Karol Guttmejer, Anna Sylwia Czyż (red. naukowa)
"Kameduli w Warszawie. 375 lat fundacji eremu na Bielanach"
W 1641 roku Sejm Rzeczypospolitej
potwierdził wcześniejszy przywilej króla Władysława IV na fundację eremu
kamedułów na Górze Polkowej pod Warszawą, dziś na Bielanach. Zakon kamedułów to
zgromadzenie o najsurowszej – obok kartuzów – regule, nakazującej odosobnienie
z dala od siedlisk ludzkich, za murem klauzuli, z wykluczeniem kontaktu z
życiem zewnętrznym i mocno ograniczoną komunikacją między zakonnikami. W Polsce
epoki baroku powstało tylko 7 fundacji dla tego zakonu (jedna była nieudana i szybko
została zamknięta), ale prawie wszystkie wyróżniały się od kamedulskich eremów
w Europie skalą i wysoką wartością artystyczną kościołów. To zasługa polskich
fundatorów, arystokracji i królów.
Erem pokamedulski na warszawskich
Bielanach, to jeden z najciekawszych zabytków w stolicy. Stoją w nim oryginalne
domki zakonników wzniesione jeszcze przed szwedzkim potopem i zachowane w mało
przekształconej formie do dziś – w przeciwieństwie do innych warszawskich
zabytków z epoki Wazów, zniszczonych w czasie wspomnianego potopu, czy podczas
drugiej wojny światowej. Natomiast tamtejszy kościół należy do
najwybitniejszych przykładów barokowej architektury sakralnej w Polsce. I to
ten zespół zabytków jest przedmiotem konferencji organizowanej przez Biuro
Stołecznego Konserwatora Zabytków we współpracy z Instytutem Historii Sztuki
Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego.
Źródło:
"Kameduli w Warszawie. 375 lat fundacji eremu na
Bielanach"
Fotorelacja z konferencji
Wydawca: Miasto Stołeczne Warszawa
ISBN: 978-83-63269-30-2
Rok wydania: 2016
Liczba stron: 622
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz