Mieczysław Wojtczak „Przeminęło... jednak pozostało”
Od zakazanych piosenek do moralnego niepokoju
Nasze kino w latach 1944-1970
Tom I
Siedemnaście kin, uruchomionych na wyzwolonych terenach wschodniej
Polski, ale w połowie 1945 roku czynnych już 230, kilka aparatów do zdjęć i
ręczne laboratorium… Oto początek powojennej polskiej kinematografii,
szukającej miejsca i drogi rozwojowej w nowych warunkach ustrojowych. W 1945
roku w teren wyjechały też pierwsze kina objazdowe z aparaturą wiezioną na
furmankach, ciągniętych przez konie. Film zaczął docierać do wsi i małych
miasteczek, stając się ważnym elementem demokratyzacji kultury. W Warszawie
filmy wyświetlane były w czterech kinach…
(…) W ciągu 10 lat powojennej kinematografii zrealizowano 42 filmy
fabularne, a w ciągu kilku tygodni 1958 roku co 10 dni odbywała się premiera.
Można więc mówić o wielkiej, wprost zaskakującej i prawdziwej „inwazji”
polskiej twórczości filmowej. Znalazło to potwierdzenie w opiniach prasy
europejskiej, a szczególnie francuskiej i angielskiej.(…) Oceniając filmy
Munka, Kawalerowicza, Wajdy i Rybkowskiego francuski krytyk pisał m.in.:
„Pokolenie to piękny film o polskim ruchu oporu i został stworzony przez
człowieka, który był w tym mniej więcej wieku, co bohater w czasie okupacji.
Przede wszystkim zaś to wspaniały film o miłości”.
Mieczysław Wojtczak, dziennikarz,
publicysta, działacz polityczny. Studiował na Wydziale Dziennikarstwa UW.
Współredagował pismo studenckie „Horyzonty”, a następnie pracował w tygodniku
„Sygnały”. Publikował artykuły o kulturze w prasie warszawskiej i terenowej
oraz młodzieżowej. Następnie przeszedł do pracy w Polskiej Agencji Prasowej,
gdzie jedenaście lat kierował Oddziałem warszawskim oraz Biuletynem Politycznym
PAP. W latach siedemdziesiątych pierwszy zastępca ministra kultury i sztuki, a
jednocześnie szef polskiej „kinematografii”. Był edytorem tygodnika „Wiadomości
Kulturalne”. Członek Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich i Związku Literatów
Polskich. Członek – założyciel Fundacji Kultury Polskiej. Autor
książek Kronika nie tylko filmowa (2004), Zdobywanie
Moskwy (2006), O kinie moralnego niepokoju… i nie
tylko (2009), Wielką i mniejszą literą. Literatura i polityka w
pierwszym ćwierćwieczu PRL (2014), Teatr na scenie polityki
1944-1969 (2016) – wszystkie wydane w Studiu EMKA. Otrzymał wiele odznaczeń,
w tym medal Zasłużonego Kulturze „Gloria Artis” oraz Złotą Odznakę „Zasłużony
dla Warszawy”.
Źródło:
Recenzja
książki:
Wydawca: Studio Emka
ISBN: 978-83-66142-04-6
Rok wydania: 2019
Liczba stron: 528
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz