„Galicja na józefińskiej mapie topograficznej 1779–1783”
(tom 15, części A, B, C)
W latach 1779-1783 wojskowi kartografowie austriaccy pod kierunkiem ppłk. Friedricha von Miega sporządzili dokładną mapę tzw. Królestwa Galicji i Lodomerii, czyli ziem polskich zagarniętych przez Austrię w wyniku I rozbioru Rzeczypospolitej. Arkuszom mapy towarzyszą opisy kartowanego terenu obejmujące charakterystykę lasów i roślinności, ukształtowania terenu, rzek i wód oraz ważniejszych budowli o znaczeniu militarnym (zamki, dwory, kościoły i klasztory).
Tom 15 zawiera 28 arkuszy map (w tym 3 kopie), wraz z odpowiadającymi im opisami wojskowymi kraju. Materiał ten obejmuje zachodnią część Wyżyny Podolskiej, sięgającą na północy skraju Wyżyny Wołyńskiej, zawartą między dolinami dwóch lewobrzeżnych dopływów Dniestru: rzek Seret na zachodzie i Zbrucz (określanej po 1772 r. jako Podhorce) na wschodzie. Pod względem geograficzno-historycznym ów teren do I rozbioru pozostawał w granicach państwa polskiego, stanowiąc w większości północno-wschodnią część ziemi halickiej województwa ruskiego (Ruś Czerwona) oraz zachodni fragment województwa podolskiego (Podole Koronne). Jego północne pobrzeże zaliczane było do województwa wołyńskiego. Pod rozbiorami obszar ten wchodził w skład cyrkułów tarnopolskiego i zaleszczyckiego, w okresie międzywojennym mieścił się w województwie tarnopolskim, obecnie zastąpionym obwodem z tą samą siedzibą.
Komplet w folii termokurczliwej zawiera:
część A: wstępna – opisowa, ilustrowana, w języku polskim i niemieckim, format książki A4, ss. 243
część B: 28 map w pudełku (luźne arkusze, pełnokolorowe reprodukcje w formacie oryginalnym)
część C: tłumaczenie na język ukraiński opisów wojskowych do map
Źródło:
Wydawca: Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego „Societas Vistulana”
Seria: Galicja na józefińskiej mapie topograficznej
ISBN: 978-83-65548-81-8
Rok wydania: 2019
Liczba stron: 244
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz