Tajemnicza wiedza i rytuały
słowiańskich przodków przejawiają się nie tylko w obyczajach Polaków, ale także
we współczesnej mentalności. Sięganie do naszych korzeni pomaga zrozumieć, jak
nadal jesteśmy głęboko związani z dawnymi czasami.
„Słowiańskie korzenie” to
przewodnik po tradycjach Słowian. Książka stanowi przystępne dla wszystkich
wprowadzenie w świat naszych przodków, w ich życie codzienne, idee duchowe oraz
niezwykłą wiedzę dotyczącą wykorzystania energii przyrody i jej mocy
leczniczych. Możemy dowiedzieć się m.in., na czym polegała ich zdrowa dieta,
jak potrafili podładowywać się od drzew i poprawiać klimat promieniowań w
domach, jakie stosowali zioła i kadzidła. Sposoby życia w harmonii z naturą,
które wypracowali, przydadzą się nam na co dzień w XXI w. Autor opisuje także,
jak można samodzielnie zbadać i odkryć słowiańskie miejsca mocy.
Leszek Matela jest autorem ponad
50 książek o miejscach mocy, naturoterapii, radiestezji i zjawiskach
nieznanych, w tym wielu wznawianych wielokrotnie bestsellerów oraz kilkuset
artykułów.
Nowe wydanie Mitologii Słowian zostało przygotowane na podstawie
materiałów zachowanych w spuściźnie pośmiertnej autora. Zawiera ono: aparat
badawczy (przypisy, bibliografię obejmującą kilkaset pozycji), przygotowany
częściowo przez Aleksandra Gieysztora i zachowany w rękopisie, częściowo zaś
opracowany przez Anetę Pieniądz i wydawcę na podstawie zachowanych notatek
autora, niepublikowane dotąd teksty dotyczące mitologii, ilustrujące różne
obszary działalności badawczej i popularyzatorskiej autora (referaty
konferencyjne, zapisy audycji telewizyjnych i radiowych).
Zamieszczono także:
- Wstęp Karola
Modzelewskiego, prezentujący sylwetkę A. Gieysztora jako badacza i znaczenie jego
porównawczych studiów nad mitologią dla rozwoju mediewistyki polskiej, a
zwłaszcza jego rolę we wprowadzaniu nowych propozycji metodologicznych
inspirowanych osiągnięciami językoznawstwa, antropologii kulturowej, etnologii
itp.
- Posłowie Leszka P. Słupeckiego
poświęcone rozwojowi studiów nad mitologią słowiańską w ciągu ostatnich 20 lat
i aktualnym perspektywom badawczym w tej dziedzinie; pozwalające czytelnikowi
zapoznać się z nowymi odkryciami archeologicznymi i postępem badań nad
mitologią porównawczą, a także spojrzeć na tezy Aleksandra Gieysztora z
perspektywy dzisiejszego stanu badań.
- Wprowadzenie Anety
Pieniądz przedstawiające warsztat badawczy autora, przygotowany na podstawie
zachowanych materiałów archiwalnych.
Mieczysław Rościszewski „Słowiańskie baśnie i bajki”
Bogaty
i pasjonujący zbiór baśni i bajek ludów słowiańskich. Słowianie, jak
każda społeczność, mieli swoje legendy i podania, w których oprócz
ludzi występowały smoki, diabły, czarownice, wodniki i zwierzęta mówiące
ludzkim głosem. Słowiańskie baśnie i bajki zawierają 35 utworów
pochodzących z różnych kręgów kultury słowiańskiej. Znajdziemy
tu opowieści z wielu krajów, od Bałkanów po Europę
Środkową. W książce nie brakuje elementów fantastycznych
i zjawisk nadprzyrodzonych. Zebrane, przetłumaczone i wydane
przez Bolesława Londyńskiego pod pseudonimem Mieczysław Rościszewski,
w swoim założeniu miały nie tylko bawić, ale również uczyć
i napominać, nawet jeśli czasami wiało z nich grozą.
Upiór. Historia
naturalna Łukasza Kozaka, to praca bezprecedensowa. Trudno zrozumieć
polską kulturę – w tym jej najważniejsze dzieła literackie, wymieniając
choćby Mickiewicza czy Leśmiana – nie znając wierzeń ludowych. Upiory,
wieszczy, strzygi i strzygonie – czyli „polskie wampiry” są najważniejszym ich
elementem. Zjawiska spychane często na peryferia „zabobonu” i uznawane za
element niepoważny lub niepożądany, doczekały się wreszcie szerokiego
opracowania.
Upiór otwiera całkowicie
nowy rozdział w postrzeganiu tej części polskiej kultury i historii, która była
albo marginalizowana, albo – odcięta od źródeł – ulegała deformacji będąc
zepchniętą do pojęć „ludowej demonologii” czy „mitologii niższej”.
Autor przeprowadził szeroką
kwerendę w zignorowanych dotąd źródłach – od uczonych rozpraw z czasów
nowożytnych, przez dokumenty sądowe, traktaty teologiczne, barokową poezję i
oświeceniową publicystykę, a wreszcie materiały etnograficzne i doniesienia
prasowe sięgające XX w., które pokazują, jak trwała była wiara w upiory na
ziemiach dawnej Rzeczpospolitej. Materiały obejmują również teksty łacińskie,
francuskie, ukraińskie, kaszubskie, niemieckie i hebrajskie – przełożone i
zebrane w źródłowym aneksie do książki. Upiór powstał na podstawie
ponad stu historycznych i etnograficznych przekazów. Ten obszerny
wybór stanowi doskonały punkt wyjścia do dalszych badań, interpretacji i
twórczych inspiracji.
Niewątpliwie panuje w Polsce wielka wolność, która daje wam prawo
chodzić po waszej śmierci. Tutaj – wyznaję wam – nasi zmarli są tak spokojnymi,
jak cichymi. Papież Benedykt XIV, list z około 1750 roku
[Upiór] nie jest to opętany przez złego ducha; jest to zjawisko ludzkie
i przyrodzone, ale niezwykłe i niepodobne do wytłumaczenia rozumem. Upiór rodzi
się, jak utrzymują, z dwoistym sercem i dwoistą duszą. Aż do wieku
młodzieńczego żyje nie znając sam siebie, nie mając świadomości swego
jestestwa; ale gdy dojdzie do okresu przełomu w swym życiu, zaczyna odczuwać w
sercu rozwijanie się popędu niszczycielskiego, i ta dusza, którą uczony Dalibor
nazywa duszą negatywną, sercem negatywnym, zaczyna brać górę. Adam
Mickiewicz, wykład w Collège de France, 16 lutego 1841 roku
Rozmowa z autorem
Upiory traktuję nie jako
demoniczne kuriozum z przeszłości, a ludzi. Ludzi, którzy nierzadko rodzili się
upiorami, przyjmowali fatalistycznie swój upioryzm, ukrywając go, lub
przeciwnie: traktując jako powołanie, a nawet profesję. Osoby za życia, a
zwłaszcza po śmierci, wykluczane ze społeczności wykluczonych. Zasługują one na
własną historię opowiedzianą przez nie same, przez tych, w których wzbudzały
nieopisaną grozę, a wreszcie i tych, dla których pozostały jedynie „potwornym
zabobonem” lub ludowym wierzeniem i przedmiotem badań. Łukasz Kozak, Wstęp
Partnerem projektu jest Instytut
Adama Mickiewicza.
Wspaniałe dzieło popularnonaukowe
autora Polskiej demonologii ludowej.
Skąd się wziął kult religijny?
W jaki sposób ukształtowała się wiara w istnienie nieśmiertelnej
duszy? Jak rozwijała się magia i jaką rolę odgrywa w życiu
współczesnego człowieka? Jak wyglądały obrzędy i praktyki totemiczne
oraz inne pierwotne formy wierzeń religijnych? Czym był demonizm? Jaki
wpływ na ludzi miały demony opiekuńcze, a jak radzono sobie
z demonami chorób i śmierci? Wyczerpujące odpowiedzi na te oraz wiele
podobnych pytań można znaleźć w książce Śladami pierwotnych wierzeń
Leonarda Pełki.
Pisarz, znawca religioznawstwa
i autor wyśmienitych książek z zakresu demonologii i podań
ludowych, pokazuje, jak na przestrzeni dziejów zmieniały i rozwijały
się wierzenia ludzi – od świata duchów, poprzez totemy i fetysze,
do religii poli- i monoteistycznych. Posługując się przykładami
udowadnia, że wiele systemów religijnych zawiera wspólne elementy
i wywodzi się z podobnych źródeł. Książka zawiera również liczne
przykłady życia egzotycznych ludów i plemion, a także ilustracje
bóstw, fetyszy czy przedmiotów kult
