„Księga dla starych urwisów”

Krzysztof Varga „Księga dla starych urwisów”

Wszystko, czego jeszcze nie wiecie o Edmundzie Niziurskim

Pierwsza biografia Mistrza. Na początku słów kilka, dlaczego Edmund Niziurski wielkim pisarzem był. Potem galeria rabusiów, złoczyńców, oszustów, których lubimy, a nawet kochamy. A także zacne grono gogów. Później historia życia pisarza, którego fenomenalne książki ukształtowały całe pokolenia dorosłych dziś ludzi. Wielka uczta czytelnicza!

Co takiego było w pisarstwie autora Sposobu na Alcybiadesa, że jego historie, rozgrywające się w zgrzebnej Polsce, tak bardzo przemówiły nam do serca, ale i do rozumu? Jak to się stało, że pragnęliśmy zamieszkać w fikcyjnych Odrzywołach? Dlaczego bardziej ekscytowała nas historia broni ukrytej w starym browarze, tajemnica Twierdzy Persil, czy skrzynie Szwajsa w Niekłaju niż skarby piratów zakopane na Karaibach? Dlaczego świat szkoły w Gnypowicach Wielkich był bogatszy i bardziej podniecający niż podróż w osiemdziesiąt dni dookoła świata? 

Dlaczego i Zygmunt Miłoszewski, i Jerzy Pilch, i Juliusz Machulski, i Mariusz Czubaj, i Grzegorz Kasdepke oraz wielu innych na stronach tej książki przyznają: Niziurski naszym Mistrzem był i potrafią na wyrywki z pamięci zacytować fragmenty jego powieści? 

Bo jeśli istnieje w Polsce prawdziwa, niezniszczalna wspólnota, to tworzą ją dorośli dziś obywatele, którzy wychowali się na powieściach Niziurskiego. Ta książka o jego życiu i pisarstwie jest dla nich i o nich.

Edmund Niziurski na Judahu Skale

Dzięki książkom Niziurskiego z nierozgarniętych młodocianych kretynów, doprowadzających do rozpaczy swym nieuctwem i odpornością na wiedzę rodzinę i znakomitych gogów, powoli zamienialiśmy się w dojrzałych ludzi. Jeśli nie zmieniliśmy świata, to jednak dzięki tym książkom zmieniliśmy siebie. A to już bardzo dużo. Edmund Niziurski przygotował nas do życia jak nikt inny. (Krzysztof Varga)

Krzysztof Varga, pisarz, autor między innymi takich powieści jak Tequila, Trociny, Masakra, Sonnenberg. Edmunda Niziurskiego zaczął czytać jako dwunastolatek i nigdy nie przestał. Na użytek tej książki na nowo przeczytał wszystko, co Niziurski napisał. Nie tylko kanoniczne powieści i opowiadania dla młodzieży, również książki dla dorosłych, bo i takie Niziurski pisał, chociaż mało kto o tym wie. Dzięki uprzejmości rodziny deszyfrował postaci literackie i ich prawdziwe pierwowzory, w domu Mistrza na Miłobędzkiej w Warszawie przeglądał rękopisy, notatki i fotografie, wertował teczki z tajemniczymi naklejkami jak: „Stół i sanie frezarki poziomej”, z których wypadały niedokończone utwory Niziurskiego, dotykał siedmiu maszyn do pisania, na których powstawały jego dzieła, pieczołowicie porównywał trasy spacerów pana Edmunda z dzisiejszą topografią Warszawy. Zawsze był niziurskologiem, ale po napisaniu tej książki stał się niziurskologiem doskonałym.

Źródło:

http://czerwoneiczarne.pl/produkt/ksiega-dla-starych-urwisow-czego-jeszcze-wiecie-o-edmundzie-niziurskim

Wydawca: Czerwone i Czarne

ISBN: 978-83-66219-03-8

Rok wydania: 2019

Liczba stron: 280

„Michelsbaude. Historia nieistniejącej izerskiej gospody”

„Michelsbaude. Historia nieistniejącej izerskiej gospody”

Zebrał: Marcin Wawrzyńczak

Współpraca: Jowita Selewska, Ullrich Junker

Czym była Michelsbaude? Leśniczówką, chłopską chatą, gospodą, spelunką? Zapewne wszystkim po trochu. Jedno jest pewne – stojąca w urokliwym zakątku Gór Izerskich przez ponad sto lat witała gości podróżujących Starą Drogą Celną ze Szklarskiej Poręby do hut szkła na granicy czeskiej.

“Po krótkim postoju kontynuowałem wędrówkę wzdłuż Izery, przekroczyłem dwa małe strumienie: Kobyłę i Jagnięcy Potok, doszedłem do ciemnego, zacienionego lasu świerkowego i dotarłem szczęśliwie do samotnie stojącej Michelsbaude, którą z Wysokiego Grzbietu pokazywał mi Martin, szczególnie zachwalając ją na posiłek w porze obiadowej” – pisał anonimowy autor w monachijskim “Sontags-Blatt” [Gazecie Niedzielnej] w 1832.

“W Michelsbaude dostanie się tylko gorzałkę. Mieszkańcy z powodu samotnego trybu życia są małomówni i ponurzy” – relacjonował autor przewodnika 70 lat później.

Wieś Izera, przed 1933 r.

Górska buda na izerskim odludziu pobudzała wyobraźnię artystów – Gerhart Hauptmann nawiązał do niej w swoich dramatach “Dzwon zatopiony” (1896) i “A Pippa tańczy!” (1906) – a także sama przeżywała dramaty: narodzin i śmierci.

Latem 1800 przyszły prezydent USA John Quincy Adams kupił prawdopodobnie w Michelsbaude doskonały chleb, mleko i masło oraz “niezły” ser, co opisał w swoich “Listach o Śląsku”.

Ponownie “odkryta” przez autora w 2018, Michelsbaude nadal inspiruje, a opowieść rozwija się w miarę, jak na jaw wychodzą kolejne szczegóły…

 ---

Marcin Wawrzyńczak (ur. 1968 w Warszawie), z zawodu tłumacz języka angielskiego, mieszka poza miastem od 2002, a w Górach Izerskich od 2009. Autor fanzinu Eternal Torment Story (2005-2009) i Najstarsze Drzewa (od 2009). Jego hobby to fotografia, wędrówki po górach i aikido.

Źródło:

https://wielkaizera.com.pl/product/michelsbaude

Wydawca: Wielka Izera

ISBN: 978-83-953369-0-4

Rok wydania: 2019

Liczba stron: 112

„Moniuszko. Powieść biograficzna”

Władysław Fabry „Moniuszko. Powieść biograficzna”

Stanisław Moniuszko w zasadzie całe życie zmagał się z niedostatkiem. Jak to życie wyglądało i od strony sceny, i od kulis, opowiada barwna powieść biograficzna znakomitego muzykologa, literata oraz publicysty Władysława Fabry’ego. 

Stanisław Moniuszko (1819–1872), herbu Krzywda, nie bez powodu nazywany jest ojcem polskiej opery narodowej, choć duchem patriotycznym przesiąknięta była cała jego twórczość, także liczne pieśni, kantaty, operetki, utwory symfoniczne. Do dziś wykonywane są dzieła kompozytora z dwunastu „Śpiewników domowych” zawierających 268 pieśni do słów różnych wybitnych poetów romantycznych, polskich i obcych tłumaczonych na nasz język, a także do utworów ludowych. Moniuszko żył dość krótko, 53 lata, ale niezwykle intensywnie. Poświęcił się bez reszty muzyce i rodzinie (miał dziesięcioro dzieci). Gdy zamieszkał w Wilnie, został organistą i wciąż komponował, ale także nauczał, organizował życie muzyczne w mieście. W 1858 r. osiadł z rodziną w Warszawie, gdzie objął stanowisko dyrektora Opery. Kilka lat później został także wykładowcą w Instytucie Muzycznym.

Młody Stanisław Moniuszko w okresie wileńskim.

Rysunek z I połowy XIX w.

Niezapomnianą sławę i miejsce w panteonie polskiej sztuki przyniosły mu przede wszystkim opery „Halka” i „Straszny dwór”. Jak entuzjastycznie były przyjmowane te utwory, najlepiej świadczy fakt, że Paulina Rivoli, odtwórczyni roli Halki, musiała po premierze 17 (!) razy bisować. Wówczas jednak sława i sukcesy artystyczne niekoniecznie przekładały się na materialne. Stanisław Moniuszko w zasadzie całe życie zmagał się z niedostatkiem. Jak to życie wyglądało i od strony sceny, i od kulis, opowiada barwna powieść biograficzna znakomitego muzykologa, literata oraz publicysty Władysława Fabry’ego.

„Witaj, gościu miły!”, obraz Jana Czesława Moniuszki (1853-1908), malarza,

absolwenta Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu, syna Stanisława Moniuszki.

Źródło:

https://bialykruk.pl/ksiegarnia/ksiazki/moniuszko-powiesc-biograficzna#tabs-nav

Wydawca: Biały Kruk

ISBN: 978-83-7553-265-4

Rok wydania: 2019

Liczba stron: 272

„ANTYKI. Poradnik kolekcjonera”

„ANTYKI. Poradnik kolekcjonera”

Książka jako kopalnia informacji o antykach i wielu innych przedmiotach nadających się do kolekcjonowania. 600 stron i ponad 2000 kolorowych fotografii odnosi się do niemal wszystkich aspektów tego zagadnienia. Dostarcza informacji na temat ceramiki, szkła, srebra i porcelany, mebli, dywanów i tkanin, a ponadto zajmuje się takimi obiektami kolekcjonerskimi, jak biżuteria, zegary i zegarki, zabawki, broń i wiele, wiele innych. Daje szeroki opis każdej specjalności. Wspaniałe fotografie pozwalają na łatwe rozpoznanie i identyfikację istotnych detali, co sprawia, że publikacja ta jest nieocenionym przewodnikiem po bezdrożach kolekcjonerstwa oraz ważnym źródłem przyjemności i wiedzy.

- szczegółowe wskazówki na temat tworzenia kolekcji

- informacje dotyczące kolekcjonowania szkła, porcelany, srebra,

mebli, tkanin, biżuterii, zabawek, broni…

- ogólna wiedza historyczna obejmująca poszczególne dyscypliny

- 2000 ilustracji, które ułatwią prawidłową atrybucję przedmiotów

- źródła inspiracji do budowania i poszerzania zbiorów

Źródło:

https://www.arkady.info/antyki-poradnik-kolekcjonera.html

Recenzje publikacji:

https://sztukater.pl/ksiazki/item/25598-antyki-poradnik-kolekcjonera.html

https://historia.org.pl/2011/10/08/antyki-poradnik-kolekcjonera-t-zylski-red-recenzja

Spis treści:

https://sklep.architekci.pl/antyki-poradnik-kolekcjonera.html

Wydawca: Arkady

ISBN: 978-83-213-4651-9

Rok wydania: 2018

Liczba stron: 600

„Powstania śląskie 1919-1920-1921”

Ryszard Kaczmarek „Powstania śląskie 1919-1920-1921”
Nieznana wojna polsko-niemiecka

Był 15 sierpnia 1919 roku. Oczekujący od wielu godzin na wypłatę tłum górników stracił cierpliwość i wtargnął na plac mysłowickiej kopalni. Oddziały niemieckiego Grenzschutzu otworzyły ogień do nieuzbrojonych ludzi. Według oficjalnych danych zginęło sześć osób, w tym dwoje dzieci, a mysłowicka masakra stała się iskrą, która rozpoczęła otwarty konflikt o najcenniejsze i najlepiej rozwinięte gospodarczo ziemie zamieszkałe wówczas przez Polaków. Ryszard Kaczmarek, niezrównany znawca historii Ślązaków, określa powstania śląskie mianem nieznanej wojny polsko-niemieckiej.

Powstańcza kuchnia polowa, 1921 rok.

Powstania śląskie 1919-1920-1921 to pierwsza od dekad popularna publikacja dotycząca tych najgłośniejszych we współczesnej historii Śląska wydarzeń. Ryszard Kaczmarek dał się dotychczas poznać jako autor, który z równą uwaga przygląda się i spisom regimentów, i relacjom cywilów – również tym razem w ręce czytelników trafia pasjonująca książka nie tylko o realiach bitewnych, lecz także o życiu zwykłych Ślązaków wtrąconych w tryby wielkiej historii.

Powstania śląskie… składają się, wraz z Polakami w Wehrmachcie i Polakami w armii kajzera, na wielki tryptyk pozwalający poznać i w pełni zrozumieć historyczne uwarunkowania skomplikowanej śląskiej tożsamości.

Międzysojusznicza Komisja Rządząca i Plebiscytowa na Górnym Śląsku –

Przyjazd do Katowic przewodniczącego Komisji generała Henriego Le Ronda.

Źródło:

https://www.wydawnictwoliterackie.pl/ksiazka/5035/Powstania-slaskie-1919-1920-1921---Ryszard-Kaczmarek

Więcej o publikacji:

http://lubimyczytac.pl/ksiazka/4881490/powstania-slaskie-1919-1920-1921

https://dziennikzachodni.pl/profesor-kaczmarek-widze-powstania-slaskie-jako-niewypowiedziana-wojne-polskoniemiecka-w-latach-19191921/ar/13921129

Wydawca: Wydawnictwo Literackie

ISBN: 978-83-08-06841-0

Rok wydania: 2019

Liczba stron: 624

„Lista Lucyfera”

Krzysztof Bochus „Lista Lucyfera”

Krzysztof Bochus jest autorem trzech powieści kryminalnych, których akcja rozgrywa się przed wybuchem II światowej na Pomorzu. Ich bohaterem jest radca kryminalny Christian Abell. Dzielny detektyw rozwiązując skomplikowane zagadki kryminalne, odsłania kulisty misternie zaplanowanych zbrodni[1]. W najnowszej powieści Krzysztof Bochus ponownie zabiera czytelników do Gdańska. Tym razem jednak do współczesnego Gdańska, miasta sparaliżowanego strachem. Główny bohater powieści „Lista Lucyfera”, redaktor Adam Berg, to młody niezależny dziennikarz, laureat nagrody Grand Press za serię artykułów, które przyczyniły się do odzyskania przez nasz kraj cennego zabytku. W redakcji gdańskiego „Kuriera”, której Berg aktualnie pracuje, planowana jest redukcja etatów. Naczelny pisma wywiera presję na Adamie, aby ten wreszcie przygotował jakiś wystrzałowy tekst. Dziennikarz nie spodziewa się, że telefon jaki odbierze pewnego wieczoru, bardzo mu ułatwi realizację celu wyznaczonego przez szefa. Niestety od tej chwili ustabilizowane życie Berga zamieni się w piekło.

Bohaterowie kryminału to postacie z krwi i kości, zmagają się z własnymi problemami, nie są wolni od wad, obsesji czy nałogów. Osobnikiem telefonującym do Berga jest terroryzujący Trójmiasto seryjny morderca. Żądający aby nazywać go „Lucyferem” przestępca, postanawia uczynić z dziennikarza rzecznika, i za jego pośrednictwem przekazywać opinii publicznej informacje o swoich zamiarach. Berg podejmuje ryzykowny pojedynek z opętanym rządzą mordu szaleńcem. Zdaje sobie sprawę z odpowiedzialności jaką bierze na swoje barki oraz z niebezpieczeństwa jakie może mu grozić, jeśli wykona jakiś nieopatrzny, nieprzemyślany ruch. Choć akcja powieści rozgrywa się współcześnie, Krzysztof Bochus przywołuje na jej kartach do bohatera trzech swoich poprzednich książek, wspomnianego wcześniej Christiana Abella. Okazuje się bowiem, że przedwojenny detektyw i współczesny dziennikarz Adam Berg nie tylko z łatwością potrafią wikłać się skomplikowane i dramatyczne kryminalne historie, lecz łączy ich znacznie więcej. Podobną zależność dostrzegłem, kiedy zerknąłem w biogram autora „Listy Lucyfera”. Łatwo zauważyć, że przebieg kariery zawodowej Krzysztofa Bochusa, w kilku punktach wykazuje zaskakujące zbieżności z życiorysem charyzmatycznego Adama Berga.

Najważniejszym zadaniem stojącym przed Bergiem jest odkrycie motywów popychających sprawcę do dokonywania kolejnych makabrycznych zabójstw. Tylko jeśli uda mu się wedrzeć do mrocznych zakamarków duszy szaleńca będzie istniał cień szansy, że Lucyfer zostanie powstrzymany, a na jego liście nie pojawi się już żadne nowe nazwisko. Rozbudowana fabuła powieści skrywa w sobie wątki kryminalne, historyczne a nawet romansowe. Akcja dynamicznie się rozwija. Autor zaskakuje czytelników, i w momencie którym ci spodziewają się wyjaśnienia kryminalnej zagadki serwuje im dodatkową porcję emocji. Podobnie jak poprzednie kryminały Krzysztofa Bochusa, również i najnowszy świetnie się czyta. Choć nie brakuje w powieści mocnych, brutalnych scen, autor nie epatuje przesadnie wulgaryzmami, używając ich jedynie tam gdzie jest to uzasadnione wymogami fabuły. Na zakończenie dobra wiadomość: konstruując zakończenie pisarz pozostawił sobie otwartą furtkę, nie wykluczone więc, że wkrótce Adam Berg powróci na kartach kolejnej książki. Polecam.

Wydawca: Skarpa Warszawska

ISBN: 978-83-66195-04-2

Rok wydania: 2019

Liczba stron: 451

---

[1] Recenzja powieści Krzysztofa Bochusa „Szkarłatna głębia”: http://www.zapomnianabiblioteka.pl/2018/12/szkaratna-gebia.html

„Zapomniane miejsca Dolnego Śląska” (Zapowiedź)

„Zapomniane miejsca Dolnego Śląska” (Zapowiedź)

 Cz. 1 Sudety Zachodnie

 (II wydanie poszerzone - 2019 rok)

Patronat medialny: Zapomniana Biblioteka

Trzecia odsłona cyklu przewodników po miejscach, "których się nie zwiedza".

- ruiny zamków, pałaców i dworów

- zrujnowane kościoły i zbory ewangelickie, cmentarze (np. zbór ewangelicki w Żeliszowie)

- fortyfikacje, pamiątki II wojny światowej (np. mauzoleum SS w Wałbrzychu)

- zapomniane pomniki

- budynki pofabryczne, nieużywane tunele

- zniszczone osady podczas wydobycia uranu lub węgla (np. Miedzianka)

i wiele innych, łącznie 160 miejsc, o których nawet wielu miłośników regionu nie słyszało

O kilku miejscach z przewodnika przeczytasz na stronie internetowej: 

http://www.ciekawe-miejsca.net/przewodnik/artykuly_wg_kategorii/zapomniane-miejsca

Format: a5

Liczba stron: 220

Okładka: miękka

Rok wydania: 2019

„Przeminęło... jednak pozostało”

Mieczysław Wojtczak „Przeminęło... jednak pozostało”

Od zakazanych piosenek do moralnego niepokoju

Nasze kino w latach 1944-1970

Tom I

Siedemnaście kin, uruchomionych na wyzwolonych terenach wschodniej Polski, ale w połowie 1945 roku czynnych już 230, kilka aparatów do zdjęć i ręczne laboratorium… Oto początek powojennej polskiej kinematografii, szukającej miejsca i drogi rozwojowej w nowych warunkach ustrojowych. W 1945 roku w teren wyjechały też pierwsze kina objazdowe z aparaturą wiezioną na furmankach, ciągniętych przez konie. Film zaczął docierać do wsi i małych miasteczek, stając się ważnym elementem demokratyzacji kultury. W Warszawie filmy wyświetlane były w czterech kinach… 

(…) W ciągu 10 lat powojennej kinematografii zrealizowano 42 filmy fabularne, a w ciągu kilku tygodni 1958 roku co 10 dni odbywała się premiera. Można więc mówić o wielkiej, wprost zaskakującej i prawdziwej „inwazji” polskiej twórczości filmowej. Znalazło to potwierdzenie w opiniach prasy europejskiej, a szczególnie francuskiej i angielskiej.(…) Oceniając filmy Munka, Kawalerowicza, Wajdy i Rybkowskiego francuski krytyk pisał m.in.: „Pokolenie to piękny film o polskim ruchu oporu i został stworzony przez człowieka, który był w tym mniej więcej wieku, co bohater w czasie okupacji. Przede wszystkim zaś to wspaniały film o miłości”.

Mieczysław Wojtczak, dziennikarz, publicysta, działacz polityczny. Studiował na Wydziale Dziennikarstwa UW. Współredagował pismo studenckie „Horyzonty”, a następnie pracował w tygodniku „Sygnały”. Publikował artykuły o kulturze w prasie warszawskiej i terenowej oraz młodzieżowej. Następnie przeszedł do pracy w Polskiej Agencji Prasowej, gdzie jedenaście lat kierował Oddziałem warszawskim oraz Biuletynem Politycznym PAP. W latach siedemdziesiątych pierwszy zastępca ministra kultury i sztuki, a jednocześnie szef polskiej „kinematografii”. Był edytorem tygodnika „Wiadomości Kulturalne”. Członek Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich i Związku Literatów Polskich. Członek – założyciel Fundacji Kultury Polskiej. Autor książek Kronika nie tylko filmowa (2004), Zdobywanie Moskwy (2006), O kinie moralnego niepokoju… i nie tylko (2009), Wielką i mniejszą literą. Literatura i polityka w pierwszym ćwierćwieczu PRL (2014), Teatr na scenie polityki 1944-1969 (2016) – wszystkie wydane w Studiu EMKA. Otrzymał wiele odznaczeń, w tym medal Zasłużonego Kulturze „Gloria Artis” oraz Złotą Odznakę „Zasłużony dla Warszawy”.

Źródło:

http://www.studioemka.com.pl/index.php?page=p&id=628

Recenzja książki:

https://trybuna.info/opinie/pierwsza-cwiartka

Wydawca: Studio Emka

ISBN: 978-83-66142-04-6

Rok wydania: 2019

Liczba stron: 528

„Kraina Wiecznych Jezior”

Andrzej Gręziak „Kraina Wiecznych Jezior”

Pełna przygód opowieść w stylu Juliusza Verne’a. Aniela z Dominikiem wbrew chęciom jadą z rodzicami pod namiot. W domu zostawiają konsolę, gry, wakacyjne plany i... dobre humory. Bo co może spotkać dziesięciolatka i jego dwunastoletnią siostrę na niezbyt rozrywkowym kempingu wśród kompletnej ciszy mazurskich lasów? Walcząc z nudą, młodzi poszukiwacze przygód nie spodziewają się, jakie tajemnice skrywa to nadjeziorne królestwo. Ani tego, że być może nie trafili do niego przypadkiem…

Dominik nie mógł się wygodnie ułożyć w swoim śpiworze. Poza tym karimata była ułożona trochę na ukos. W nogach leżał plecak z jakże niezbędnymi przyrządami, takimi jak apteczka, dodatkowe koce i – znając mamę – pewnie nawet mała gaśnica o mocy wozu strażackiego. Nagle dostał poduszką w plecy. Cios nadszedł od strony Anieli.
– Bądźże wreszcie cicho, dzikusie! – syknęła starsza siostra. – Niektórzy chcą tu spać.
Braciszek już szykował się do kontruderzenia, gdy oboje usłyszeli dźwięk odpinanego zamka błyskawicznego. Spojrzeli zaniepokojeni i ze strachu zamarli w bezruchu. Obserwując wędrówkę suwaka, przestali nawet oddychać…

Andrzej Gręziak (ur. w 1988 r.) – z wykształcenia historyk, z zawodu muzyk, z zamiłowania pisarz. W okresie studiów próbował swych sił w dziennikarstwie. Jego teksty ukazywały się w Tygodniku Powszechnym oraz w czasopiśmie Polityka. Lubi czytać książki, wywoływać zdjęcia i występować w teleturniejach – wziął udział w programie Milionerzy oraz Jeden z dziesięciu. Prywatnie jest szczęśliwym mężem i ojcem dwójki dzieci, od urodzenia związanym z Warszawą. 

Źródło:

https://novaeres.pl/katalog/tytuly?szczegoly=kraina_wiecznych_jezior,druk

Więcej o książce:

http://lubimyczytac.pl/ksiazka/4875109/kraina-wiecznych-jezior

Wydawnictwo: Novae Res

ISBN: 978-83-8147-250-0

Rok wydania: 2019

Liczba stron: 238

„Ostatnia gra Normana Kinga”

Zenon Różański „Ostatnia gra Normana Kinga”

Warszawa, lata 30. ubiegłego wieku. Skromny student Jerzy Swen otrzymuje niespodziewany list zawierający wiadomość o otrzymaniu spadku. Jego zmarły kuzyn Ignacy Compre, którego młodzieniec nigdy wcześniej nie widział na oczy, pozostawił kwotę miliona złotych. Ta okrągła sumka ma być podzielona pomiędzy pięciu sukcesorów. Otwarcie testamentu odbędzie się w Katowicach i tam też na zaproszenie notariusza Stefana Sianorskiego udaje się Jerzy. Już w trakcie podróży pociągiem okazuje się, że komuś bardzo zależy na tym, aby student nie dotarł na Śląsk w jednym kawałku. Tylko dzięki szczęśliwemu zbiegowi okoliczności Swen ratuje życie.

W biurze katowickiego notariusza na przybyłych czeka kolejna niespodzianka. Testament zostaje skradziony. Na szczęście oprócz osób najbardziej zainteresowanych spadkiem u notariusza pojawia się doktor Boman. Mężczyzna jechał tym samym pociągiem do Katowic, był więc świadkiem dramatycznych wydarzeń jakie miały miejsce w trakcie podróży. Pasjonujący się rozwiązywaniem zagadek kryminalnych Boman proponuje zgromadzonym odszukanie testamentu. W zamian za pomoc oczekuje otrzymania honorarium w wysokości 10 procent sumy zapisanej przez spadkodawcę. Wszystko wskazuje na to, że osobą której najbardziej zależy na tym aby testament nigdy się nie odnalazł jest syn zmarłego - Henryk Compre.

Powieść Zenona Różańskiego przypadnie zapewne do gustu miłośnikom twórczości znacznie bardziej popularnego autora przedwojennych kryminałów - Adama Nasielskiego. Obydwaj pisarze mogli pochwalić się lekkim piórem oraz umiejętnością tworzenia wciągających intryg kryminalnych doprawionych solidną szczyptą humoru. Postać doktora Bomana przypomina jako żywo bohatera cyklu powieści Nasielskiego, błyskotliwego inspektora Bernarda Żbika. Akcja powieści rozwija się w błyskawicznym tempie. W willi rodziny Compre, w której tymczasowo zamieszkały wymienione w testamencie osoby, dochodzi do szeregu tajemniczych wydarzeń. Równolegle z prowadzonym przez doktora Bomana nieformalnym śledztwem, dojrzewa uczucie pomiędzy dwójką równie istotnych dla rozwoju fabuły postaci. „Ostatnia gra Normana Kinga” ukazała się w latach 30. ubiegłego wieku, i podobnie jak większość tytułów serii „Kryminały przedwojennej Warszawy” nie była wznawiana po II wojnie światowej. Polecam.

Wydawca: CM

Seria wydawnicza: Kryminały przedwojennej Warszawy

ISBN: 978-83-66022-66-9

Rok wydania: 2019

Liczba stron: 219