Pokazywanie postów oznaczonych etykietą telewizja. Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą telewizja. Pokaż wszystkie posty

środa, 26 maja 2021

„Nieźle się zapowiadało”

 

Jan Suzin „Nieźle się zapowiadało”

 

Kto wie jak potoczyłaby się kariera zawodowa młodego i zdolnego architekta Jana Suzina, gdyby pewnego nie natrafił przypadkiem w jednej ze stołecznych gazet na ogłoszenie o konkursie na spikera telewizyjnego? Kto wie, czy Jan Suzin zdecydowałby się przystąpić do tego konkursu, gdyby kilka dni później nie spotkał przypadkiem dawnej znajomej, pracującej już w telewizji, Olgi Lipińskiej? Jak sam przyznał autor niniejszych wspomnień na jednej z pierwszych stron książki: „O wszystkim w życiu decydują przypadki”.

Książka Jana Suzina jest kopalnią wiadomości o pracownikach, którzy kształtowali Telewizję Polską w pierwszym okresie jej istnienia. Mimo wszechobecnej wówczas szarzyzny, lata 50. i 60. w opowieściach pana Jana wydają się najbarwniejsze i wspominane są przez niego z ogromnym sentymentem. Wiele znaczących postaci telewizji zostało dziś niemal zupełnie zapominanych. Niektórzy, jak Elżbieta Sommer (Chmurka) zapisali się trwale we wspomnieniach starszych telewidzów. Suzin rozpoczął pracę w telewizji w 1955 roku. Nie była to oczywiście telewizja taka jaką dziś znamy. Wszystko było inne. Począwszy od sprzętu, a skończywszy na ludziach. Legendarny prezenter zaprzyjaźniony był z dziesiątkami twórców, którzy przewinęli się przez studia telewizyjne. O każdej z osób, której wkład uważał za istotny w rozwój tej instytucji starał się napisać kilka słów, lub przypomnieć związaną z nią anegdotę.

 


W pierwszych latach telewizji programy emitowano na żywo. Powodowało to często rozmaite wpadki. O takich ciekawostkach również przeczytamy w książce. Jan Suzin w trakcie długiej, trwającej ponad 40 lat kariery przeczytał kilka tysięcy list dialogowych do filmów. Na kartach książki zdradził jaki tytuł nosił pierwszy przeczytany przez niego film i kogo uważał za najlepszego polskiego lektora. Odkrył też nieco tajników związanych tą gałęzią swojej pracy. W trakcie lektury wspomnień, mamy przed sobą obraz ciepłego, pełnego humoru człowieka. Jan Suzin okazał się bystrym obserwatorem. Dostrzegł, zapamiętał i zanotował w pamięci setki drobnych epizodów. Gdyby nie pomysł przeniesienia tych okruchów wspomnień na papier, większość przepadłaby bezpowrotnie. 

Do bogato ilustrowanej materiałami archiwalnymi książki słowo wstępne napisała twórczyni licznych programów telewizyjnych Olga Lipińska. Swoimi wspomnieniami podzieliły się również dziennikarka i reporterka Halszka Wasilewska oraz żona spikera, aktorka Alicja Pawlicka. To właśnie żona Jana Suzina porządkując domowe archiwum natrafiła na nieznany jej maszynopis. Jak się okazało były to wspomnienia zmarłego męża. W książce zamieszczono także kilka felietonów napisanych przez Jana Suzina oraz krótkie biogramy ponad stu osób, które zostały wspomniane przez autora. Polecam.

Książka na stronie wydawcy:

https://arkady.eu/nowosci/niezle-sie-zapowiadalo

 

Wydawca: Arkady

ISBN: 978-83-213-5116-2

Rok wydania: 2021

Liczba stron: 184



niedziela, 19 lipca 2020

„Telewizja Dziewcząt i Chłopców (1957–1993)”



Sławomir W. Malinowski „Telewizja Dziewcząt i Chłopców (1957–1993)”


Monografia autorstwa Sławomira W. Malinowskiego Telewizja Dziewcząt i Chłopców (1957–1993). Historia niczym baśń z innego świata to książka niezwykła. Mimo że jej tytuł sugeruje kronikarskie opracowanie na temat jednej z redakcji polskiej telewizji publicznej, to w rzeczywistości jest to opowieść (auto) biograficzna. Posiłkując się fragmentami wywiadów, publikacji oraz dokumentów związanych z programami telewizyjnymi i audycjami radiowymi, autor przedstawia okoliczności, w których działania i doświadczenia redaktorów Telewizji Dziewcząt i Chłopców (TDC) wzbogaciły życie tysięcy dzieci i młodzieży, ich rodzin, znajomych, podopiecznych w masowych akcjach. Jest to więc wielobarwna mozaika osobistych historii, podana w formie gawędy, którą charakteryzuje przystępność języka, lekkość stylu i czytelność przykładów. Strukturę treści książki współtworzą dwie komplementarne części. Na pierwszą z nich składają się rozdziały, w których mowa o pracy edukacyjnej zespołów oraz współpracowników TDC, „Świata Młodych”, społecznych efektach ich wysiłku, a także o ich recepcji w różnych środkach masowego komunikowania. Autor przypomina niewątpliwie unikalne okoliczności realizacji programów dla dzieci takich jak „Ekran z Bratkiem”, „Klub Pancernych”, „Latający Holender”, „Niewidzialna Ręka”, „Zwierzyniec” i innych mniejszych produkcji.

Część druga to wywiady z ludźmi ekranu i nie tylko, w których przewijają się wyjątkowe osobowości TDC, takie jak (w układzie alfabetycznym): Artur Barciś, Bohdan Butenko, Maciej Damięcki, Bohdan Sienkiewicz, Michał Sumiński i - oczywiście - Maciej Zimiński. Zarówno w rozdziałach o charakterze kronikarskim, jak i w tych zawierających wywiady z gwiazdami TDC, Autor odwołuje się do archiwalnych wydawnictw, listów od widzów, artykułów prasowych itp., jednocześnie wyjaśniając mniej doświadczonym i młodszym czytelnikom fakty z przeszłości charakterystyczne tylko dla PRL-owskiej rzeczywistości, a także przybliżając w przypisach sylwetki cytowanych osób, charakterystyki wspominanych miejsc i instytucji. Dzięki temu książka ta ma niewątpliwy walor edukacyjny. Przybliżanie spraw tamtych lat, dziś często źle rozumianych, wręcz deprecjonowanych w propagandzie tzw. polityki historycznej, to istotne podejście do przeszłości, które wielu czytelnikom tej książki pozwoli odnaleźć w niej samych siebie i z dumą oświadczyć: - Ja też to oglądałem, też byłem członkiem tych klubów, też wraz z przyjaciółmi radośnie bawiłem się i pomagałem innym.

Autor ukazał jasną stronę życia dzieci w PRL, dla których mimo trudności materialnych, uczestnictwo w akcjach TDC i możliwość rozwijania swych pasji w dobrym towarzystwie było nie tylko sposobem spędzania czasu wolnego, ale także wartościowej edukacji, hartowania charakteru i spełniania marzeń na miarę możliwości. Można stwierdzić, że książka ta stanowi jedyny w swoim rodzaju oparty na faktach elementarz masowych działań edukacyjnych w przestrzeni publicznej, podejmowanych z inicjatywy i inspiracji pełnych pasji dziennikarzy.

Autor wykazuje, jak efektywnie ludzie z pasją są w stanie zachęcić dzieci i młodzież do działań prospołecznych, do wspólnego robienia rzeczy małych i wielkich. W wielu miejscach tej książki zarówno Autor, jak i jego rozmówcy podkreślają, że dziennikarze TDC nie mówili do dzieci, lecz rozmawiali z dziećmi. Realizowali przez to korczakowski ideał traktowania dziecka jak równoprawnego partnera w dyskusji i działaniach. [...]
prof. UKW dr hab. Przemysław Paweł Grzybowski Uniwersytet Kazimierza Wielkiego




Telewizja Dziewcząt i Chłopców (1957–1993). Historia niczym baśń z innego świata Sławomira W. Malinowskiego obejmuje swoim zasięgiem niemal cztery dekady historii polskich powojennych mediów. I już tylko dlatego jest pozycją cenną i godną popularyzacji. Autor postawił sobie bardzo ambitny cel. Podjął się komplementarnego opisu pewnego fenomenu kulturowego i medialnego, jakim był blok programów skierowanych do dzieci i młodzieży wyprodukowanych przez Telewizję Polską. Pomysł zrealizowany został ręką dziennikarza i producenta filmowego, członka środowiska, który od wielu lat jest związany z dziennikarstwem prasowym, radiowym i telewizyjnym. I właśnie ta środowiskowa perspektywa nadaje narracji piętna wyjątkowości. Sławomir W. Malinowski zaproponował współczesnemu odbiorcy fascynującą podróż w przeszłość zorientowaną na przywołanie dawno wygaszonych emocji i fascynacji związanych z percepcją komunikatów medialnych młodych ludzi. A to spojrzenie z punktu widzenia odbiorcy uzupełnił perspektywą badacza, rekonstruktora, dokumentalisty. Bezcenne poznawczo są partie, w których autor przywołuje opinie dziennikarzy i osób odpowiedzialnych za emisję programów, w których zdradza się sekrety produkcji, opowiada o warsztacie, zdradza spektakularne „wpadki”. Dostęp do tych wartościowych źródeł mógł mieć tylko człowiek mocno wpisany w środowisko. [...] Dr hab. Joanna Szydłowska, prof. UWM Instytut Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie


Odbieram tę książkę szczególnie mocno. Z niesłabnącym zainteresowaniem przeczytałam maszynopis książki Telewizja Dziewcząt i Chłopców. Podtytuł Historia niczym baśń z innego świata w pełni oddaje moje wrażenia. Ale najważniejsze, że byłby to świat możliwy, gdyby decydenci myśleli o społeczeństwie a nie o swojej karierze. Znamienne, że jest to pierwsza praca wykazująca – nie tylko w sferze teoretycznej – pozytywne oddziaływanie telewizji. [...] Pragnę podkreślić wielki talent literacki Sławomira Malinowskiego i piękną, coraz rzadziej spotykaną polszczyznę. Prof. Maria Szyszkowska Uniwersytet Warszawski

Źródło:

Nowości Oficyny Wydawniczej „Impuls”:


Wydawca: Oficyna Wydawnicza „Impuls”
ISBN: 978-83-8095-813-5
Rok wydania: 2020
Liczba stron: 358