„Zamki, dwory i pałace w Sudetach”

Romuald M. Łuczyński „Zamki, dwory i pałace w Sudetach”

(wydanie drugie)

„Zamki, dwory i pałace w Sudetach” – album z bardzo staranną szatą graficzną, obejmuje w sposób kompleksowy ogół jeszcze istniejących sudeckich rezydencji powstałych na przestrzeni kilkuset lat oraz – co warto podkreślić – jest opracowaniem w pełni naukowym. Autor bowiem przeprowadził liczne eksploracje archiwalne i biblioteczne, zapoznając się z dokumentami z dalszej i bliższej przeszłości, swoją wiedzę konfrontował też z wieloma rocznikami dolnośląskiej prasy z XIX i XX wieku, wydawnictwami okolicznościowymi inicjowanymi przez właścicieli historycznych obiektów, a także ze strony śląskich władz administracyjnych i towarzystw turystycznych oraz z polskimi i niemieckimi opracowaniami.

Pałac w Jastrowiu

Autor zgromadził niezwykle bogaty materiał informacyjny, skąd zaczerpnął interesującą – niekiedy pierwszy raz po II wojnie światowej publikowaną – dokumentację ikonograficzną, którą dopełnił własnymi fotografiami. Te ostatnie stanowią bardzo istotny walor książki. Poszczególne noty o 79 zamkach, dworach i pałacach są bogato ilustrowane, tak zdjęciami aktualnego stanu budowli, jak i archiwalnymi, w tym również portretami właścicieli i ich herbami. Romuald Łuczyński prezentowane w publikacji zamki, dwory i pałace oglądał w naturze, potrafił więc w sposób odpowiedzialny napisać o ich powojennej historii i obecnym stanie zachowania oraz użytkowaniu, na ponad 500 stronach w sposób wyjątkowo interesujący przypomina odległe wydarzenia historyczne rozgrywające się na styku obszarów państwowych Polski, Czech i Prus, później w XIX w. Niemiec. Sygnalizuje też niezwykłe niekiedy dzieje rodów magnackich i szlacheckich polskich, czeskich, niemieckich oraz zmienne losy fortun książąt, hrabiów i innych utytułowanych osób. Wspomina kolejnych właścicieli przebudowywanych w ciągu minionych stuleci zabytków, prezentując znanych polityków, dyplomatów, przemysłowców, uczonych oraz sławne z urody i świetnego pochodzenia ich małżonki.

Pałac w Dobrocinie

Zamki, dwory i pałace to nie tylko istotny element krajobrazu architektonicznego naszego regionu, to przede wszystkim materialne świadectwo ważnej części, w ogromnym stopniu niestety bezpowrotnie zaprzepaszczonej, kultury Dolnego Śląska. Na obszarze naszego regionu w chwili zakończenia II wojny światowej istniało wiele obiektów architektury rezydencjonalnej, pozostawionych na ogół z pełnym ich wyposażeniem. Wiele z tych obiektów w ciągu następnych lat uległo niemal całkowitej dewastacji. Wyposażenie ich rozgrabiono lub zniszczono, niektóre obiekty wypalone zniknęły całkowicie, część rozebrano na cegły dla odbudowującej się stolicy. Obecnie tylko nieliczne tego typu zabytki udało się zachować, jeszcze mniej zostało odbudowanych. Poprzez opisanie tak dużej liczby obiektów w jednej publikacji czytelnik może dostrzec, jak zróżnicowany i wielowątkowy był świat związany z kulturą siedzib ziemiańskich, może zrozumieć różnorodność, bogactwo i specyfikę naszej historii oraz podłoże problemów lokalnych, ich zaszłości i uwarunkowania. Znajomość z kolei historii i kultury własnego regionu stanowi podstawę świadomego – patriotycznego i obywatelskiego – uczestnictwa w kulturze własnego państwa. Podczas XV Wrocławskich Targów Książki Naukowej książka Romualda M. Łuczyńskiego pt. Zamki, dwory i pałace w Sudetach, zdobyła nagrodę w konkursie czytelniczym na najatrakcyjniejszą publikację.

Fasada pałacu w Wojcieszowie Górnym

Źródło:

http://ksiegarniaakademicka.legnica.edu.pl/?product=zamki-dwory-i-palace-w-sudetach

Wydawca: Stowarzyszenie na Rzecz Rozwoju 

Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej 

im. Witelona w Legnicy „Wspólnota Akademicka”

ISBN: 978-83-89102-93-5

Rok wydania: 2016

Liczba stron: 592

„Kościoły drewniane Mazowsza”

Jacek A. Wiśniewski „Kościoły drewniane Mazowsza”

Przewodnik

Od poprzedniego wydania minęło 18 lat. W tym czasie z mazowieckiego krajobrazu zniknęły trzy kościoły drewniane, które spłonęły w nie do końca wyjaśnionych okolicznościach: w Stoczku Węgrowskim (koniec XX w.), Długiej Kościelnej (2000 r.) i Sadykierzu (2003 r.). Trzy inne znalazły swoje nowe miejsca w muzeach budownictwa ludowego: kościół z Drążdżewa przeniesiono w 2006 r. do Sierpca, świątynia z Wysokienic trafiła w 2007 r. do podłowickich Maurzyc, zaś do Ciechanowca przeniesiono w 2010 r. kościół ze wsi Boguty-Pianki. Niestety, z dwoma kolejnymi obiektami jest już znacznie gorzej: świątynia w Czerniewicach jeszcze jakoś się trzyma, natomiast kościół w Zawidzu jest już w tak złym stanie, że jego dni są praktycznie policzone. 

Ale w tym okresie zdarzyło się też coś dobrego, co jest chyba ewenementem na skalę światową! Otóż cztery kościoły (Gąsiorowo, Glinianka, Goźlin- Porzecze Mariańskie i Jeruzal) zdążyły „zagrać” w serialach, dzięki czemu znalazły się środki na ich utrzymanie i odrestaurowanie. Można tylko się cieszyć z doskonałego pomysłu na podreperowanie skromnych budżetów wiejskich parafii, których nie stać na kosztowne remonty. Może producenci filmowi odkryją w tej książce kandydatów na następnych „wiekowych aktorów”.

Kucice, diecezja płocka, dekanat Płońsk

W publikacji omówiono wszystkie drewniane kościoły rzymsko-katolickie, jakie znajdowały się na Mazowszu u progu drugiej wojny światowej, a więc przed niemal 80 laty (stan na 1 września 1939 r.). Pominięto te obiekty, które są świątyniami mariawickimi, albo kościołami ewangelickimi - zarówno zachowanymi, jak i tymi, które po drugiej wojnie przekształcono na świątynie rzymsko-katolickie.

Materiał został przedstawiony w układzie geograficznym. Mazowsze zostało podzielone na pięć subregionów: trzy znajdują się na północ od równoleżnikowo płynących na tym terenie Wisły i Bugu (północno-zachodnie, północne, północno-wschodnie), a dwa na południe od tych rzek (zachodnie i wschodnie).

Każde z haseł składa się z trzech części: informacji o miejscowości, o parafii i o kościele. W tej ostatniej przedstawiono nie tylko zachowany (lub ostatni z nie zachowanych) do dzisiaj obiekt, ale również świątynie, które istniały wcześniej w tym miejscu. Z powodu ograniczonej objętości książki znacznie mniej miejsca poświęcono wyposażeniu wnętrza, skupiając się głównie na najbardziej rzucających się w oczy elementach (ołtarze, ambony, belki tęczowe). Jedynie w przypadku kilku unikatowych obiektów zamieszczono informacje o znajdujących się w ich wnętrzach cudownych obrazach, czy też wspaniałych polichromiach.

Grodziec, diecezja płocka, dekanat Wyszogród

Spis treści

Słowo wstępne, ks. Piotr Libera, biskup płocki 

Pokorni świadkowie, Autora

Mazowsze historyczne 

Krótko o dziejach - Podziały administracyjne - Podziały kościelne 

Charakterystyka mazowieckich kościołów drewnianych -

Materiał i konstrukcja - Budowanie „w węgieł” - Budowanie „w słupy” - Wzmocnienie i osłona ścian

 - Zabezpieczenie dachu - Od pułapu do podłogi - Malowane wnętrza - Podstawowe typy i bryły 

- Wieże były później - Na przestrzeni wieków - Kościoły murowano-drewniane - Kościoły przenoszone 

Mazowsze północno-zachodnie

Blichowo - Bonisław - Brwilno Górne - Bulkowo - Chociszewo - Daniszewo - Goleszyn - Góra - Grodziec 

- Kucice - Łętowo - Mochowo - Naruszewo - Pilichowo - Płock-Trzepowo

- Radzikowo - Rębowo - Sarbiewo - Sierpc - Słupno - Smoszewo - Strzegowo - Święcieniec 

- Unieck - Zakrzewo Kościelne - Zawidz Kościelny - Żukowo 

Mazowsze północne

Chamsk - Chotum - Ciemniewko - Dąbrowa - Drążdżewo - Drogiszka - Dzierżenin

 - Gąsiorowo - Grzebsk - Klukowo - Koziczynek - Kraszewo - Królewo - Kuklin - Lekowo - Lubowidz - Łopacin 

- Malużyn - Niechłonin - Poniatowo - Przedwojewo - Skierkowizna - Szwelice - Ślubowo 

- Święte Miejsce - Węgra - Węgrzynowo - Zielona Ciechanowska - Żurominek Kapitulny 

Mazowsze północno-wschodnie

Barcice - Białaszewo - Boguty-Pianki - Brodowe Łąki - Cibory-Kołaczki - Ciechanowiec - Czarnia - Dąbrówka 

- Dobrylas - Gąsewo - Jelonki - Kramarzewo - Kuzie - Leman - Lubiel Nowy - Łyse - Nowa Wieś - Olszewka 

- Parciaki - Ponikiew-Zawady - Porządzie - Przytuły - Puchały - Radziłów - Sadykierz - Sokołowo Włościańskie 

- Tabędz - Troszyn - Turośl - Zaręby Kościelne - Zawady Kościelne 

Mazowsze wschodnie

Długa Kościelna - Glinianka - Goźlin-Mariańskie Porzecze - Jeruzal - Kąty - Kiczki - Kuflew - Oleksin 

- Poświętne - Pustelnik - Siennica - Stoczek Węgrowski - Sulejów - Warszawa-Bródno 

- Warszawa-Grodzisk - Warszawa-Stara Miłosna - Warszawice - Wieliszew - Wodynie - Zwola Poduchowna 

- Żeliszew Podkościelny 

Mazowsze zachodnie

Bardzice - Białobrzegi Radomskie - Boguszyce - Chynów - Czermno - Czerniewice - Dobrzyków - Imielno 

- Izdebno Kościelne - Janisławice - Jasionna - Jeżów - Kampinos - Kaski - Kołacinek - Konary - Kurdwanów 

- Lewiczyn - Lewin - Lutkówka - Łęgonice - Łowicz - Maurzyce - Mniszew - Mogielnica - Puszcza Mariańska 

- Rembertów - Skuły - Słupia - Sokołów - Stara Rawa - Troszyn Polski - Wilków - Wysokienice - Żuków 

Źródło:

http://www.rewasz.com.pl/php/strony/dane_szczegolowe.php?do_kosza=kmaz16&rozdzielczoscX=1280&rozdzielczoscY=800

Wydawca: Oficyna Wydawnicza Rewasz

ISBN: 978-83-62460-80-9

Rok wydania: 2016

Liczba stron: 320

„Polska znana i mniej znana”

Elżbieta Dzikowska „Polska znana i mniej znana”

Czy wiedzą Państwo, gdzie Biecz, a gdzie Giecz? Co to takiego Futoma i z czego słynie? A w czym Sandomierz Rzym przypomina? Albo gdzie starowierców szukać? Odpowiedzi na te i inne tego typu pytania znajdziemy w tej książce. Jest to bowiem przewodnik po Polsce, ale nietypowy, bo po miejscach mało znanych bądź w ogóle nieznanych, o których istnieniu się wie, jeśli akurat mieszka się w pobliżu...

„Polska znana i mniej znana" to sporo historii i fachowych opisów architektury czy malarstwa (nic dziwnego – przecież Autorka jest historykiem sztuki), ale także liczne opowieści, legendy, anegdoty czy rozmowy z mieszkańcami. I, oczywiście, mnóstwo niepowtarzalnych zdjęć. Jest to niewątpliwie przewodnik wyjątkowy i – oby okazał się użyteczny podczas wakacyjnych wojaży!

Źródło:

http://ksiegarnia.bernardinum.com.pl/pl/p/POLSKA-ZNANA-I-MNIEJ-ZNANA/733

Wydawca: Bernardinum

ISBN: 978-83-7823-392-3

Rok wydania: 2014

Liczba stron: 312

Elżbieta Dzikowska „Polska znana i mniej znana 2”

Od Suwałk po Gliwice, od Szczecina po Lublin, samochodem, pieszo, kajakiem… Już po raz drugi będziemy wraz z Elżbietą Dzikowską przemierzać Polskę, ale znów nie tę znaną z przewodników i reklam biur podróży, tylko tę rzadko odwiedzaną, zapomnianą i – jak się okazuje – niedocenianą. Będziemy mieć do wyboru liczne szlaki – a to z cegły i kamienia, a to polichromii, a to templariuszy. Przejdziemy suchą nogą przez Morze Czerwone, odkryjemy kilka zrujnowanych pałaców w okolicach Stargardu, posiedzimy przy ognisku nad Wigrami, dowiemy się, co porabiali w Polsce znakomici kompozytorzy Karol Maria von Weber i Franciszek Liszt…

„Polska znana i nieznana II” to kolejny przewodnik pełen nie tylko rzetelnych informacji, ale i opowieści. Zarówno tych z przeszłości, jak i zupełnie współczesnych. Historie tragiczne przeplatają się tutaj z zabawnymi. Zatem jeśli nie mają Państwo pomysłu na wakacyjne lub choćby weekendowe wypady – warto sięgnąć po tę książkę i poszukać w niej podpowiedzi. Z pewnością coś się znajdzie.

Źródło:

http://ksiegarnia.bernardinum.com.pl/pl/p/Polska-znana-i-mniej-znana-2/916

Wydawca: Bernardinum

ISBN: 978-83-7823-753-2

Rok wydania: 2016

Liczba stron: 360

ELŻBIETA DZIKOWSKA (urodzona w Międzyrzecu Podlaskim) – historyk sztuki, sinolog, reżyser i operator filmów dokumentalnych, podróżniczka, autorka wielu książek, programów telewizyjnych, audycji radiowych, artykułów publicystycznych oraz wystaw sztuki współczesnej. Wraz z mężem, Tonym Halikiem, zrealizowała około 300 filmów ze wszystkich kontynentów dla Telewizji Polskiej oraz prowadziła cieszący się dużym zainteresowaniem podróżniczy program telewizyjny „Pieprz i wanilia".

Elżbieta Dzikowska zachęca do podróży po Polsce i odkrywania nieznanych dotąd zakątków

https://lifestyle.newseria.pl/newsy/elzbieta-dzikowska,p585391077

Opactwo benedyktynów w Tyńcu

Paweł Sczaniecki OSB „Tyniec”

Tyniec Ojca Pawła jest jedyną monografią całej historii Tyńca. Autor barwnym językiem opowiada o historii opactwa, jego architekturze, mieszkającym w nich mnichach a także o osadzie przyklasztornej. Całość wzbogacona licznymi ilustracjami. Słowo „Tyniec” ma kilka znaczeń. W obecnym wypadku odnosi się do podkrakowskiej miejscowości z opactwem benedyktynów. W średniowieczu „tyńcem” nazywano przede wszystkim ufortyfikowane wzgórze klasztorne. Dzisiaj w mowie potocznej Tyniec identyfikuje się z klasztorem benedyktynów. I tak będzie w tej książce: Tyniec to przede wszystkim benedyktyni, ich opactwo, dalej – wzgórze klasztorne, cała wieś, a nawet dawne ich władztwo w bliższej i dalszej okolicy.

Osobliwością, która wyróżnia Tyniec, jest jego historia. Ciągnie się od wielu stuleci, pozostawiając rozmaite pamiątki, na poły zrujnowane budynki klasztoru, ale także stary tytuł kościoła, tradycje, legendy, nazwy miejscowe i rozplanowanie wsi. Historia Tyńca stanowi ciekawostkę dla zwiedzających, dla stałych mieszkańców ma jednak szersze znaczenie, bo ich uczy i wyjaśnia wiele zagadek. Historię tę wtajemniczeni znają tylko po części, lecz nikt jeszcze nie opowiedział jej od początku do końca. Dlatego książka ta omawia przede wszystkim historię benedyktynów tynieckich.

O. Paweł Sczaniecki (1917–1998), benedyktyn z opactwa świętych Apostołów Piotra i Pawła w Tyńcu, proboszcz tyniecki, historyk liturgii, badacz dziejów tynieckiego opactwa. Wyniki jego badań w wielu dziedzinach do dzisiaj pozostają niezastąpione.

Źródło:

http://tyniec.com.pl/ksiazki-o-tyncu/439-Tyniec-9788373542464.html

Wydawca: Wydawnictwo Benedyktynów Tyniec 

ISBN: 9788373542464

Rok wydania: 2008

Liczba stron: 328

Michał T. Gronowski OSB „Tyniec. Opactwo benedyktynów”

Przewodnik.

Wydanie drugie zmienione

W połowie XI w. na nadwiślańskiej skale, opodal Krakowa, osiedlili się czarni mnisi, których od imienia autora Reguły, wedle której żyją, określa się mianem benedyktynów. Roz­po­częli budowę kościoła i klasztoru, które w następnych wiekach rozbudowywane i odbudowywane wciąż miały służyć idei, dla której to miejsce założono. Zwiedzanie tynieckiego wzgórza zaprasza do niezwykłej wędrówki w czasie i przestrzeni: do zagłębienia się w świat dawnych i współczesnych mnichów oraz ich życia. Tutaj bowiem historia i współczesność współistnieją zgodnie, a kolejne generacje gospodarzy wciąż nie przestają zaznaczać własnego wkładu, mamy zatem: romańskie fundamenty, gotyckie mury, barokowy wystrój, romantyczne ruiny, współczesne betony i… nowoczesne komputery.

Przewodnik – kolejny, już siódmy – po Tyńcu, chce objaśnić podstawowe terminy, opowiedzieć o interesujących zabytkach, przypomnieć wydarzenia i postacie ważne lub zapomniane, niekiedy zaproponować odmienną od dotychczasowej interpretację. Jest również próbą kompromisu albo zmagania się z banalnym może, lecz bardzo rzeczywistym stwierdzeniem: wiemy, że dużo jeszcze nie wiemy.

Jeśli zatem pozostawi niedosyt albo wzbudzi inne pytania lub zainspiruje do dalszych poszukiwań, to znaczy, że spełnił swoją rolę. Bogato ilustrowany przewodnik po benedyktyńskim Opactwie śś. Apostołów Piotra i Pawła w Tyńcu. Książka oprowadza czytelnika po Opactwie i jego najbliższym otoczeniu. Dla ludzi wrażliwych, interesujących się sztuką i historią sięgającą aż do początków państwa polskiego, przewodnik będzie okazją do pogłębienia wiedzy i pokusą do odwiedzenia Opactwa.

Źródło:

http://tyniec.com.pl/ksiazki-o-tyncu/300-opactwo-przewodnik-wyd-ii-9788373545755.html

Wydawca: Wydawnictwo Benedyktynów Tyniec 

ISBN: 9788373545755

Rok wydania: 2015

Liczba stron: 168

„Zapomniane miejsca. Świętokrzyskie”

„Zapomniane miejsca. Świętokrzyskie”

Patronat medialny: ZAPOMNIANA BIBLIOTEKA

Już niebawem w księgarniach pojawi się Przewodnik „Zamki Świętokrzyskie. Skarby-legendy-tajemnice”. Będzie to pierwszy tom nowej serii „Świętokrzyskie wędrówki historyczne”, dzięki której czytelnicy zyskają możliwość pogłębienia wiedzy o zabytkach znajdujących się na terenie województwa świętokrzyskiego, jak również dotarcia do szerzej nieznanych, lecz wartych odwiedzenia obiektów.

Logo nowej serii - Świętokrzyskie wędrówki historyczne

Świętokrzyskie wędrówki historyczne na Facebooku:

https://www.facebook.com/swietokrzyskiewedrowkihistoryczne

 ---

W ubiegłym roku ukazał się natomiast inny przewodnik - „Zapomniane miejsca. Świętokrzyskie”

Ziemia Świętokrzyska oprócz klasztoru benedyktynów na Łysej Górze, Pałacu Biskupów Krakowskich w Kielcach, czy urokliwej sandomierskiej starówki skrywa setki zabytków o bogatej historii, nie znanych szerzej turystom przybywającym tu z innych regionów kraju. Często wystarczy tylko skręcić z asfaltowej szosy w polną dróżkę, aby odnaleźć miejsca, o których zazwyczaj milczą popularne informatory turystyczne. Właśnie takie zabytki położone  z dala od popularnych szlaków turystycznych staraliśmy się przedstawić w przewodniku Zapomniane miejsca Świętokrzyskie.

Brak zainteresowania lokalnych władz oraz bezduszność urzędników 

sprawia, że dwie zabytkowe kapliczki w opisanej 

w Przewodniku Zapomniane miejsca. Świętokrzyskie 

wiosce Potok skazane są na wyburzenie.

Zamieszczono w nim informacje o dworach, ruinach zamków i pałaców, opuszczonych kościołach, zborach, starych cmentarzach, wysiedlonych wsiach, młynach, budynkach fabrycznych oraz zabytkach techniki położonych  z dala od popularnych szlaków turystycznych.

W przewodniku znajdziecie garść ciekawostek o wartych odwiedzenia, nieznanych szerzej miejscach leżących na terenie powiatów buskiego, jędrzejowskiego, kazimierskiego, kieleckiego, koneckiego, opatowskiego, ostrowieckiego, pińczowskiego, sandomierskiego, skarżyskiego, starachowickiego, staszowskiego i włoszczowskiego.

Więcej o książce:

http://www.wydawnictwocm.pl/zapomniane-miejsca-swietokrzyskie-p-201.html

Wydawca: CM

Seria wydawnicza: Zapomniane miejsca

ISBN: 978-83-65499-13-4

Liczba stron: 152

Rok wydania: 2016

"Spotkania z Zabytkami" numer 3-4/2017

W najnowszym numerze czasopisma "Spotkania z Zabytkami":

Na okładce numeru 3-4, 2017 znalazły się naczynia z Serwisu łabędziego wyprodukowanego w latach 1737-1742 w Królewskiej Wytwórni Porcelany Miśni – to zapowiedź tekstu o udostępnionej w grudniu minionego roku Galerii Sztuki Dawnej w Muzeum Narodowym w Warszawie. Tematy muzealne są szczególnie obecne w tym wydaniu pisma; wśród nich: wystawa „Skarby baroku. Między Bratysławą a Krakowem” w Muzeum Narodowym w Krakowie, ekspozycja „Każdy krok zostawia ślad. Obuwie historyczne ze zbiorów Muzeum Archeologicznego w Gdańsku”, która zagościła w Muzeum Archeologicznym w Poznaniu, oraz czynna do końca kwietnia w zamku w Baranowie Sandomierskim wystawa „Europejskie busole polowe. Pułkownik Jan Bezard”.

Miłośników militariów mamy nadzieję zaciekawić następującymi wystawami: „Mundury Stanów Galicyjskich” w Zamku Królewskim na Wawelu, „Z Bogiem za króla i ojczyznę. Kultura militarna prowincji śląskiej od wojen zjednoczeniowych do Wielkiej Wojny (1864-1914). Kolekcja regimentów śląskich Norberta Kozioła” w Willi Caro – siedzibie głównej Muzeum w Gliwicach – oraz ekspozycją militariów w Zamku Książąt Sułkowskich w Bielsku-Białej. Oprócz tego odwiedzamy zabytki Drohiczyna i neoromański kościół w Kamieńsku, zaglądamy także za granicę – szukając śladów dworu w Mańkowiczach i ogrodu botanicznego w Krzemieńcu; śledzimy „Polskie ślady w czeskich kurortach”. Przypominamy także o zbliżającym się Międzynarodowym Dniu Ochrony Zabytków – tegoroczne obchody odbędą się w dniach 19-20 kwietnia w Operze Nova w Bydgoszczy. Wspominamy hrabiego Franciszka Ksawerego Krasickiego (1774-1844), piszemy o wędrującym pomniku, zabytkach archeologicznych i pewnym profesorskim portrecie.

Spis treści:

http://www.spotkania-z-zabytkami.pl/artykuly/59

"Spotkania z Zabytkami" na Facebooku:

https://www.facebook.com/spotkaniazzabytkami

"Kameduli w Warszawie”

Karol Guttmejer, Anna Sylwia Czyż (red. naukowa)

"Kameduli w Warszawie. 375 lat fundacji eremu na Bielanach"

W 1641 roku Sejm Rzeczypospolitej potwierdził wcześniejszy przywilej króla Władysława IV na fundację eremu kamedułów na Górze Polkowej pod Warszawą, dziś na Bielanach. Zakon kamedułów to zgromadzenie o najsurowszej – obok kartuzów – regule, nakazującej odosobnienie z dala od siedlisk ludzkich, za murem klauzuli, z wykluczeniem kontaktu z życiem zewnętrznym i mocno ograniczoną komunikacją między zakonnikami. W Polsce epoki baroku powstało tylko 7 fundacji dla tego zakonu (jedna była nieudana i szybko została zamknięta), ale prawie wszystkie wyróżniały się od kamedulskich eremów w Europie skalą i wysoką wartością artystyczną kościołów. To zasługa polskich fundatorów, arystokracji i królów.

Erem pokamedulski na warszawskich Bielanach, to jeden z najciekawszych zabytków w stolicy. Stoją w nim oryginalne domki zakonników wzniesione jeszcze przed szwedzkim potopem i zachowane w mało przekształconej formie do dziś – w przeciwieństwie do innych warszawskich zabytków z epoki Wazów, zniszczonych w czasie wspomnianego potopu, czy podczas drugiej wojny światowej. Natomiast tamtejszy kościół należy do najwybitniejszych przykładów barokowej architektury sakralnej w Polsce. I to ten zespół zabytków jest przedmiotem konferencji organizowanej przez Biuro Stołecznego Konserwatora Zabytków we współpracy z Instytutem Historii Sztuki Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego.

Źródło:

http://zabytki.um.warszawa.pl/content/konferencja-kameduli-w-warszawie-375-lat-fundacji-eremu-na-bielanach

 Kameduli pełni tajemnic. Konferencja naukowa pomogła odkryć niektóre z nich:

http://archwwa.pl/aktualnosci/kameduli-pelni-tajemnic-konferencja-naukowa-pomogla-odkryc-niektore-z-nich/

"Kameduli w Warszawie. 375 lat fundacji eremu na Bielanach"

Fotorelacja z konferencji

http://zabytki.um.warszawa.pl/content/kameduli-w-warszawie-375-lat-fundacji-eremu-na-bielanach

Wydawca: Miasto Stołeczne Warszawa

ISBN: 978-83-63269-30-2

Rok wydania: 2016

Liczba stron: 622

Regionalia świętokrzyskie (cz. 27)

Wanda Filipowicz (red.) „Ziemia Sandomierska”

W 1954 r., w czasach kiedy nikt nie jeszcze nie słyszał o numerze ISBN, ukazał się album pełen fotografii ukazujących malownicze miejsca regionu świętokrzyskiego. Znalazły się w nim m.in. prace Edwarda Hartwiga, Janusza Bułhaka, Henryka Hermanowicza i Leonarda Sempolińskiego. Wiele przedstawionych w albumie zabytków zostało odrestaurowanych i przyciąga turystów nawet z odległych krańców naszego kraju, niestety niektóre obiekty znikły bezpowrotnie z krajobrazu Ziemi Sandomierskiej…

---

 Widok na domy Sandomierza z ratusza

Ratusz w Sandomierzu

Sandomierz. Ucho Igielne

Szydłów. Brama Krakowska

Dwór w Strzałkowie, powiat buski

Kapliczka na polnych drogach Sandomierszczyzny

Katedra w Sandomierzu

Ruiny zamku Krzyżtopór w Ujeździe

Kryta strzechą, stara chata sandomierska

---

Wydawca: Wydawnictwo Sport i Turystyka

Rok wydania: 1954

Liczba stron: 152

"Spotkania z Zabytkami" numer 1-2/2017

W najnowszym numerze czasopisma "Spotkania z Zabytkami":

Numer 1-2, 2017 rozpoczyna się od podróży na Wschód. Na Kresach koncentrują się m.in. artykuły „Kudak – najdalsza twierdza Rzeczypospolitej”, „Neobarokowy pałac w Zyplach pod Łukszami”, „Biblioteka dawnego kolegium w Krożach” oraz „Wileński nagrobek Józefa Bielińskiego”. Następnie przenosimy się na pogranicze polsko-niemieckie, żeby poznać „Zapomniane rezydencje Łużyc Dolnych”. Później znajdzie się miejsce na refleksje o budowaniu stałych ekspozycji muzealnych, ciekawe przykłady rzemiosła oraz przegląd architektury uzdrowiskowej. Temat zabytków utraconych przybliżymy na przykładzie mostu w Łażanach. Będzie można przeczytać także o bibliofilskich zamiłowaniach prymasa Macieja Drzewickiego, konserwacji malowideł Samuela Hirszenberga czy dokumentacji detali architektonicznych warszawskich kamienic.

Spis treści:

http://www.spotkania-z-zabytkami.pl/artykuly/58/

"Spotkania z Zabytkami" na Facebooku:

https://www.facebook.com/spotkaniazzabytkami

„Zapomniane miejsca. Świętokrzyskie”

„Zapomniane miejsca. Świętokrzyskie” 

Ziemia Świętokrzyska oprócz klasztoru benedyktynów na Łysej Górze, Pałacu Biskupów Krakowskich w Kielcach, czy urokliwej sandomierskiej starówki skrywa setki zabytków o bogatej historii, nie znanych szerzej turystom przybywającym tu z innych regionów kraju. Często wystarczy tylko skręcić z asfaltowej szosy w polną dróżkę, aby odnaleźć miejsca, o których zazwyczaj milczą popularne informatory turystyczne. Właśnie takie zabytki położone  z dala od popularnych szlaków turystycznych staraliśmy się przedstawić w przewodniku Zapomniane miejsca Świętokrzyskie. (ze wstępu)

Patronat medialny: ZAPOMNIANA BIBLIOTEKA

Więcej o książce:

http://www.wydawnictwocm.pl/zapomniane-miejsca-swietokrzyskie-p-201.html

Zapraszam na stronę Wydawnictwa CM:

http://www.wydawnictwocm.pl/zapomniane-miejsca-swietokrzyskie-p-201.html

oraz na profil Facebook:

https://www.facebook.com/wydawnictwoCM 

gdzie znajdziecie najnowsze informacje o wszystkich tomach serii Zapomniane miejsca.

"Spotkania z Zabytkami" numer 11-12/2016

W najnowszym numerze czasopisma "Spotkania z Zabytkami":

W ostatnim już w tym roku podwójnym numerze „Spotkań z Zabytkami” (11-12, 2016) zapraszamy do dawnego eremu zakonu kamedułów w warszawskim Lesie Bielańskim, rezydencji Izabeli Czartoryskiej w Powązkach oraz gmachu stołecznego ratusza projektu Antonia Corazziego. Jak mogą się Państwo domyślić, listopadowo-grudniowy numer tradycyjnie dedykujemy tematom warszawskim. Pokazujemy więc także drzeworyty Tadeusza Cieślewskiego syna z widokami Starego Miasta, rzeźbę św. Jana Nepomucena z placu Trzech Krzyży, willę przy ul. Modlińskiej, w której odkryto cenny wystrój malarski, fabrykę wyrobów platerowanych rodziny Hennebergów oraz nabytki i wystawy czasowe wybranych warszawskich muzeów (Muzeum Warszawy, Muzeum Narodowe w Warszawie, Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie). To jednak nie wszystko, bo pojawiło się także kilka tematów spoza stolicy, np. cenne gobeliny Michała Kazimierza Ogińskiego z kolekcji Zamku Królewskiego na Wawelu. Zapraszamy do lektury w te długie, właściwie już zimowe wieczory!

Spis treści:

 http://www.spotkania-z-zabytkami.pl/artykuly/57/

"Spotkania z Zabytkami" na Facebooku:

https://www.facebook.com/spotkaniazzabytkami

Świętokrzyskie regionalia (cz. 20)

„Góry Świętokrzyskie”

Jest to mapa dwustronna w skali 1:60 000. Przedstawiono na niej obszar całych Gór Świętokrzyskich – masywu położonego w centralnej części Wyżyny Kieleckiej, z najwyższym szczytem Łysicą (612 m n.p.m.).Zasięg mapy wyznaczają: Końskie na północy, Ostrowiec Świętokrzyski na wschodzie, Dobrzeszów na zachodzie, Raków na południu. W centralnej części mapy znajdują się Kielce – stolica województwa świętokrzyskiego oraz Świętokrzyski Park Narodowy. Obszar mapy obejmuje miasta: Starachowice, Skarżysko-Kamienna, Suchedniów, Stąporków, Chęciny, Daleszyce, Nowa Słupia, Opatów, Bałtów. 

Charakterystyczne dla krajobrazu tego regionu są: urozmaicona rzeźba terenu, duża lesistość (lasy bukowo-jodłowe) i rumowiska skalne – gołoborza. Występuje tu wiele osobliwości przyrody, w tym wiekowe drzewa (Dąb „Bartek”) i obiekty geologiczne (jaskinie, skałki, wyrobiska skalne i inne).

O walorach historyczno-kulturowych obszaru świadczą: zabytkowe budowle sakralne, zabytkowe obiekty architektury świeckiej, zabytki techniki dawnego górnictwa i hutnictwa, pozostałości budownictwa drewnianego, stanowiska archeologiczne (Jaskinia Raj), cmentarze i miejsca pamięci z okresu I i II wojny światowej. Góry Świętokrzyskie są miejscem doskonale nadającym się na wszelkie wycieczki i spacery, a nieduże wysokości względne sprawiają, że każdy turysta może spróbować zgłębiać tajniki tego masywu. Na mapie zastosowano cieniowanie w celu uzyskania wrażenia plastyczności rzeźby terenu.

Źródło:

http://www.compass.krakow.pl/p/gory-swietokrzyskie

Rodzaj: mapa dwustronna

Skala: 1:60'000

Rok wydania: 2016

Wydanie: 7

Format: B1 (68 x 98 cm)

---

„Ponidzie. Spływ kajakowy Nidą”

Jest to mapa dwustronna w skali 1:75 000. Przedstawia jeden z ciekawszych turystycznie regionów Polski, położony w województwie świętokrzyskim nad dolną i środkową Nidą. Zasięg mapy wyznaczają: od północy - Chęciny; od południa - Proszowice; od zachodu - Jędrzejów i od wschodu - Staszów. Osią regionu jest rozległa dolina Nidy, otoczona pasmami niewysokich wzgórz i garbów. Wzdłuż Nidy leżą najstarsze miasta regionu: Chęciny, Pińczów, Wiślica i Nowy Korczyn. Interesująca historia tego obszaru, wspaniałe zabytki, uzdrowiska, jak również rzadkie w Polsce elementy środowiska – kras gipsowy, murawy kserotermiczne, wapienne i gipsowe wzgórza, silnie meandrująca Nida, tworząca starorzecza i rozlewiska oraz jedyna w Polsce delta śródlądowa sprawiają, że jest to wymarzone miejsce do odpoczynku. 

Gęsta sieć dróg, niewielkie natężenie ruchu, dość małe nachylenie terenu sprawiają, że jest to atrakcyjny teren na rower. Znakowane szlaki piesze łączą ze sobą najważniejsze miasta regionu, a wijąca się wśród łąk i pól Nida idealnie nadaje się do spływów kajakowych. Na obszarze tym rozwija się także turystyka konna. Doskonałe warunki do wypoczynku oraz uprawiania sportów wodnych daje utworzony na rzece Czarnej Staszowskiej zbiornik Chańcza. 

Na odwrocie mapy znajdują się plany centrum miast: Busko-Zdroju, Pińczowa i Jędrzejowa (1:20 000). Informator mapy wzbogacony został szczegółowym opisem szlaku kajakowego Nidy wraz z kilometrażem. Zamieszczono tu również opisy wartych zobaczenia zabytków, rezerwatów przyrody, uzdrowisk i innych atrakcji turystycznych. Mapa polecana jest do uprawiania różnych rodzajów turystyki, jak również dla osób zmotoryzowanych.

Źródło:

http://www.compass.krakow.pl/p/ponidzie-1

Rodzaj: mapa dwustronna z mini-przewodnikiem turystycznym na odwrocie

Skala: 1:75'000

Rok wydania: 2015

Wydanie: 7

Format: B1 (68 x 98 cm)

„Świętokrzyskie - część zachodnia”

Jest to mapa jednostronna w skali 1:100 000. Przedstawia obszar zachodniej części województwa świętokrzyskiego. Zasięg mapy wyznaczają: Gowarczów na północy, Maluszyn na zachodzie, Książ Wielki na południu i Busko-Zdrój na wschodzie. Obszar mapy obejmuje: Końskie, Stąporków, Przedbórz, Włoszczowę, Małogoszcz, Chęciny, Kielce, Jędrzejów, Pińczów, Szczekociny. 

Charakterystyczne dla krajobrazu tego regionu są urozmaicona rzeźba terenu i duża lesistość, zwłaszcza w części północnej. Występuje tu wiele osobliwości przyrody, w tym wiekowe drzewa i obiekty geologiczne (jaskinie, skałki, wyrobiska skalne i inne). O walorach historyczno-kulturowych obszaru świadczą: zabytkowe budowle sakralne, zabytkowe obiekty architektury świeckiej, zabytki techniki dawnego górnictwa i hutnictwa, pozostałości budownictwa drewnianego, stanowiska archeologiczne, cmentarze i miejsca pamięci z okresu I i II wojny światowej. a odwrocie mapy znajduje się informator turystyczny bogato zdobiony fotografiami. Mapa polecana jest do uprawiania różnych form turystyki, jak również osobom zmotoryzowanym. Uzupełnieniem jest mapa: "Świętokrzyskie - część wschodnia".

Źródło:

http://www.compass.krakow.pl/p/swietokrzyskie-czesc-zachodnia-1

Rodzaj: mapa jednostronna z przewodnikiem turystycznym na odwrocie

Skala: 1:100'000

Rok wydania: 2012

Wydanie: 1

Format: B1 (68 x 98 cm)

---

„Świętokrzyskie - część wschodnia”

Jest to mapa jednostronna w skali 1:100 000. Przedstawia obszar wschodniej części województwa świętokrzyskiego. Zasięg mapy wyznaczają: Rzuców na północy, Kielce na zachodzie, Połaniec na południu i Ćmielów na wschodzie. Mapa obejmuje Świętokrzyski Park Narodowy wraz z najwyższym szczytem Łysicą (612 m n.p.m.) oraz miasta: Szydłowiec, Starachowice, Ostrowiec Świętokrzyski, Bałtów, Opatów, Staszów, Busko-Zdrój, Kielce.

Charakterystyczne dla krajobrazu tego regionu są urozmaicona rzeźba terenu i duża lesistość. Występuje tu wiele osobliwości przyrody, w tym wiekowe drzewa i obiekty geologiczne (gołoborza, jaskinie, skałki, wyrobiska skalne i inne). O walorach historyczno-kulturowych obszaru świadczą: zabytkowe budowle sakralne, zabytkowe obiekty architektury świeckiej, zabytki techniki dawnego górnictwa i hutnictwa, pozostałości budownictwa drewnianego, stanowiska archeologiczne, cmentarze i miejsca pamięci z okresu I i II wojny światowej. Na odwrocie mapy znajduje się informator turystyczny bogato zdobiony fotografiami. Mapa polecana jest do uprawiania różnych form turystyki, jak również osobom zmotoryzowanym. Uzupełnieniem jest mapa: "Świętokrzyskie - część zachodnia".

Źródło:

http://www.compass.krakow.pl/p/swietokrzyskie-czesc-wschodnia-1

Rodzaj: mapa jednostronna z przewodnikiem turystycznym na odwrocie

Skala: 1:100'000

Rok wydania: 2015

Wydanie: 2

Format: B1 (68 x 98 cm)

"Spotkania z Zabytkami" numer specjalny 2016 – Wrocław ESK

W numerze specjalnym czasopisma "Spotkania z Zabytkami":

Wrocław został ogłoszony Europejską Stolicą Kultury 2016 i już trzeci kwartał z powodzeniem udowadnia, że jest godny tego miana. Z tej okazji przygotowaliśmy numer specjalny „Spotkań z Zabytkami” w całości poświęcony zagadnieniom związanym z kulturą, dziedzictwem materialnym oraz wydarzeniami artystycznymi we Wrocławiu i na Dolnym Śląsku. Szczególnie gorąco zachęcamy czytelników do zapoznania się z zamieszczoną w numerze rozmową członków redakcji z dr. hab. Piotrem Oszczanowskim, dyrektorem Muzeum Narodowego we Wrocławiu. Jej tematem – niezwykle aktualnym, ale i niełatwym – jest restytucja dzieł sztuki na Dolnym Śląsku w czasie drugiej wojny światowej i wkrótce po jej zakończeniu, a także obecnie.

W numerze specjalnym piszemy też o wielkiej wystawie „Wrocławska Europa” w Muzeum Narodowe we Wrocławiu, o kolekcji polskiej sztuki współczesnej w Pawilonie Czterech Kopuł (to nowy Oddział Muzeum Narodowego), o arcydziełach malarstwa z Galerii Narodowej w Berlinie, które eksponowane są na wystawie w Pałacu Królewskim we Wrocławiu (Oddziale Muzeum Miejskie Wrocławia/City Museum of Wroclaw), o dwóch wystawach w Muzeum Uniwersytetu Wrocławskiego [Uniwersytet Wrocławski] – stałej i czasowej, o zabytkach Wrocławskiego Węzła Wodnego, o śląskim renesansowym pałacu na wodzie w Wiadrowie, o epitafium Wita Stwosza Młodszego, o najstarszym na kontynencie europejskim moście żeliwnym (w Łażanach koło Strzegomia) i o Akademii Rycerskiej w Legnicy. Zapewne wielu czytelników zainteresuje też artykuł „Wrocławski zwierzyniec”, którego tematem są bardziej lub mniej realistycznie odwzorowane zwierzęta występujące w detalu architektonicznym zabytkowych budynków w stolicy Dolnego Śląska.

Partnerem wydawniczym numeru jest Biuro Festiwalowe Impart 2016. Numer specjalny „Spotkań z Zabytkami” ukazuje się równolegle z numerem 9-10, 2016, a więc jest dostępny w sprzedaży od 1 października. Numer nie jest dostępny w ramach prenumeraty.

Spis treści:

http://www.spotkania-z-zabytkami.pl/artykuly/56

"Spotkania z Zabytkami" na Facebooku:

https://www.facebook.com/spotkaniazzabytkami

"Spotkania z Zabytkami" numer 9-10/2016

W najnowszym numerze czasopisma "Spotkania z Zabytkami":

W numerze 9-10, 2016 zamieszczono kilka artykułów dotyczących przykładowych „spraw do załatwienia” w polskich muzeach – nieraz wypadałoby odświeżyć ekspozycję, zaproponować nowy sposób zwiedzania, pochylić się z większą troską nad konkretnymi eksponatami czy po prostu zrobić remont. Jeszcze innym wyzwaniem jest odpowiednie dostosowanie muzeum do potrzeb różnych grup odbiorców – tym razem przyglądamy się rozwiązaniom skierowanym do osób autystycznych.

Poza tym przeczytamy o dzwonie Tuba Dei z toruńskiej fary Świętych Janów, o rysunku Jacka Malczewskiego (nasi fani mieli już możliwość zapoznania się z artykułem na stronie internetowej), o rzeźbach Jana Jerzego Pinsla, które można oglądać we Lwowie, o kościołach w Gidlach oraz kościele ewangelicko-augsburskim w Ozorkowie, o „Domu pod Wiewiórką” należącym dawniej do Jerzego i Marii Kuncewiczów, o wrocławskiej wystawie „Stolarski kunszt. Meble XV-XVII wieku” i wreszcie o zbiorze, w którym książki i dokumenty są przede wszystkim nośnikami będących właściwym przedmiotem kolekcjonowania dedykacji. Przeczytamy też o rocznicach: 500-leciu polskiego ekslibrisu i 250-leciu Mennicy Warszawskiej. Nie zabrakło zagadnień dotyczących dziedzictwa, zapowiedzi konferencji i omówienia nowości wydawniczych.

Spis treści:

http://www.spotkania-z-zabytkami.pl/artykuly/55/

"Spotkania z Zabytkami" na Facebooku:

https://www.facebook.com/spotkaniazzabytkami