Zofia z Odrowąż-Pieniążków Skąpska „Dziwne jest serce
kobiece...” t. 2
Wspomnienia z Pomorza i Hebdowa
Dziwne jest serce
kobiece… tom 2 Wspomnienia z Pomorza i Hebdowa Zofii z
Odrowąż-Pieniążków Skąpskiej to kontynuacja wydanego w 2019 tomu Dziwne
jest serce kobiece…Wspomnienia galicyjskie. Autorka przenosi nas teraz na
Pomorze, gdzie w odrodzonej Polsce toczą się dalsze losy jej i najbliższych.
Tłem są zarówno ważne wydarzenia o randze narodowej, jak i drobne, lecz barwne
przypadki życia spędzanego na prowincji. Druga część tomu to zapis
dramatycznych przeżyć rodziny podczas II wojny światowej i okupacji. W tym
czasie autorka żyje w podkrakowskim majątku Hebdów. Dziwne jest serce
kobiecie… tom 2 jest wciągającą lekturą nie tylko dla miłośników wspomnień
i rodzinnych sag, w której pojawia się wiele historycznych postaci.
Pisarstwo Zofii Skąpskiej nabiera w tym tomie dodatkowych rumieńców, a
historia Jej życia i życia Jej rodziny to niemal gotowy scenariusz na film czy
serial obyczajowo-przygodowy. Barwne, soczyste postaci, zaskakujące losy
bohaterów, a życie Autorki bogate w dramatyczne i zaskakujące zdarzenia...
Warto przeczytać. Wiesław Myśliwski
Po drugi tom wspomnień Zofii Skąpskiej sięgnąłem pełen uznania dla
wartkości narracji i zdolności obserwacji Autorki, co zapamiętałem z tomu
pierwszego. Historia jednej rodziny osnuta wokół historycznych przeżyć całego
kraju to opowieść niemal uniwersalna o losie Polski i Polaków pierwszej połowy
XX wieku. Bogate, ociekające faktami i zaskakującymi koligacjami przypisy
stanowią dodatkowe tło opowieści, układają się w osobną, równoległą narrację o
Polsce, której już nie ma. Józef Hen
Nostalgia za rodzinną Sądecczyzną konfrontuje się w drugim tomie
wspomnień Zofii Skąpskiej z trudem rozpoczynania nowego życia na Pomorzu, w
którym wszystko jest inne: pejzaże, ziemia, zapachy, ludzie, obyczaje. Drugi
tom wspomnień Zofii Skąpskiej jest fascynującym zapisem niełatwej akceptacji
tej inności i stworzenia w nowym miejscu swojej małej ojczyzny na dwie
międzywojenne dekady. Polecam. Eustachy Rylski
Matkę mego Ojca widziałem nie więcej niż dwa, trzy razy w życiu. Miałem
wówczas lat kilka, Babcia odpowiednio więcej... Była więc osobą mało mi znaną i
emocjonalnie dość odległą; tak poukładały się rodzinne losy. Ale wszystko się
odmieniło, gdy okazało się, iż w zasadzie bez większego trudu
potrafię odczytać dość specyficzny, zawiły charakter Jej pisma. A było co
czytać i przepisywać; pozostawiła dwadzieścia jeden stukartkowych zeszytów
zapisanych gęsto, trudno czytelnym pismem. Wspomnień obejmujących osiemdziesiąt
lat życia, niemal dzień po dniu notowanych. Przepisując rękopis poznawałem
nieznaną mi wcześniej Babcię, lepiej niż gdybym spędził z nią dzieciństwo.
Poznawałem Jej myśli, marzenia i poglądy. Stawała mi
się coraz bliższa z każdą przeczytaną i przepisaną stronicą.
Dowiadywałem się o Jej dniu powszednim, o zajęciach domowych, dzieciństwie
mego Ojca i jego rodzeństwa, o Jej pasjach społecznych, zamiłowaniach
artystycznych, współpracy z prasą początkowo lwowską, później sądecką,
krakowską, pomorską... Rafał Skąpski
Zofia Skąpska urodziła się 24 maja 1881 r. w Kaliszu, zmarła 14 sierpnia 1961
r. w Krakowie. Dzieciństwo spędziła w majątku Goszczynno i Krakowie, gdzie
odebrała staranne wykształcenie. W roku 1900 wyszła za mąż za Jana Skąpskiego.
W panieńskich czasach krakowskich i przez pierwszych kilka lat małżeństwa
pisała często i dużo. Snuła różne opowieści inspirowane szkolną lekturą,
marzeniami, rozwijającą się uczuciowością. Na pierwszą publikację zdecydowała
się w 1903 r. w piśmie "Przełom". Jej teksty znalazły uznanie wśród
czytelników, a także w redakcji, która zamówiła u niej kolejne utwory. Zofia
Skąpska równolegle pisała również wspomnienia, których, być może niezamierzonym
przez Autorkę walorem, jest przedstawienie, poprzez koleje życia swojej
rodziny, historii kraju i ukazanie uniwersalizmu losów narodu i kilku pokoleń
inteligencji polskiej.
Źródło:
Wydawca: Czytelnik
ISBN: 978-83-07-03512-3
Rok wydania: 2021
Liczba stron: 664 (130 zdjęć)