Przyborowski, Szkielet na Lesznie
Walery
Przyborowski, Czerwona skrzynia
Daniel
Bachrach, Epidemia samobójstw
Daniel
Bachrach, Kobieta, wino i hazard
Kazimierz
Laskowski, Agent policyjny
Daniel Bachrach, W walce ze światem zbrodni
Mieczysław
Jarosławski, Mistrz Marx
Mieczysław
Jarosławski, Policjant nr 03721
Ludwik
M. Kurnatowski, Życie i śmierć Wiktora Gruena
Adolf
Doliński, Opowiadania kryminalne 2
Adam
Nasielski, Grobowiec Ozyrysa (Wielkie gry Bernarda Żbika)
Warszawa, lata 30. ubiegłego
wieku. Córka bardzo zamożnego przedsiębiorcy Maryna Welska odnosi zwycięstwo w
prestiżowym ogólnopolskim turnieju tenisowym. Niestety, wkrótce po powrocie do
domu, i po podzieleniu się tą radosną nowiną z ukochanym ojcem, dowiaduje się
od niego o poważnych tarapatach finansowych, w jakich nagle znalazła się jej
rodzina. Życie przywykłej do zbytku młodej dziewczyny zostaje wywrócone do góry
nogami. Wraz z ojcem zmuszeni zostająprzeprowadzki do skromnego mieszkania. Zmienia się krąg przyjaciół
Maryny, a ona sama pod namową ojca postanawia zatrudnić się w banku należącym
do przyjaciela Welskiego, pana Barnaby.
To nie koniec kłopotów rodziny
Welskich. Ojciec Maryny zostaje oskarżony o sfałszowanie czeku, a także o próbę
zastrzelenia dyrektora Barnaby. Kiedy sprawą zaczyna interesować się policja,
Jan Welski znika. Załamana córka nie wierzy w jego winę. Stara się zrobić
wszystko, co tylko w jej mocy aby wyjaśnić sprawę i ocalić ukochanego ojca. Gotowa
jest nawet poślubić dyrektora Barnabę, byleby tylko zechciał on użyć swych
wpływów i uratować Welskiego. W trakcie swych zabiegów dziewczyna odkrywa, że
związek z tarapatami w jakie popadł jej ojciec ma tajemnicza „złota
jaszczurka”. Maryna stara się wyjaśnić, dlaczego, każdy komu tylko wspomni o
„złocistej jaszczurce” reaguje przerażeniem.
Akcja powieści rozgrywa się także
poza Warszawą, na wschodzie kraju. Główna bohaterka, Maryna Welska „osaczona”
przez kilku mężczyzna, niemal żadnemu z nich nie może zaufać. Na uwagę
zasługują także postacie drugoplanowe: funkcjonariusze policji, oraz
przedstawiciele warszawskiego półświatka, z których jeden postanawia zerwać z
dotychczasowym życiem i stać się przyzwoitym człowiekiem. Nakładem wydawnictwa
CM wznowiono wszystkie 9 książek Piotra Godka (Stefanii Osińskiej), które
ukazały się przed wybuchem II wojny światowej[1].
Wydana w latach 30. „Złocista jaszczurka”, podobnie jak poprzednie, wyróżnia
się wartką akcją, ciekawą intrygą oraz dramatycznym wątkiem romansowym. Autorka
stosuje tu cały szereg chwytów fabularnych, wykorzystywanych przez klasyków
powieści kryminalnej. Polecam.
Lata 30. ubiegłego wieku. Z
pociągu pasażerskiego przejeżdżającego nieopodal małej wioski pod Kaliszem
zostaje wyrzucony mężczyzna. Świadkiem dramatycznej sceny jest mały chłopiec.
Dziecko biegnie do rodziców po pomoc. Poszkodowany, który przed wyrzuceniem z
pociągu został uśpiony chloroformem, przewieziony zostaje do pobliskiego
majątku. Tam dzięki troskliwej opiece córki administratora, studentki prawa,
Jadwigi Wardalskiej i miejscowego lekarza powraca powoli do zdrowia. Niestety, mimo
upływu czasu, nie odzyskuje pamięci. Nie można ustalić jego tożsamości.
Pomiędzy tajemniczym rekonwalescentem a jego opiekunką, nawiązuje się nić
sympatii.
W tym samym czasie polska policja
zajęta jest walką z grupą przestępczą rozprowadzającą na masową skalę fałszywe
banknoty. Mózgiem szajki jest niejaki Konstanty Kaszycki. Bezwzględny i
przebiegły przywódca bandy, tak zorganizował jej działalność, że mimo olbrzymich
wysiłków, policjanci nie mogą wpaść na jakikolwiek trop i zmuszeni zostają do
skorzystania z pomocy prywatnego detektywa zza oceanu, Ryszarda Stocka. Po
pewnym czasie udaje im się jednak trafić na ślad osób puszczających w obieg fałszywe
pieniądze. Przed prowadzącym śledztwo komisarzem Przyłęckim zaczynają się
piętrzyć jednak nowe problemy.
„Przepowiednia
cyganki” to niewątpliwie jedna z najlepszych powieści kryminalnych w dorobku
Piotra Godka (Stefanii Osińskiej)[1].
Przed oczami czytelnika pojawia się cała galeria postaci z różnych sfer. Co
ciekawe, na kartach powieści przedstawicielki płci pięknej nie odgrywają
jedynie ról drugoplanowych, lecz w wielu przypadkach swą pomysłowością,
zaangażowaniem i inteligencją przyćmiewają poczynania śledczych. Autorka
inspirowała się powieściami nie tylko uznanych zagranicznych autorów kryminałów.
Można tu także dostrzec wpływy poczytnych twórców z nad Wisły, szczególnie
Adama Nasielskiego i Stanisława A. Wotowskiego. Powieść wyróżniająca się wartką,
dynamiczną akcją, składa się z kilkudziesięciu krótkich rozdziałów. Być może
była więc także drukowana na łamach przedwojennej prasy. Niniejsze wydanie opracowano
na podstawie edycji z 1934 roku. Polecam.
Warszawa, lata 30. ubiegłego
wieku. Prywatny sekretarz barona Trauba, trzydziestoletni Stefan Turski zawiera
związek małżeński z piękną Krystyną Skalską. Dziwne to jednak małżeństwo.
Krysia postawiła przed ślubem Stefanowi kilka warunków. Młodzi dzielą ze sobą
jedynie mieszkanie, lecz już nie łoże. Świeżo upieczony, zakochany bez pamięci
małżonek nie może dopytywać się o fakty z przeszłości kobiety, nie może też
ingerować w jej obecne poczynania. A te są co najmniej podejrzane. Nocami
Krysia wymyka się z mieszkania i spieszy do pałacyku należącego do księcia
Ostrogskiego. W czasie jednej z takich nocnych eskapad, Stefan udaje się za swą
małżonką i staje się świadkiem wydarzeń, których nie potrafi sobie wytłumaczyć.
„Złotowłosy sfinks” to jeden z
wielu w dorobku Stanisława Antoniego Wotowskiego tzw. kryminałów salonowych. Akcja
powieści rozgrywa się w pałacu zubożałego arystokraty Ostrogskiego, dostatnio urządzonym
mieszkaniu barona Trauba, jak również w skromnym mieszkaniu sekretarza i
znajdującym się gdzieś na Pradze podejrzanym domostwie dawnego znajomego
Turskiego. Bohaterowie także wywodzą się z różnych środowisk, nie brakuje na
kartach powieści przedstawicieli przestępczego półświatka. Książka zbliżona
jest nieco klimatem do wznowionych nie tak dawno w serii „Kryminały
przedwojennej Warszawy” utworów Wotowskiego: „Półświatek”, „Ofiary półświatka”,
„Rycerze mroku” oraz „Kariera panny Mańki”[1].
Jeden z najpopularniejszych
przedwojennych polskich autorów kryminałów osnuł fabułę niniejszej powieści
wokół tajemnicy otaczającej małżonkę Stefana Turskiego. Główny bohater powoli
stara się poznać motywy, które skłaniają Krystynę do takich a nie innych zachowań.
Czy młodemu i uczciwemu sekretarzowi Trauba wystarczy sił i uczucia, by walczyć
o tę miłość do skutku? Czy nie wycofa się z walki o Krysię, kiedy odkryje
tajemnicę dziewczyny? Jest ktoś, kto zrobi wszystko, aby odebrać Turskiemu
ukochaną. Na szczęście w chwili zwątpienia, pojawia się także niespodziewany
sprzymierzeniec. Polecam.
Aleksandra Jakubczak „Polacy,
Żydzi i mit handlu kobietami”
Autorka podejmuje temat handlu
kobietami na przełomie XIX i XX wieku. Zastanawia się, jak wyjaśnić ogromne
zainteresowanie ówczesnych tym procederem wobec niewielkiej liczby przypadków
handlu potwierdzonych przez źródła archiwalne. Rozważa też, czy handel istniał
na ziemiach polskich na tak wielką skalę, jak powszechnie utrzymywały media.
Stawia również pytanie, czy przypisywanie odpowiedzialności za ten proceder
władzom zaborczym i Żydom miało swoje odzwierciedlenie w rzeczywistości. W
badaniach autorka zastosowała zachodnie metodologie badawcze zakładające
istnienie paniki moralnej i mitu o handlu kobietami.
Lata 30. ubiegłego wieku. Do
niewielkiej miejscowości położonej tuż przy granicy z Czechosłowacją przybywa
na urlop Andrzej Krasnolicki. Młody mężczyzna melduje się niewielkim hoteliku,
a wolne chwile spędza na długich spacerach. Podczas jednej z takich przechadzek
poznaje piękną Martę Dalle. Oczarowany dziewczyną postanawia dowiedzieć się o
niej czegoś więcej. Niebawem poznaje także mieszkającego z dziewczyną wuja,
emerytowanego pułkownika. Okoliczności zakończenia przez oficera kariery
wojskowej są równie tajemnicze, jak wydarzenia, których świadkiem niebawem
stanie się Krasnolicki.
„Miłość i trucizna” to nieco inna
powieść, niż te do których przyzwyczaił czytelników Piotr Godek, a w zasadzie
ukrywająca się pod tym pseudonimem Stefania Osińska. Akcja książki osnuta
została bowiem wokół relacji tworzącej się pomiędzy Martą a Andrzejem. Jak to
zwykle bywa w podobnych przypadkach, nim młodzi ludzie będą mogli połączyć swe
losy, zmuszeni zostaną do pokonania całego szeregu przeszkód. Z każdą kolejną
stroną powieści, z każdym kolejnym dniem, sytuacja się komplikuje, a panna Dalle
zamiast zbliżać się do Krasnolickiego, coraz bardziej od niego się oddala. Na
horyzoncie pojawia się ten trzeci, lekarz, który zostaje wezwany do wuja Marty.
Należy tu dodać, że na ukochaną Krasnolickiego pada podejrzenie, iż otruła
swego wuja – pułkownika.
Zarówno dziewczyna jaki i
młodzieniec skrywają przed sobą jakieś tajemnice. Kto wie, być może gdyby
zaufali sobie wcześniej, uniknęliby wielu przykrych, dramatycznych przeżyć i
rozczarowań. Pierwsze wydania powieści Stefanii Osińskiej są dziś trudno
dostępne. Na szczęście wszystkie jej książki sprzed 1939 roku zostały wznowione
po latach w serii Kryminały przedwojennej Warszawy[1]. Twórczość
tej zapomnianej już dziś, zmarłej w 1976 roku pisarki i dziennikarki, nie
ustępuje dokonaniom najbardziej znanych przedwojennych autorów polskich kryminałów:
Aleksandra Błażejowskiego, Stanisława A. Wotowskiego, Antoniego Marczyńskiego,
Marka Romańskiego czy Adama Nasielskiego. Polecam.
Warszawa, lata 30. ubiegłego
wieku. W mieszczącym się przy Placu Zbawiciela atelier wytwórni filmowej „Sfinks”
zostają znalezione zwłoki kilku młodych, początkujących aktorek. Marzenia
śniących o sławie i wielkiej karierze filmowej dziewcząt zostają brutalnie
przecięte już na starcie. Wszystkie ofiary miały na sobie oryginalne kostiumy,
a na twarzach upiorne makijaże. Nie ulega wątpliwości, że ze śmiercią aktorek związana
jest jakaś przerażająca tajemnica. Okoliczności ponurej zbrodni ma wyjaśnić
komisarz Antoni Wróbel.
Komisarz Wróbel pojawił się także
na kartach pierwszego tomu nowego cyklu kryminalnego Tomasza Duszyńskiego
„Fenomen z Warszawy”. W rozwiązywaniu skomplikowanej zagadki kryminalnej wspierał
go wówczas słynny jasnowidz, inżynier Stefan Ossowiecki. Tym razem
bezkompromisowy policjant ponownie korzysta z wiedzy i uprzejmości postaci,
która trwale zapisała się w historii. Tą osobą jest Antoni Słonimski. Poza
wybitnym poetą, spotkamy się także z Eugeniuszem Bodo i Mieczysławą Ćwiklińską.
Sam Ossowiecki także pojawia się na kartach niniejszej powieści.
Tomaszowi Duszyńskiemu udało się
oddać klimat przedwojennej Warszawy, miasta które dla wielu, w tym przypadku
marzących o karierze filmowej dziewcząt, wydaje się być ziemią obiecaną.
Niestety mnóstwo kandydatek na gwiazdy już na starcie zderza się z brutalną
rzeczywistością. Komisarz Antoni Wróbel, który powoli zaczyna myśleć o
policyjnej emeryturze, zawiesza swe plany, i postanawia za wszelką cenę
doprowadzić przed oblicze sprawiedliwości tego, kto doprowadził do śmierci
młodych kobiet. Intrygująca zagadka kryminalna, wyraziste postacie bohaterów, a
także szczypta humoru są gwarancją tego, że rozwiązywanie zagadki zbrodni w
towarzystwie komisarza Antoniego Wróbla będzie dla każdego pasjonującą
przygodą. Polecam.
Tomasz Duszyński - dziennikarz (pracował w RMF FM i Radiu
Aplauz), pisarz, scenarzysta gier komputerowych, a w wolnych chwilach
maratończyk. Debiutował zbiorem opowiadań Produkt uboczny (2007). Nagradzany
autor powieści kryminalnych: zdobywca wyróżnienia jury Kryminalnej Piły, a
także nagrody Kryminalny Magiel za najlepszy kryminał retro 2019 roku (Glatz).
Laureat Nagród „Złoty Pocisk” w kategorii Najlepsza Polska Powieść
Kryminalno-Historyczna 2021 za powieść Glatz. Zamieć i Nagrody Publiczności za
powieść kryminalną Glatz oraz Nagrody Wielkiego Kalibru Czytelników za powieść
kryminalną Glatz. Kraj Pana Boga.
„Warszawskie przedwojenne restauracje, bary i kawiarnie. Kronika”
Książka Warszawskie przedwojenne
restauracje, bary i kawiarnie to zupełnie nowe spojrzenie na temat dawnej
gastronomii w stolicy. Autor w kronikarski, szczegółowy sposób opisuje
działalność niemal stu lokali gastronomicznych. Czytelnik poznaje ich
funkcjonalność od kuchni. Zanurzy się w pracę kelnerów, bufetowych, tancerek i
zarządców, którzy byli najważniejszymi trybami w gigantycznej maszynie zwanej
gastronomią.
Wraz z Autorem przemierzy cztery
warszawskie ulice i zajrzy do luksusowych dansingów, obleganych winiarni oraz
drugorzędnych, pachnącym piwem barów. Kronika jest niezwykłym spisem
najważniejszych wydarzeń, które rozgrywały się każdego dnia w ówczesnych
lokalach. Skandale, awantury, samobójstwa czy wizyty darmozjadów to tylko
niektóre zjawiska, z którymi borykali się przedwojenni restauratorzy.
Książka to także ukłon i swoisty
hołd dla tysięcy warszawskich bezimiennych husarzy gastronomii – kelnerów,
kelnerek, szatniarzy, pomocy kuchennych, o których ślad na kartach historii
zatarł się niemal całkowicie.
Nowe wydanie Mitologii Słowian zostało przygotowane na podstawie
materiałów zachowanych w spuściźnie pośmiertnej autora. Zawiera ono: aparat
badawczy (przypisy, bibliografię obejmującą kilkaset pozycji), przygotowany
częściowo przez Aleksandra Gieysztora i zachowany w rękopisie, częściowo zaś
opracowany przez Anetę Pieniądz i wydawcę na podstawie zachowanych notatek
autora, niepublikowane dotąd teksty dotyczące mitologii, ilustrujące różne
obszary działalności badawczej i popularyzatorskiej autora (referaty
konferencyjne, zapisy audycji telewizyjnych i radiowych).
Zamieszczono także:
- Wstęp Karola
Modzelewskiego, prezentujący sylwetkę A. Gieysztora jako badacza i znaczenie jego
porównawczych studiów nad mitologią dla rozwoju mediewistyki polskiej, a
zwłaszcza jego rolę we wprowadzaniu nowych propozycji metodologicznych
inspirowanych osiągnięciami językoznawstwa, antropologii kulturowej, etnologii
itp.
- Posłowie Leszka P. Słupeckiego
poświęcone rozwojowi studiów nad mitologią słowiańską w ciągu ostatnich 20 lat
i aktualnym perspektywom badawczym w tej dziedzinie; pozwalające czytelnikowi
zapoznać się z nowymi odkryciami archeologicznymi i postępem badań nad
mitologią porównawczą, a także spojrzeć na tezy Aleksandra Gieysztora z
perspektywy dzisiejszego stanu badań.
- Wprowadzenie Anety
Pieniądz przedstawiające warsztat badawczy autora, przygotowany na podstawie
zachowanych materiałów archiwalnych.
