Świętokrzyskie regionalia (cz. 20)

„Góry Świętokrzyskie”

Jest to mapa dwustronna w skali 1:60 000. Przedstawiono na niej obszar całych Gór Świętokrzyskich – masywu położonego w centralnej części Wyżyny Kieleckiej, z najwyższym szczytem Łysicą (612 m n.p.m.).Zasięg mapy wyznaczają: Końskie na północy, Ostrowiec Świętokrzyski na wschodzie, Dobrzeszów na zachodzie, Raków na południu. W centralnej części mapy znajdują się Kielce – stolica województwa świętokrzyskiego oraz Świętokrzyski Park Narodowy. Obszar mapy obejmuje miasta: Starachowice, Skarżysko-Kamienna, Suchedniów, Stąporków, Chęciny, Daleszyce, Nowa Słupia, Opatów, Bałtów. 

Charakterystyczne dla krajobrazu tego regionu są: urozmaicona rzeźba terenu, duża lesistość (lasy bukowo-jodłowe) i rumowiska skalne – gołoborza. Występuje tu wiele osobliwości przyrody, w tym wiekowe drzewa (Dąb „Bartek”) i obiekty geologiczne (jaskinie, skałki, wyrobiska skalne i inne).

O walorach historyczno-kulturowych obszaru świadczą: zabytkowe budowle sakralne, zabytkowe obiekty architektury świeckiej, zabytki techniki dawnego górnictwa i hutnictwa, pozostałości budownictwa drewnianego, stanowiska archeologiczne (Jaskinia Raj), cmentarze i miejsca pamięci z okresu I i II wojny światowej. Góry Świętokrzyskie są miejscem doskonale nadającym się na wszelkie wycieczki i spacery, a nieduże wysokości względne sprawiają, że każdy turysta może spróbować zgłębiać tajniki tego masywu. Na mapie zastosowano cieniowanie w celu uzyskania wrażenia plastyczności rzeźby terenu.

Źródło:

http://www.compass.krakow.pl/p/gory-swietokrzyskie

Rodzaj: mapa dwustronna

Skala: 1:60'000

Rok wydania: 2016

Wydanie: 7

Format: B1 (68 x 98 cm)

---

„Ponidzie. Spływ kajakowy Nidą”

Jest to mapa dwustronna w skali 1:75 000. Przedstawia jeden z ciekawszych turystycznie regionów Polski, położony w województwie świętokrzyskim nad dolną i środkową Nidą. Zasięg mapy wyznaczają: od północy - Chęciny; od południa - Proszowice; od zachodu - Jędrzejów i od wschodu - Staszów. Osią regionu jest rozległa dolina Nidy, otoczona pasmami niewysokich wzgórz i garbów. Wzdłuż Nidy leżą najstarsze miasta regionu: Chęciny, Pińczów, Wiślica i Nowy Korczyn. Interesująca historia tego obszaru, wspaniałe zabytki, uzdrowiska, jak również rzadkie w Polsce elementy środowiska – kras gipsowy, murawy kserotermiczne, wapienne i gipsowe wzgórza, silnie meandrująca Nida, tworząca starorzecza i rozlewiska oraz jedyna w Polsce delta śródlądowa sprawiają, że jest to wymarzone miejsce do odpoczynku. 

Gęsta sieć dróg, niewielkie natężenie ruchu, dość małe nachylenie terenu sprawiają, że jest to atrakcyjny teren na rower. Znakowane szlaki piesze łączą ze sobą najważniejsze miasta regionu, a wijąca się wśród łąk i pól Nida idealnie nadaje się do spływów kajakowych. Na obszarze tym rozwija się także turystyka konna. Doskonałe warunki do wypoczynku oraz uprawiania sportów wodnych daje utworzony na rzece Czarnej Staszowskiej zbiornik Chańcza. 

Na odwrocie mapy znajdują się plany centrum miast: Busko-Zdroju, Pińczowa i Jędrzejowa (1:20 000). Informator mapy wzbogacony został szczegółowym opisem szlaku kajakowego Nidy wraz z kilometrażem. Zamieszczono tu również opisy wartych zobaczenia zabytków, rezerwatów przyrody, uzdrowisk i innych atrakcji turystycznych. Mapa polecana jest do uprawiania różnych rodzajów turystyki, jak również dla osób zmotoryzowanych.

Źródło:

http://www.compass.krakow.pl/p/ponidzie-1

Rodzaj: mapa dwustronna z mini-przewodnikiem turystycznym na odwrocie

Skala: 1:75'000

Rok wydania: 2015

Wydanie: 7

Format: B1 (68 x 98 cm)

„Świętokrzyskie - część zachodnia”

Jest to mapa jednostronna w skali 1:100 000. Przedstawia obszar zachodniej części województwa świętokrzyskiego. Zasięg mapy wyznaczają: Gowarczów na północy, Maluszyn na zachodzie, Książ Wielki na południu i Busko-Zdrój na wschodzie. Obszar mapy obejmuje: Końskie, Stąporków, Przedbórz, Włoszczowę, Małogoszcz, Chęciny, Kielce, Jędrzejów, Pińczów, Szczekociny. 

Charakterystyczne dla krajobrazu tego regionu są urozmaicona rzeźba terenu i duża lesistość, zwłaszcza w części północnej. Występuje tu wiele osobliwości przyrody, w tym wiekowe drzewa i obiekty geologiczne (jaskinie, skałki, wyrobiska skalne i inne). O walorach historyczno-kulturowych obszaru świadczą: zabytkowe budowle sakralne, zabytkowe obiekty architektury świeckiej, zabytki techniki dawnego górnictwa i hutnictwa, pozostałości budownictwa drewnianego, stanowiska archeologiczne, cmentarze i miejsca pamięci z okresu I i II wojny światowej. a odwrocie mapy znajduje się informator turystyczny bogato zdobiony fotografiami. Mapa polecana jest do uprawiania różnych form turystyki, jak również osobom zmotoryzowanym. Uzupełnieniem jest mapa: "Świętokrzyskie - część wschodnia".

Źródło:

http://www.compass.krakow.pl/p/swietokrzyskie-czesc-zachodnia-1

Rodzaj: mapa jednostronna z przewodnikiem turystycznym na odwrocie

Skala: 1:100'000

Rok wydania: 2012

Wydanie: 1

Format: B1 (68 x 98 cm)

---

„Świętokrzyskie - część wschodnia”

Jest to mapa jednostronna w skali 1:100 000. Przedstawia obszar wschodniej części województwa świętokrzyskiego. Zasięg mapy wyznaczają: Rzuców na północy, Kielce na zachodzie, Połaniec na południu i Ćmielów na wschodzie. Mapa obejmuje Świętokrzyski Park Narodowy wraz z najwyższym szczytem Łysicą (612 m n.p.m.) oraz miasta: Szydłowiec, Starachowice, Ostrowiec Świętokrzyski, Bałtów, Opatów, Staszów, Busko-Zdrój, Kielce.

Charakterystyczne dla krajobrazu tego regionu są urozmaicona rzeźba terenu i duża lesistość. Występuje tu wiele osobliwości przyrody, w tym wiekowe drzewa i obiekty geologiczne (gołoborza, jaskinie, skałki, wyrobiska skalne i inne). O walorach historyczno-kulturowych obszaru świadczą: zabytkowe budowle sakralne, zabytkowe obiekty architektury świeckiej, zabytki techniki dawnego górnictwa i hutnictwa, pozostałości budownictwa drewnianego, stanowiska archeologiczne, cmentarze i miejsca pamięci z okresu I i II wojny światowej. Na odwrocie mapy znajduje się informator turystyczny bogato zdobiony fotografiami. Mapa polecana jest do uprawiania różnych form turystyki, jak również osobom zmotoryzowanym. Uzupełnieniem jest mapa: "Świętokrzyskie - część zachodnia".

Źródło:

http://www.compass.krakow.pl/p/swietokrzyskie-czesc-wschodnia-1

Rodzaj: mapa jednostronna z przewodnikiem turystycznym na odwrocie

Skala: 1:100'000

Rok wydania: 2015

Wydanie: 2

Format: B1 (68 x 98 cm)

Świętokrzyskie regionalia (cz. 19)

Elżbieta Wołoszyńska-Wiśniewska, Marek Wołoszyński „Główny Szlak Świętokrzyski”

Z myślą o coraz większej ilości zwolenników wędrowania długimi szlakami przygotowano  już 3 przewodnik z serii "Główny Szlak...", tym razem jest to Główny Szlak Świętokrzyski, autorstwa Elżbiety i Marka Wołoszyńskich. Wprawdzie to najkrótszy z tych 3 prezentowanych szlaków, bo zaledwie niespełna 100 km, ale niezwykłe nagromadzenie atrakcji turystycznych wzdłuż Głównego Szlaku Świętokrzyskiego powoduje, że wędrówka po Górach Świętokrzyskich staje się niezwykle atrakcyjna.

W przewodniku znajdziecie:

-szczegółową mapę szlaku w skali 1:50 000, podzielonego na 6 odcinków,

-mapę poglądową trasy,

-szczegółowy opis poruszania się po trasie,

-obszerne opisy mijanych miejscowości, zabytków i pozostałych atrakcji,

-ciekawostki historyczne i krajoznawcze,

-profile wysokościowe,

-charakterystykę Gór Świętokrzyskich,

-prezentację głównych atrakcji turystycznych Kielc,

-historia Głównego Szlaku Świętokrzyskiego, 

-prawie 200 barwnych fotografii.

Źródło:

http://www.compass.krakow.pl/p/glowny-szlak-swietokrzyski

Skala: 1:50 000

Rok wydania: 2016

Wydanie: Pierwsze

Format: 14 x 20 cm, oprawiony w spiralę

"Spotkania z Zabytkami" numer specjalny 2016 – Wrocław ESK

W numerze specjalnym czasopisma "Spotkania z Zabytkami":

Wrocław został ogłoszony Europejską Stolicą Kultury 2016 i już trzeci kwartał z powodzeniem udowadnia, że jest godny tego miana. Z tej okazji przygotowaliśmy numer specjalny „Spotkań z Zabytkami” w całości poświęcony zagadnieniom związanym z kulturą, dziedzictwem materialnym oraz wydarzeniami artystycznymi we Wrocławiu i na Dolnym Śląsku. Szczególnie gorąco zachęcamy czytelników do zapoznania się z zamieszczoną w numerze rozmową członków redakcji z dr. hab. Piotrem Oszczanowskim, dyrektorem Muzeum Narodowego we Wrocławiu. Jej tematem – niezwykle aktualnym, ale i niełatwym – jest restytucja dzieł sztuki na Dolnym Śląsku w czasie drugiej wojny światowej i wkrótce po jej zakończeniu, a także obecnie.

W numerze specjalnym piszemy też o wielkiej wystawie „Wrocławska Europa” w Muzeum Narodowe we Wrocławiu, o kolekcji polskiej sztuki współczesnej w Pawilonie Czterech Kopuł (to nowy Oddział Muzeum Narodowego), o arcydziełach malarstwa z Galerii Narodowej w Berlinie, które eksponowane są na wystawie w Pałacu Królewskim we Wrocławiu (Oddziale Muzeum Miejskie Wrocławia/City Museum of Wroclaw), o dwóch wystawach w Muzeum Uniwersytetu Wrocławskiego [Uniwersytet Wrocławski] – stałej i czasowej, o zabytkach Wrocławskiego Węzła Wodnego, o śląskim renesansowym pałacu na wodzie w Wiadrowie, o epitafium Wita Stwosza Młodszego, o najstarszym na kontynencie europejskim moście żeliwnym (w Łażanach koło Strzegomia) i o Akademii Rycerskiej w Legnicy. Zapewne wielu czytelników zainteresuje też artykuł „Wrocławski zwierzyniec”, którego tematem są bardziej lub mniej realistycznie odwzorowane zwierzęta występujące w detalu architektonicznym zabytkowych budynków w stolicy Dolnego Śląska.

Partnerem wydawniczym numeru jest Biuro Festiwalowe Impart 2016. Numer specjalny „Spotkań z Zabytkami” ukazuje się równolegle z numerem 9-10, 2016, a więc jest dostępny w sprzedaży od 1 października. Numer nie jest dostępny w ramach prenumeraty.

Spis treści:

http://www.spotkania-z-zabytkami.pl/artykuly/56

"Spotkania z Zabytkami" na Facebooku:

https://www.facebook.com/spotkaniazzabytkami

"Spotkania z Zabytkami" numer 9-10/2016

W najnowszym numerze czasopisma "Spotkania z Zabytkami":

W numerze 9-10, 2016 zamieszczono kilka artykułów dotyczących przykładowych „spraw do załatwienia” w polskich muzeach – nieraz wypadałoby odświeżyć ekspozycję, zaproponować nowy sposób zwiedzania, pochylić się z większą troską nad konkretnymi eksponatami czy po prostu zrobić remont. Jeszcze innym wyzwaniem jest odpowiednie dostosowanie muzeum do potrzeb różnych grup odbiorców – tym razem przyglądamy się rozwiązaniom skierowanym do osób autystycznych.

Poza tym przeczytamy o dzwonie Tuba Dei z toruńskiej fary Świętych Janów, o rysunku Jacka Malczewskiego (nasi fani mieli już możliwość zapoznania się z artykułem na stronie internetowej), o rzeźbach Jana Jerzego Pinsla, które można oglądać we Lwowie, o kościołach w Gidlach oraz kościele ewangelicko-augsburskim w Ozorkowie, o „Domu pod Wiewiórką” należącym dawniej do Jerzego i Marii Kuncewiczów, o wrocławskiej wystawie „Stolarski kunszt. Meble XV-XVII wieku” i wreszcie o zbiorze, w którym książki i dokumenty są przede wszystkim nośnikami będących właściwym przedmiotem kolekcjonowania dedykacji. Przeczytamy też o rocznicach: 500-leciu polskiego ekslibrisu i 250-leciu Mennicy Warszawskiej. Nie zabrakło zagadnień dotyczących dziedzictwa, zapowiedzi konferencji i omówienia nowości wydawniczych.

Spis treści:

http://www.spotkania-z-zabytkami.pl/artykuly/55/

"Spotkania z Zabytkami" na Facebooku:

https://www.facebook.com/spotkaniazzabytkami

Kryminały przedwojennej Warszawy (zapowiedzi)

Marek Romański, Mirko Borkowicz „Szajka Biedronki”

Marek Romański, Mirko Borkowicz „Akcje ATN”

Antoni Hram „Upiór podziemi”

---

Kolejne tomy ukażą się już na przełomie października i listopada.

Recenzje wszystkich poprzednich Kryminałów przedwojennej Warszawy 

znajdziecie na stronach ZAPOMNIANEJ BIBLIOTEKI:

http://www.zapomnianabiblioteka.pl/search/label/Krymina%C5%82y%20przedwojennej%20Warszawy

Ranking Kryminałów przedwojennej Warszawy:

http://www.zapomnianabiblioteka.pl/2016/08/kryminay-przedwojennej-warszawy.html

---

Zapraszam na profil FB serii oraz stronę Wydawnictwa CM, 

gdzie znajdziecie najnowsze informacje 

o wszystkich tomach Kryminałów przedwojennej Warszawy  

http://www.wydawnictwocm.pl/kryminaly-przedwojennej-warszawy-c-4_5.html

https://www.facebook.com/Krymina%C5%82y-przedwojennej-Warszawy-110549899073223/

Siedem pytań do Zuzanny Orlińskiej (część 2)

Zuzanna Orlińska - autorka powieści „Detektywi z klasztornego wzgórza", 

wyróżnionej w konkursie na najlepszą Samochodzikową Książkę 2015 roku. 

8. Czy młodzi bohaterowie wyróżnionej książki oraz Kornel Makuszyński pojawią się jeszcze w którejś z kolejnych Pani powieści?

Nie, nie sądzę. Uważam, że ta opowieść jest już zamknięta. Tym bardziej, że historia przyniosła jej dość smutny epilog w postaci wojny i jej konsekwencji dla wszystkich miejsc, w których rozgrywa się akcja, a także bohaterów, zarówno pierwszo- jak i drugoplanowych.

9. Czy postacie bohaterów Pani książek są inspirowane przez osoby z Pani otoczenia?

Raczej nie. Może się co prawda zdarzyć, że któryś z bohaterów będzie miał jakieś cechy znanej mi osoby, ale zazwyczaj tworzę ich we własnej wyobraźni.

10. Czy zamierza Pani przeczytać którąś z innych powieści zgłoszonych do naszego konkursu (tej i poprzednich edycji)? A może już Pani którąś z nich przeczytała?

Czytałam “Tajemnice starego pałacu. Duch z Niewiadomic” Katarzyny Majgier. Podobała się też mojemu synowi. Z przyjemnością przeczytałabym więcej, niestety przygotowuję się teraz do pisania kolejnej książki historycznej i czytam niemal wyłącznie literaturę dotyczącą epoki, w której będzie się rozgrywać. Może za jakiś czas będę mogła nadrobić braki i poczytać coś dla czystej przyjemności czytania.

Powieść Zuzanny Orlińskiej „Detektywi z klasztornego wzgórza” 

zajęła czwarte miejsce w Konkursie na najlepszą samochodzikową książkę 2015 roku. 

Kapituła konkursowa przyznała także powieści wyróżnienie 

„za stworzenie literackiego mostu łączącego współczesnych młodych czytelników 

z ulubionymi książkami ich pradziadków”.

11. Pani pozostałe książki są adresowane do jeszcze młodszych czytelników. W gronie naszych forumowiczów nie brakuje osób, których pociechy są w takim właśnie wieku. Czy może Pani pokrótce opowiedzieć o tej „gałęzi” Pani twórczości.

Książki dla młodszych czytelników to “Matka Polka” i “Cierpienia sięciolatka”. Bohater tej ostatniej ma, jak sam tytuł wskazuje, dziesięć lat. Nie ukrywam, że pisząc ją korzystałam obficie z doświadczeń mojego starszego syna, wówczas czwartoklasisty. Dwie pozostałe książki, “Pisklak” i “Ani słowa o Zosi!” są obyczajowymi powieściami dla nastolatek (i nastolatków), ale w każdej z nich jest spora dawka przygód i - obowiązkowo - jakaś zagadka z mniej lub bardziej odległej przeszłości. Jest wreszcie “Stary Noe” - przypowieść dla czytelników w każdym wieku, którą także sama zilustrowałam.

12. Zajmuje się Pani również ilustracją książkową. Ilustracje którego z dawnych wybitnych rysowników inspirują Panią w trakcie prac nad książkami. Szancer, Bobiński, Butenko, Sopoćko a może ktoś inny?

Wychowałam się w rodzinie ilustratorów. Moi rodzice - Wanda i Bogusław Orlińscy - są autorami ilustracji do wielu książek mojego dzieciństwa. Moja mama była studentką Jana Marcina Szancera, jego książki były od zawsze obecne u nas w domu. Ja z kolei studiowałam w pracowni prof. Janusza Stannego, którego twórczość jest dla mnie nieustającą inspiracją, podobnie jak wielu innych artystów. Nie potrafię jednak wymienić jednego twórcy, który byłby dla mnie jakimś szczególnym wzorem.

13. Dlaczego nie zilustrowała Pani swej powieści?

Niezbyt chętnie ilustruję własne książki. Zawsze jestem ciekawa, jak inny ilustrator uzupełni moją wizję swoją wyobraźnią.

14. Każdego autora prosimy aby zdradził co nieco ze swojego warsztatu pisarskiego. Panią poprosimy ponadto aby odsłoniła nam trochę tajemnic związanych z pracą ilustratora.

Praca pisarza i ilustratora nie ma zbyt wielu tajemnic. Być może od innych zawodów różni się tym, że nigdy się nie kończy. Większość pracy toczy się przecież w głowie, a to jest narzędzie, które nie zna odpoczynku. Zawsze pracuje. Zdarza się więc, że najlepsze pomysły przychodzą do głowy w zupełnie nieoczekiwanych momentach, np. pod prysznicem. Samo ich zapisywanie, czy to w formie słów czy rysunków, jest już zupełnie zwyczajnym, żmudnym zajęciem, porównywalnym zapewne z każdą inną pracą biurową, wymagającą długotrwałego siedzenia i wpatrywania się w monitor komputera.

Gratulując wyróżnienia, dziękuję za rozmowę i życzę kolejnych udanych powieści.

Zapraszam do dyskusji o powieści Zuzanny Orlińskiej

na Forum Miłośników Pana Samochodzika:

http://pansamochodzik.net.pl/viewtopic.php?t=3754

„Dwa włosy blond”

Anna Kłodzińska „Dwa włosy blond”

Warszawa, lata 60-te ubiegłego wieku. Kapitan Milicji Obywatelskiej - Szczęsny prowadzi śledztwo w sprawie zabójstwa kierownika wydziału finansowego Stanisława Okołowicza. Mieszkanie ofiary mieści się w okazałej willi. W tym samym budynku zamieszkuje także kilka innych osób. Sąsiedzi przypadkowo odkrywają zwłoki mężczyzny i telefonują do Komendy Miasta MO z informacją o tragicznym wydarzeniu. Do willi błyskawicznie przyjeżdżają funkcjonariusze z etatowym bohaterem powieści kryminalnych Anny Kłodzińskiej,[1] wspomnianym wyżej kapitanem Szczęsnym na czele. Oficer ten, z racji posiadania niezwykle jasnych włosów nazywany bywa przez kolegów „białym kapitanem”. Jednak tytuł niniejszej książki nie ma nic wspólnego z fryzurą milicjanta. Bowiem dwa włosy blond to jedyne ślady jakie pozostawił w pobliżu miejsca zbrodni morderca Okołowicza.

„Malwersanci” i „Przegrana stawka”- kolejne tomy nowej serii „Najlepsze kryminały PRL” 

Okres PRL-u zapisał się w pamięci wielu osób pustymi półkami i ciągłym niedoborem wszelakiego asortymentu, od papieru toaletowego poczynając na sznurku do snopowiązałek kończąc. Trudna sytuacja ekonomiczna sprawiała, że nie brakowało osób starających się na różne, nie zawsze legalne sposoby dorobić do skromnych pensji. Dochodziło przy tym do licznych nadużyć, tak jak w powieściowym Centralnym Zarządzie Dostaw Materiałów Rolnych. W sprawie zabójstwa Okołowicza śledczy biorą pod uwagę różne hipotezy. Jedna z nich wiąże się właśnie z machlojkami jakie miały miejsce w tym przedsiębiorstwie.

W książce nie brakuje naturalnie smaczków minionego okresu. Bohaterowie wstępują do nieistniejących już na mapie Warszawy kawiarni, palą mazury lub giewonty, noszą nylonowe koszule a tajemniczy mężczyzna, który być może miał coś wspólnego z morderstwem, krąży po ulicach stolicy w gabardynowym płaszczu.[2] Szczęsny znajduje czas na wizytę w teatrze. W spektaklu gra niezwykle popularny wówczas aktor Jan Świderski. Takich szczegółów znajdziemy oczywiście na kartach powieści znacznie więcej.

Kapitan Szczęsny wraz z przełożonym - majorem Daniłowiczem wypala dziesiątki papierosów szukając odpowiedzi na pytanie: kto przyczynił się do zgonu kierownika? Tym razem na drodze bystrego i przystojnego oficera oprócz typów spod ciemnej gwiazdy pojawia się piękna kobieta. W trakcie przesłuchań pani Kretz na twarz milicjanta nieśmiało wpełza rumieniec. Jednak i w takim przypadku Szczęsny nie traci czujności. Dla niego wszyscy są podejrzani a każdy drobiazg może mieć istotne znaczenie. Giną kolejne osoby. Milicjanci robią co tylko w ich mocy aby doprowadzić do schwytania mordercy i zamknięcia sprawy o kryptonimie „Dwa włosy blond”. Przed Szczęsnym i warszawskimi funkcjonariuszami MO stoi być może najtrudniejsze zadanie w dotychczasowych karierach. Polecam.

Wydawnictwo: CM

Seria wydawnicza: Najlepsze kryminały PRL

ISBN: 978-83-65499-02-8
Rok wydania: 2016

Liczba stron: 180

---

[1] Recenzje innych powieści Anny Kłodzińskiej z serii „Najlepsze kryminały PRL”: http://www.zapomnianabiblioteka.pl/search/label/Anna%20K%C5%82odzi%C5%84ska

[2] Tkanina wełniana lub bawełniana tkana w skośne prążki http://sjp.pwn.pl/szukaj/gabardyna.html