Izabela Kowalczyk, Izolda Kiec (red) „Historia w wersji
popularnej”
„Współcześnie obraz przeszłości
jest coraz silniej kształtowany przez kulturę popularną. Badacze podkreślają,
że konwencjonalna historia jest bezradna wobec wyzwań, jakie stawia przed nią
teraźniejszość, ale również, że dzięki rozwojowi mediów (fotografii,
fonografii, kina, radia, telewizji, wideo) oraz dzięki środkom masowego
przekazu w sposób istotny odrodziła się więź ludzi z przeszłością (Jacques Le
Goff). Coraz więcej uwagi zarówno nauka, jak i sztuka – w tym także ta
popularna – poświęcają problematyce pamięci. W samej historii mówi się z kolei
o zwrocie wizualnym, gdyż coraz większe znaczenie zyskują źródła
audiowizualne, co przybliża do siebie takie dyscypliny, jak historia,
kulturoznawstwo, filmoznawstwo, literaturoznawstwo, historia sztuki. Znaczenia
historii tworzone są coraz częściej przez obiekty wizualne. [...] W związku z
tymi przemianami wraz z autorkami i autorami tekstów w niniejszym tomie koncentrujemy
się na różnych znaczeniach historii w kontekście kultury popularnej. Publikacja
ta ma na celu namysł nad tym, w jaki sposób kultura popularna kształtuje nasze
wyobrażenia o historii, a także jak bardzo problematyczna staje się relacja
między rzeczywistością (historią) a fikcją. Podjęte zostają też problemy
wizualizacji i popularyzacji historii oraz nowych sposobów narracji o
przeszłości (takich jak np. komiks historyczny, film fabularny czy
rekonstrukcje historyczne)”. (Izabela Kowalczyk, Izolda Kiec, Wstęp)
Źródło:
Wydawca: Wydawnictwo Naukowe Katedra
ISBN: 978-83-63434-28-1
Rok wydania: 2015
Liczba stron: 324
Piotr Majewski „(Re)konstrukcje narodu”
O świecie, w którym przyszło nam
żyć, opowiada się w najrozmaitszy sposób. Wśród różnych konkurencyjnych
opowieści o naszym jednostkowym i zbiorowym losie jedną z najważniejszych jest
ta, która dotyczy naszej tożsamości. Jeśli nawet nie wiemy, kim w istocie
jesteśmy, staramy się poszukiwać naszych korzeni, wierząc, że przeszłość w
jakiś sposób wytłumaczy teraźniejszość. Tym samym to pamięć staje się najważniejszym
źródłem inspiracji dla podmiotowej trajektorii własnego życia. A co, jeśli z
podobnych, adaptacyjnych ze swej natury poszukiwań, zaczyna się czynić
oficjalną ideologię narodową, a więc podstawowy budulec wyobrażenia wspólnoty,
oparty na pamięci odległej, mitycznej przeszłości?
To przypadek niepodległej od
niedawna Macedonii, w fascynujący sposób analizowany w tej książce. Piotr
Majewski w brawurowy sposób rekonstruuje, krok po kroku „geologię narodu
macedońskiego”, wychodzącą z założenia, że nie kto inny, jak Aleksander
Macedoński był pierwszym, wzorcowym obywatelem i prawodawcą współczesnych
Macedończyków. To dzięki niemu przechowała się etniczna tożsamość, przez wieki
skryta pod obcymi warstwami kulturowymi i językowymi. Dzisiaj można do niej
powrócić – zarówno w koncepcji państwa, oficjalnej historii, perswazji
edukacyjnej, a nawet popkulturze. Niemożliwe? Przeczytajcie Państwo uważnie to,
co napisał autor, a wówczas lepiej zrozumiecie, dlaczego pojęcie narodu i
nieodłączny odeń nacjonalizm, nawet najbardziej archaiczny, tak świetnie mają
się w drugiej dekadzie XXI wieku. (prof. Wojciech J. Burszta)
Piotr Majewski –
kulturoznawca i socjolog. Ukończył studium doktoranckie w Instytucie Slawistyki
PAN. W latach 2007-2009 stypendysta Prezesa Polskiej Akademii Nauk. Pracuje
jako adiunkt w Instytucie Kultury i Komunikowania w Szkole Wyższej Psychologii
Społecznej oraz w Instytucie Badań Przestrzeni Publicznej przy Akademii Sztuk
Pięknych w Warszawie. Zainteresowania naukowe: antropologia miasta, antropologia
Ziem Odzyskanych, antropologia sportu oraz problematyka etniczności i
nacjonalizmu.
Źródło:
Recenzja:
Wydawca: Wydawnictwo Naukowe Katedra
ISBN: 978-83-63434-08-3
Rok wydania: 2013
Liczba stron: 490 + zdjęcia
