Daniel Bachrach „Kobieta, wino i hazard”
Sensacyjne pamiętniki byłego aspiranta Urzędu Śledczego w
Warszawie
Przed wybuchem II wojny światowej
aspirant Daniel Bachrach był pracownikiem Urzędu Śledczego w Warszawie. Policjant
pozostawił po sobie szereg wspomnień z czasów bogatej kariery zawodowej. Co
jakiś czas w starych czasopismach odkrywane są kolejne opowieści dokumentujące
przygody przedwojennego funkcjonariusza[1]. W
niniejszym tomie znajdziemy sześć kolejnych nieznanych współczesnym czytelnikom
historii.
W opowiadaniu tytułowym Daniel
Bachrach przypomina historię kradzieży pieniędzy z kasy znanej warszawskiej
firmy technicznej. Kradzieży dokonano w 1925 r. a Bachrach był wówczas
kierownikiem brygady fałszerstw. „Kto zabił?” to opowieść o trudnym do wyjaśnienia
zgonie pewnego dobrze sytuowanego stołecznego przedsiębiorcy. Policjant musi się
także sporo nagłowić aby zdemaskować dwie wyrafinowane szantażystki, usiłujące
wyłudzić pieniądze od innego, łasego na wdzięki pięknych kobiet, przemysłowca.
Historia ta nosi tytuł „Małżeństwo pod przymusem”. Równie dużo problemów
przysporzyło Danielowi Bachrachowi odnalezienie zabójcy pięknej kobiety w
kamienicy przy ulicy Śniadeckich w Warszawie.
Bohaterką opowiadania „Na dnie
upadku” jest piękna dziewczyna, która za wszelką cenę stara się wyrwać ze
szponów sutenerów. Młoda kobieta dziwnym zachowaniem zwraca uwagę narzeczonego.
Ten zaś porucza rozwiązanie zagadki swojemu znajomemu policjantowi. Bachrach
waha się jak postąpić. Z jednej strony winien jest lojalność zleceniodawcy
zadania, pragnie jednak zrobić wszystko co możliwe aby uchronić dziewczynę
przed tragicznymi skutkami jakie może przynieść odkrycie prawdy przed
narzeczonym. W ostatnim opowiadaniu policjant stara się wyjaśnić sprawę
związaną z makabryczną przesyłką jaką otrzymał były właściciel pewnego sklepu
kolonialnego. W pudełku znajdują się zakrwawione ludzka ręka i noga.
Akcja opowiadań rozgrywa się w
kilku polskich miastach. Z Warszawy wyruszamy do Radomia i Lwowa. Zdolny i
przewidujący policjant odwiedza luksusowe lokale i restauracje, bywa jednak i
tak, że musi zajrzeć do podejrzanych spelunek. Czasem musi działać
zdecydowanie, ale zdarza się także, że osoby proszące go pomoc wymagają
zachowania dyskrecji. Choć niektóre z historii opowiedzianych przez aspiranta
Bachracha kończą się tragicznie, każda ze spraw zostaje przez niego rozwiązana.
Policjant potrafi rozbić szajkę fałszerzy, trafić na ślad oszusta a także
nadepnąć na odcisk wyrafinowanemu zbrodniarzowi.
Ciekaw jestem ile prawdy
zawierają opowieści Daniela Bachracha, a ile jest w nich wytworów jego bujnej
wyobraźni. Biorąc pod uwagę fakt, że w późniejszych latach ten pogromca
przestępców kilkukrotnie sam wchodził w konflikt z prawem, można być niemal
pewnym, że tu i ówdzie jego wspomnienia są podkoloryzowane. Nie zmienia to
faktu, że czyta się je świetnie niczym powieść kryminalną. Utwory zamieszczone
w niniejszym tomie były publikowane na łamach „Ostatnich wiadomości
krakowskich” w latach 1931-1935 i nigdy po zakończeniu II wojny światowej nie były
wznawiane. Polecam.
Wydawca: CM
Seria wydawnicza: Kryminały przedwojennej Warszawy
ISBN: 978-83-66022-27-0
Rok wydania: 2018
Liczba stron: 133
[1] Informacje o innych
książkach zawierających opowiadania Daniela Bachracha: http://www.zapomnianabiblioteka.pl/search/label/Daniel%20Bachrach
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz