„Ignacy Krieger”

 

Ewa Gaczoł, Teresa Kwiatkowska „Ignacy Krieger”

Wydanie drugie

 

Ignacy Krieger urodził się w 1817 roku w Mikołaju, później mieszkał w Lipniku, dawnym powiecie bialskim. W Krakowie zamieszkał z żoną Anną, trzema córkami oraz synem, w 1861 roku doczekał się jeszcze jednej córki. Pierwsze atelier przy ulicy Grodzkiej działało dość krótko, w tym czasie Krieger rozpoczął starania o wybudowanie zakładu fotograficznego w podwórzu domu przy ulicy św. Jana 1 i prawdopodobnie już na początku 1861 roku przeniósł się do nowej pracowni. Początkowo nowy zakład w kamienicy Bonerowskiej, mieszczącej się na rogu Rynku Głównego i ulicy św. Jana, był pozbawioną ogrzewania drewnianą budką na podwórzu, przybudowaną do murowanej oficyny.

Pod koniec lat 70. XIX wieku, w czasie przebudowy kamienicy, którą podwyższono o jedną kondygnację, atelier zostało przeniesione na IV piętro. Przez cały okres istnienia zakładu reklamowały go gabloty i okna wystawowe ze zdjęciami, umieszczone na parterze kamienicy. Ignacy Krieger w ciągu całej kariery zawodowej posługiwał się w pracy techniką mokrego kolodionu. Proces ten polegał na naniesieniu na szklaną płytę substancji zwanej kolodionem - alkoholowo-eterowego roztworu azotanu celulozy z światłoczułymi solami srebra. Nowa technika pozwalała na uzyskanie dowolnej liczby odbitek na podłożu papierowym. Stosowano papier albuminowy, który był cienki i delikatny, wymagał więc podklejania na tekturę, często zdobioną dekoracją litograficzną. Technika kolodionowa, odznaczająca się wysoką jakością obrazu, była znacznie prostsza i tańsza od dagerotypii. Dzięki tym cechom szybko zapewniła fotografii prawdziwą powszechność i masowość.

Najstarsze fotografie Ignacego Kriegera ukazują jeszcze zbiedniały Kraków ze śladami wielkiej przeszłości jako stolicy Polski. Widzimy na nich Rynek - serce miasta od czasów lokacji w 1257 roku - ze szpecącymi go Sukiennicami. Na kolejnych, powstających z biegiem lat kliszach utrwalone zostały więc przemiany miasta, takie jak renowacja i przebudowa Sukiennic czy budowa nowych gmachów użyteczności publicznej. Dużą część klisz Ignacego Kriegera stanowią tak zwane typy ludowe. Największa część to zdjęcia mieszkańców podkrakowskich wiosek. Byli oni fotografowani głównie w swych odświętnych strojach, a charakterystyczny ubiór Krakowiaków budził zachwyt zarówno artystów jak i ludoznawców, tworzył całe serie fotografii typów ludowych w różnych ujęciach lub pozowanych scenkach. Ignacy Krieger zmarł 17 czerwca 1889 roku i został pochowany na Nowym Cmentarzu Żydowskim przy ulicy Miodowej.

Dobrze prosperujący zakład wraz ze zrobionymi dotychczas kliszami pozostawił swoim dzieciom których wyuczył zawodu. W 1926 roku Amalia Krieger przekazała wielotysięczny zbiór szklanych negatywów i wyposażenie atelier gminie miasta Krakowa. Klisze te, przechowywane obecnie w Muzeum Historycznym Miasta Krakowa, są bezcennym świadectwem zmian zachodzących w mieście i posiadają olbrzymią wartość jako źródła historyczne.

 

Źródło:

https://sklep.muzeumkrakowa.pl/produkt/ignacy-krieger-wer-pol#oprawa-miekka

 

Wydawca: Muzeum Historyczne Miasta Krakowa

ISBN: 978-83-66334-23-6

Rok wydania: 2019

Liczba stron: 119