Ewa Gaczoł, Teresa Kwiatkowska „Ignacy Krieger”
Wydanie drugie
Ignacy Krieger urodził się w 1817
roku w Mikołaju, później mieszkał w Lipniku, dawnym powiecie bialskim. W
Krakowie zamieszkał z żoną Anną, trzema córkami oraz synem, w 1861 roku
doczekał się jeszcze jednej córki. Pierwsze atelier przy ulicy Grodzkiej
działało dość krótko, w tym czasie Krieger rozpoczął starania o wybudowanie
zakładu fotograficznego w podwórzu domu przy ulicy św. Jana 1 i prawdopodobnie
już na początku 1861 roku przeniósł się do nowej pracowni. Początkowo nowy
zakład w kamienicy Bonerowskiej, mieszczącej się na rogu Rynku Głównego i ulicy
św. Jana, był pozbawioną ogrzewania drewnianą budką na podwórzu, przybudowaną
do murowanej oficyny.
Pod koniec lat 70. XIX wieku, w czasie przebudowy kamienicy, którą podwyższono
o jedną kondygnację, atelier zostało przeniesione na IV piętro. Przez cały okres
istnienia zakładu reklamowały go gabloty i okna wystawowe ze zdjęciami,
umieszczone na parterze kamienicy. Ignacy Krieger w ciągu całej kariery zawodowej posługiwał się w pracy techniką
mokrego kolodionu. Proces ten polegał na naniesieniu na szklaną płytę
substancji zwanej kolodionem - alkoholowo-eterowego roztworu azotanu celulozy z
światłoczułymi solami srebra. Nowa technika pozwalała na uzyskanie dowolnej
liczby odbitek na podłożu papierowym. Stosowano papier albuminowy, który był cienki i delikatny, wymagał więc
podklejania na tekturę, często zdobioną dekoracją litograficzną. Technika
kolodionowa, odznaczająca się wysoką jakością obrazu, była znacznie prostsza i
tańsza od dagerotypii. Dzięki tym cechom szybko zapewniła fotografii prawdziwą
powszechność i masowość.

Najstarsze fotografie Ignacego Kriegera ukazują jeszcze zbiedniały Kraków ze
śladami wielkiej przeszłości jako stolicy Polski. Widzimy na nich Rynek - serce
miasta od czasów lokacji w 1257 roku - ze szpecącymi go Sukiennicami. Na
kolejnych, powstających z biegiem lat kliszach utrwalone zostały więc przemiany
miasta, takie jak renowacja i przebudowa Sukiennic czy budowa nowych gmachów
użyteczności publicznej. Dużą część klisz Ignacego Kriegera stanowią tak zwane
typy ludowe. Największa część to zdjęcia mieszkańców podkrakowskich wiosek. Byli
oni fotografowani głównie w swych odświętnych strojach, a charakterystyczny
ubiór Krakowiaków budził zachwyt zarówno artystów jak i ludoznawców, tworzył
całe serie fotografii typów ludowych w różnych ujęciach lub pozowanych
scenkach. Ignacy Krieger zmarł 17 czerwca 1889 roku i został pochowany na Nowym Cmentarzu
Żydowskim przy ulicy Miodowej.
Dobrze prosperujący zakład wraz ze zrobionymi dotychczas kliszami pozostawił
swoim dzieciom których wyuczył zawodu. W 1926 roku Amalia Krieger przekazała
wielotysięczny zbiór szklanych negatywów i wyposażenie atelier gminie miasta
Krakowa. Klisze te, przechowywane obecnie w Muzeum Historycznym Miasta Krakowa,
są bezcennym świadectwem zmian zachodzących w mieście i posiadają olbrzymią
wartość jako źródła historyczne.
Źródło:
https://sklep.muzeumkrakowa.pl/produkt/ignacy-krieger-wer-pol#oprawa-miekka
Wydawca: Muzeum Historyczne Miasta Krakowa
ISBN: 978-83-66334-23-6
Rok wydania: 2019
Liczba stron: 119