Stanisław Wotowski „Tajemniczy wróg”
Warszawa, połowa lat
trzydziestych ubiegłego wieku. Pewien młody człowiek, niejaki Antoni Korski, zmuszony
sytuacją życiową decyduje się na współpracę z bandą włamywaczy. Jej szef
wyznacza mu pierwsze zadanie, polegające na przedostaniu się do pałacu barona
Gerca, zdobyciu zaufania bogacza oraz sporządzeniu planów jego rezydencji. Wszystko
to ma umożliwić złodziejom dokonanie włamania. Kiedy Korski zostaje zatrudniony
na stanowisku sekretarza barona, jego zaniepokojenie zaczyna budzić panująca w
domu niezdrowa, pełna napięcia atmosfera. Gerc podejrzewa, że któraś z
mieszkających w pałacu osób zamierza go zgładzić. Nastrój grozy potęguje
pojawiająca się w ogrodzie tajemnicza siwowłosa kobieta. Korski w okamgnieniu znajduje
się w centrum trudnych do wyjaśnienia wydarzeń. Pewnego wieczora baron zostaje
porwany.
Wydany w 1938 r. „Tajemniczy
wróg” jest ostatnią sensacyjną powieścią Stanisława Wotowskiego. To jednocześnie
jeden z ciekawszych kryminałów tego autora. Interesującym, niezwykle rzadko
stosowanym przez przedwojennych polskich twórców powieści kryminalnych
zabiegiem jest prowadzenie narracji w pierwszej osobie. Pisarzowi udało się dzięki
temu znacznie bardziej uwypuklić rozterki głównego bohatera, który z pozornie gotowego
na wszystko drobnego złodziejaszka przeistacza się we wrażliwego i prawego
młodzieńca.
Akcja błyskawicznie przenosi się
z miejsca na miejsce, główni bohaterowie przeżywają cały szereg niebezpiecznych
przygód. Po raz kolejny na uwagę zasługuje opanowana do perfekcji przez autora
umiejętność zbudowania niesamowitego klimatu powieści. Zarówno pałac Gerca,
jego otoczenie jak i pełna zakamarków willa doktora Werbera ukazane są w
niezwykle plastyczny sposób. Nie znajdziemy tu znanych z innych książek Wotowskiego
motywów związanych z magią i okultyzmem. Nie zabrakło natomiast wątków
romansowych. Na szczęście mimo pewnej ckliwości z tym związanej „Tajemniczy
wróg” został sowicie okraszony zabawnymi scenkami. Duża w tym zasługa bohaterów
drugoplanowych, z rubasznym, jowialnym radcą Dudzielem i jego rezolutną
przyjaciółką, panną Ziutą na czele.
Choć w życiorysie Stanisława
Wotowskiego nie brakuje białych plam, wydawcy udało się zrekonstruować niektóre
fragmenty biografii autora kilkudziesięciu poczytnych przedwojennych książek
sensacyjno-kryminalnych.[1] Garść
takich barwnych epizodów a także krótką
charakterystykę dorobku literackiego pisarza zamieszczono na ostatnich stronach
niniejszego tomu. Polecam.
Wydawca: CM
Seria wydawnicza: Kryminały przedwojennej Warszawy
ISBN: 978-83-65499-08-8
Rok wydania: 2016
Liczba stron: 241
[1] Recenzje kilku powieści
Stanisława Wotowskiego: http://www.zapomnianabiblioteka.pl/search/label/Stanis%C5%82aw%20Wotowski