„Pokój nr 23”

Zenon Różański „Pokój nr 23”

Bohaterami powieści kryminalnych są najczęściej błyskotliwi prywatni detektywi lub zdolni policjanci. Zazwyczaj już po kilku stronach natrafiają oni na ślad umożliwiający wykrycie nawet najbardziej przebiegłego przestępcy. Inną drogę wybrał przedwojenny autor Zenon Różański. Pierwszoplanową rolę w jego powieści „Pokój nr 23” odgrywa bowiem kandydat na dziennikarza Bolesław Żuk. Młodzieniec ów nie przejawia wybitnych zdolności dziennikarskich, dlatego też bez zbytniego zaskoczenia przyjmuje do wiadomości decyzję redaktora naczelnego. Przełożony informuje go, że po zakończeniu okresu praktyki nie zostanie z nim nawiązana umowa o pracę.

Po opuszczeniu gabinetu szefa, z kilkoma złotymi w kieszeni, Żuk przestępuje próg restauracji hotelu Carlton. Postanawia posilić się nieco i poprawić sobie humor kilkoma kieliszkami alkoholu. Kiedy nadchodzi czas uregulowania rachunku, niedoszły dziennikarz beztrosko oznajmia kelnerowi, że nie jest w stanie zapłacić, i proponuje zastaw w postaci zegarka. Odprowadzony do biura dyrektora, przypadkowo odbiera telefon. Dzwoniący pracownik hotelu, myśląc że rozmawia z dyrektorem, informuje go o znajdujących się w pokoju nr 23 zwłokach mężczyzny. Bolesław wpada na niezwykły pomysł. Dyskretnie przedostaje się do feralnego pokoju aby zdobyć materiały, którymi mógłby przekonać redaktora naczelnego, by ten dał mu jeszcze jedną szansę.

Niebawem następuje cała seria niespodziewanych i dziwnych wydarzeń. Zwłoki mężczyzny zostają wyrzucone przez okno przez tajemniczych osobników, a do drzwi pokoju puka piękna dziewczyna, która okazuje się córką ofiary. Żuk zdaje sobie oczywiście sprawę, że zadarł z gotowymi na wszystko ludźmi, mimo to nie poddaje się i postanawia wyjaśnić sprawę do końca. Znakiem firmowym kryminałów Zenona Różańskiego jest prawdziwie zawrotne tempo akcji. Niemal w każdym z kilku rozdziałów główny bohater naraża się na cały szereg niebezpieczeństw. Powieści tego autora obfitują w liczne zabawne scenki. Tak jest również i tym razem. W ich centrum znajduje się oczywiście młody człowiek, który z dużym dystansem podchodzi do życia, Bolesław Żuk. Pracę nad powieścią „Pokój nr 23” Zenon Różański ukończył w 1938 r. Po II wojnie światowej książka nigdy nie była wznawiana. Polecam.

Powieść na stronie wydawcy:

https://www.wydawnictwocm.pl/zenon-rozanski-pokoj-nr-23-kpw-70-p-443.html

Wydawca: CM

Seria wydawnicza: Kryminały przedwojennej Warszawy

ISBN: 978-83-66371-31-6

Rok wydania: 2019

Liczba stron: 91

Ranking „Kryminałów przedwojennej Warszawy”

Ranking „Kryminałów przedwojennej Warszawy”

Pierwsze tomy serii „Kryminały przedwojennej Warszawy” ukazały się w 2012 r. Od tego czasu do biblioteczek miłośników dawnych polskich kryminałów trafia co roku kilkanaście nowych tytułów. Od niedawna w serii zaczęły ukazywać się pierwsze książki zapomnianych już autorów Piotra Godka i Zenona Różańskiego. Jak zawsze warte uwagi są także tomy zawierające opowiadania napisane przez oficerów przedwojennej policji śledczej Ludwika Kurnatowskiego i Daniela Bachracha.

Po przedwojenne powieści kryminalne sięgamy nie tylko ze względu na skomplikowane zagadki kryminalne. W trakcie lektury chcemy przenieść się choć na kilka godzin do innego świata. Świata dawnej Warszawy. Klimatu dawnych kabaretów, nocnych lokali, kamienic, ulic, teatrów i melin, lepiej od wspomnianych wyżej autorów nie są w stanie oddać nawet najlepsi współcześni twórcy kryminałów retro. I to jest właśnie główne kryterium jakie przyjąłem przy tworzeniu kolejnych rankingów.

Od niedawna ukazuje się seria „Stary polski kryminał”. Publikowane są w niej powieści, których akcja rozgrywa się poza Warszawą. Ich autorami są ci sami autorzy, których książki wznawiane są w serii „Kryminały przedwojennej Warszawy”. Warto więc również tomy tej serii dołączyć do swoich zbiorów.

1. Aleksander Błażejowski, Korytarz Podziemny B
2. Henryk Nagiel, Sęp
3. Ryszard Braun, Manekin nr 6
4. Henryk Nagiel, Tajemnice Nalewek
5. Marek Romański, Odwet
6. Marek Romański, Mirko Borkowicz, Szajka Biedronki
7. Marek Romański, Mirko Borkowicz, Akcje ATN
8. Stanisław A. Wotowski, Tajemniczy wróg
9. Marek Romański, Mord na Placu Trzech Krzyży
10. Marek Romański, Czarny trójkąt
11. Marek Romański, Człowiek z Titanica
12. Adam Nasielski, As Pik (Wielkie gry Bernarda Żbika)
13. Józef Jeremski, Tajemnica komisarza policji
14. Adam Nasielski, Puama E (Wielkie gry Bernarda Żbika)
15. Walery Przyborowski, Widmo na Kanonii, t. 1
16. Walery Przyborowski, Widmo na Kanonii, t. 2
17. Daniel Bachrach, Strzał w nocy
18. Marek Romański, Złote sidła
19. Marek Romański, Defraudant
20. Ludwik Kurnatowski, Tajemnica Belwederu
21. Marek Romański, Znak zapytania
22. Zenon Różański, Pokój nr 23
23. Leon (Ludwik) Kurnatowski, Zagadkowi milionerzy
24. Stanisław A. Wotowski, Upiorny dom
25. Antoni Hram, Upiór podziemi
26. Piotr Godek, Ekspres Warszawa-Paryż
27. Adam Nasielski, Dom tajemnic (Wielkie gry Bernarda Żbika)
28. Piotr Godek, Tajemnica białej willi
29. Adam Nasielski, Pociąg w nieznane
30. Adam Nasielski, Koralowy sztylet (Małe gry Bernarda Żbika)
31. Jan Grom, Bokser i dziewczyna. Hazardzista
32. Zenon Różański, Godzina trwogi
33. Ludwik M. Kurnatowski, Samochodwa banda Kłaka
34. Otto Stemin, Musiałem zabić
35. Adam Nasielski, Człowiek z Kimberley (Wielkie gry Bernarda Żbika)
36. Rafał Scherman, Samobójstwo zmarłego
37. Marek Romański, W walce z Arseniuszem Lupinem
38. Stanisław A. Wotowski, Demon wyścigów
39. ELMAR, Mord przy Chmielnej
40. Marek Romański, Pająk
41. Stanisław A. Wotowski, Człowiek, który zapomniał swego nazwiska
42. Adam Nasielski, Alibi (Wielkie gry Bernarda Żbika)
43. Adam Nasielski, Mecz o kobietę
44. Stanisław A. Wotowski, Czarny Adept
45. Marek Romański, Żółty szatan
46. Marek Romański, Ostatnia gra Yoshimury
47. Otto Stemin, Otchłań ciągnie
48. Zenon Różański, Ostatnia gra Normana Kinga
49. Daniel Bachrach, Król sutenerów Rozenberg działa
50. Adam Nasielski, Opera śmierci (Wielkie gry Bernarda Żbika)
51. Adam Nasielski, Skok w otchłań (Wielkie gry Bernarda Żbika)
52. Ludwik M. Kurnatowski, Szczury hotelowe
53. Adam Ty-ski, Mściciel. Opowiadania kryminalne
54.  Adam Nasielski, Minus trzy
55. Daniel Bachrach, Przez namiętność do zbrodni
56. Adolf Doliński, Opowiadania kryminalne. Część 1.
57. Stanisław A. Wotowski, Sekta diabła
58. Walery Przyborowski, Szkielet na Lesznie
59. Walery Przyborowski, Czerwona skrzynia
60. Daniel Bachrach, Epidemia samobójstw
61. Daniel Bachrach, Kobieta, wino i hazard
62. Ludwik M. Kurnatowski, Życie i śmierć Wiktora Gruena
63. Adolf Doliński, Opowiadania kryminalne 2
64. Adam Nasielski, Grobowiec Ozyrysa (Wielkie gry Bernarda Żbika)
65. Aleksander Błażejowski, Czerwony Błazen
66. Tadeusz Starostecki, Krwawy reporter
67. Daniel Bachrach, Niebezpieczne poszlaki
68. Ludwik M. Kurnatowski, Niebieskie ptaki Warszawy
69. Antoni Starzewski, Męty
70. Aleksander Błażejowski, Sąd nad Antychrystem

Pogrubioną czcionką zaznaczono ostatnio dodane tytuły.

Recenzje wszystkich tomów znajdziecie na stronach ZAPOMNIANEJ BIBLIOTEKI:

http://www.zapomnianabiblioteka.pl/search/label/Krymina%C5%82y%20przedwojennej%20Warszawy

Kryminały przedwojennej Warszawy na Facebooku:

https://www.facebook.com/Krymina%C5%82y-przedwojennej-Warszawy-110549899073223

Ranking „Kryminałów przedwojennej Warszawy”

Ranking „Kryminałów przedwojennej Warszawy”

Pierwsze tomy serii „Kryminały przedwojennej Warszawy” ukazały się w 2012 r. Od tego czasu do biblioteczek miłośników dawnych polskich kryminałów trafiło aż 80 tytułów. Po przedwojenne powieści kryminalne sięgamy nie tylko ze względu na skomplikowane zagadki kryminalne. W trakcie lektury chcemy przenieść się choć na kilka godzin do innego świata. Świata dawnej Warszawy. Klimatu dawnych kabaretów, nocnych lokali, kamienic, ulic, teatrów i melin, lepiej od wspomnianych wyżej autorów nie są w stanie oddać nawet najlepsi współcześni twórcy kryminałów retro. I to jest właśnie główne kryterium jakie przyjąłem przy tworzeniu kolejnych rankingów.

1. Aleksander Błażejowski, Korytarz Podziemny B
2. Henryk Nagiel, Sęp
3. Ryszard Braun, Manekin nr 6
4. Henryk Nagiel, Tajemnice Nalewek
5. Marek Romański, Odwet
6. Marek Romański, Mirko Borkowicz, Szajka Biedronki
7. Marek Romański, Mirko Borkowicz, Akcje ATN
8. Stanisław A. Wotowski, Tajemniczy wróg
9. Marek Romański, Mord na Placu Trzech Krzyży
10. Marek Romański, Czarny trójkąt
11. Marek Romański, Człowiek z Titanica
12. Adam Nasielski, As Pik (Wielkie gry Bernarda Żbika)
13. Józef Jeremski, Tajemnica komisarza policji
14. Adam Nasielski, Puama E (Wielkie gry Bernarda Żbika)
15. Marek Romański, Prokurator Garda
16. Walery Przyborowski, Widmo na Kanonii, t. 1
17. Walery Przyborowski, Widmo na Kanonii, t. 2
18. Stanisław A. Wotowski, Rycerze mroku
19. Stanisław A. Wotowski, Kariera Panny Mańki
20. Daniel Bachrach, Strzał w nocy
21. Marek Romański, Złote sidła
22. Marek Romański, Defraudant
23. Ludwik Kurnatowski, Tajemnica Belwederu
24. Marek Romański, Znak zapytania
25. Zenon Różański, Pokój nr 23
26. Leon (Ludwik) Kurnatowski, Zagadkowi milionerzy
27. Stanisław A. Wotowski, Upiorny dom
28. Antoni Hram, Upiór podziemi
29. Piotr Godek, Ekspres Warszawa-Paryż
30. Adam Nasielski, Dom tajemnic (Wielkie gry Bernarda Żbika)
31. Piotr Godek, Tajemnica białej willi
32. Adam Nasielski, Pociąg w nieznane
33. Adam Nasielski, Koralowy sztylet (Małe gry Bernarda Żbika)
34. Jan Grom, Bokser i dziewczyna. Hazardzista
35. Piotr Godek, Pocałunek śmierci
36. Zenon Różański, Godzina trwogi
37. Ludwik M. Kurnatowski, Samochodwa banda Kłaka
38. Piotr Godek, Tajemniczy wynalazca
39. Otto Stemin, Tunel śmierci
40. Otto Stemin, Musiałem zabić
41. Daniel Bachrach, Za kulisami kabaretu
42. Adam Nasielski, Człowiek z Kimberley (Wielkie gry Bernarda Żbika)
43. Rafał Scherman, Samobójstwo zmarłego
44. Marek Romański, W walce z Arseniuszem Lupinem
45. Stanisław A. Wotowski, Demon wyścigów
46. ELMAR, Mord przy Chmielnej
47. Marek Romański, Pająk
48. Stanisław A. Wotowski, Człowiek, który zapomniał swego nazwiska
49. Adam Nasielski, Alibi (Wielkie gry Bernarda Żbika)
50. Adam Nasielski, Mecz o kobietę
51. Stanisław A. Wotowski, Czarny Adept
52. Marek Romański, Żółty szatan
53. Marek Romański, Ostatnia gra Yoshimury
54. Adam Nasielski, Gra ze śmiercią
55. Otto Stemin, Otchłań ciągnie
56. Zenon Różański, Ostatnia gra Normana Kinga
57. Daniel Bachrach, Król sutenerów Rozenberg działa
58. Adam Nasielski, Opera śmierci (Wielkie gry Bernarda Żbika)
59. Adam Nasielski, Skok w otchłań (Wielkie gry Bernarda Żbika)
60. Ludwik M. Kurnatowski, Szczury hotelowe
61. Adam Ty-ski, Mściciel. Opowiadania kryminalne
62. Adam Nasielski, Minus trzy
63. Daniel Bachrach, Przez namiętność do zbrodni
64. Adolf Doliński, Opowiadania kryminalne. Część 1.
65. Stanisław A. Wotowski, Sekta diabła
66. Walery Przyborowski, Szkielet na Lesznie
67. Walery Przyborowski, Czerwona skrzynia
68. Daniel Bachrach, Epidemia samobójstw
69. Daniel Bachrach, Kobieta, wino i hazard
70. Mieczysław Jarosławski, Mistrz Marx
71. Mieczysław Jarosławski, Policjant nr 03721
72. Ludwik M. Kurnatowski, Życie i śmierć Wiktora Gruena
73. Adolf Doliński, Opowiadania kryminalne 2
74. Adam Nasielski, Grobowiec Ozyrysa (Wielkie gry Bernarda Żbika)
75. Aleksander Błażejowski, Czerwony Błazen
76. Tadeusz Starostecki, Krwawy reporter
77. Daniel Bachrach, Niebezpieczne poszlaki
78. Ludwik M. Kurnatowski, Niebieskie ptaki Warszawy
79. Antoni Starzewski, Męty
80. Aleksander Błażejowski, Sąd nad Antychrystem

Pogrubioną czcionką zaznaczono ostatnio dodane tytuły.

Recenzje wszystkich tomów znajdziecie na stronach ZAPOMNIANEJ BIBLIOTEKI:

http://www.zapomnianabiblioteka.pl/search/label/Krymina%C5%82y%20przedwojennej%20Warszawy

Kryminały przedwojennej Warszawy na Facebooku:

https://www.facebook.com/Krymina%C5%82y-przedwojennej-Warszawy-110549899073223

Ranking „Kryminałów przedwojennej Warszawy”

 

Ranking „Kryminałów przedwojennej Warszawy”

Pierwsze tomy serii „Kryminały przedwojennej Warszawy” ukazały się w 2012 r. Od tego czasu do biblioteczek miłośników dawnych polskich kryminałów trafiło już ponad 90 tytułów. Po przedwojenne powieści kryminalne sięgamy nie tylko ze względu na skomplikowane zagadki kryminalne. W trakcie lektury chcemy przenieść się choć na kilka godzin do innego świata. Świata dawnej Warszawy. Klimatu dawnych kabaretów, nocnych lokali, kamienic, ulic, teatrów i melin, lepiej od wspomnianych wyżej autorów nie są w stanie oddać nawet najlepsi współcześni twórcy kryminałów retro. I to jest właśnie główne kryterium jakie przyjąłem przy tworzeniu kolejnych rankingów.

1.     Aleksander Błażejowski, Korytarz Podziemny B

2.     Henryk Nagiel, Sęp

3.     Ryszard Braun, Manekin nr 6

4.     Henryk Nagiel, Tajemnice Nalewek

5.     Marek Romański, Odwet

6.     Marek Romański, Mirko Borkowicz, Szajka Biedronki

7.     Marek Romański, Mirko Borkowicz, Akcje ATN

8.     Stanisław A. Wotowski, Tajemniczy wróg

9.     Marek Romański, Mord na Placu Trzech Krzyży

10. Piotr Godek, Przeklęty skarb

11. Marek Romański, Czarny trójkąt

12. Marek Romański, Człowiek z Titanica

13. Marek Romański, Mister X, Część I

14. Adam Nasielski, As Pik (Wielkie gry Bernarda Żbika)

15. Józef Jeremski, Tajemnica komisarza policji

16. Adam Nasielski, Puama E (Wielkie gry Bernarda Żbika)

17. Marek Romański, Prokurator Garda

18. Walery Przyborowski, Widmo na Kanonii, t. 1

19. Walery Przyborowski, Widmo na Kanonii, t. 2

20. Stanisław A. Wotowski, Rycerze mroku

21. Stanisław A. Wotowski, Kariera Panny Mańki

22. Stanisław A. Wotowski, Niebezpieczna kochanka

23. Stanisław A Wotowski, Salon baronowej Wiery

24. Daniel Bachrach, Strzał w nocy

25. Marek Romański, Złote sidła

26. Marek Romański, Defraudant

27. Ludwik Kurnatowski, Tajemnica Belwederu

28. Stanisław A. Wotowski, Złoto i krew

29. Marek Romański, Znak zapytania

30. Piotr Godek, Kartel stalowy

31. Adam Nasielski, Znak kwadratu

32. Zenon Różański, Pokój nr 23

33. Adam Nasielski, Węgierska awantura, Narzeczona z kontrwywiadu

34. Leon (Ludwik) Kurnatowski, Zagadkowi milionerzy

35. Stanisław A. Wotowski, Upiorny dom

36. Antoni Hram, Upiór podziemi

37. Piotr Godek, Ekspres Warszawa-Paryż

38. Adam Nasielski, Dom tajemnic (Wielkie gry Bernarda Żbika)

39. Piotr Godek, Tajemnica białej willi

40. Adam Nasielski, Pociąg w nieznane

41. Adam Nasielski, Koralowy sztylet (Małe gry Bernarda Żbika)

42. Jan Grom, Bokser i dziewczyna. Hazardzista

43. Piotr Godek, Pocałunek śmierci

44. Zenon Różański, Godzina trwogi

45. Ludwik M. Kurnatowski, Samochodwa banda Kłaka

46. Piotr Godek, Tajemniczy wynalazca

47. Otto Stemin, Tunel śmierci

48. Otto Stemin, Musiałem zabić

49. Daniel Bachrach, Za kulisami kabaretu

50. Adam Nasielski, Człowiek z Kimberley (Wielkie gry Bernarda Żbika)

51. Rafał Scherman, Samobójstwo zmarłego

52. Marek Romański, W walce z Arseniuszem Lupinem

53. Stanisław A. Wotowski, Demon wyścigów

54. ELMAR, Mord przy Chmielnej

55. Marek Romański, Pająk

56. Stanisław A. Wotowski, Człowiek, który zapomniał swego nazwiska

57. Adam Nasielski, Alibi (Wielkie gry Bernarda Żbika)

58. Adam Nasielski, Mecz o kobietę

59. Stanisław A. Wotowski, Czarny Adept

60. Marek Romański, Żółty szatan

61. Marek Romański, Ostatnia gra Yoshimury

62. Adam Nasielski, Gra ze śmiercią

63. Otto Stemin, Otchłań ciągnie

64. Zenon Różański, Ostatnia gra Normana Kinga

65. Daniel Bachrach, Król sutenerów Rozenberg działa

66. Adam Nasielski, Opera śmierci (Wielkie gry Bernarda Żbika)

67. Adam Nasielski, Skok w otchłań (Wielkie gry Bernarda Żbika)

68. Ludwik M. Kurnatowski, Szczury hotelowe

69. Adam Ty-ski, Mściciel. Opowiadania kryminalne

70. Adam Nasielski, Minus trzy

71. Daniel Bachrach, Przez namiętność do zbrodni

72. Adolf Doliński, Opowiadania kryminalne. Część 1.

73. Stanisław A. Wotowski, Sekta diabła

74. Walery Przyborowski, Szkielet na Lesznie

75. Walery Przyborowski, Czerwona skrzynia

76. Daniel Bachrach, Epidemia samobójstw

77. Daniel Bachrach, Kobieta, wino i hazard

78. Kazimierz Laskowski, Agent policyjny

79. Daniel Bachrach, W walce ze światem zbrodni

80. Mieczysław Jarosławski, Mistrz Marx

81. Mieczysław Jarosławski, Policjant nr 03721

82. Ludwik M. Kurnatowski, Życie i śmierć Wiktora Gruena

83. Adolf Doliński, Opowiadania kryminalne 2

84. Adam Nasielski, Grobowiec Ozyrysa (Wielkie gry Bernarda Żbika)

85. Aleksander Błażejowski, Czerwony Błazen

86. Tadeusz Starostecki, Krwawy reporter

87. Daniel Bachrach, Niebezpieczne poszlaki

88. Ludwik M. Kurnatowski, Niebieskie ptaki Warszawy

89. Antoni Starzewski, Męty

90. Aleksander Błażejowski, Sąd nad Antychrystem

 

Pogrubioną czcionką zaznaczono ostatnio dodane tytuły.

 

Recenzje wszystkich tomów znajdziecie na stronach ZAPOMNIANEJ BIBLIOTEKI:

http://www.zapomnianabiblioteka.pl/search/label/Krymina%C5%82y%20przedwojennej%20Warszawy 

Kryminały przedwojennej Warszawy na Facebooku:

https://www.facebook.com/Krymina%C5%82y-przedwojennej-Warszawy-110549899073223

 

 

 

„Sprawa Edwina Cramma”

 

Zenon Różański „Sprawa Edwina Cramma”

 

Warszawa, lata 30. ubiegłego wieku. Młody, zdolny pisarz Edwin Cramm po rozmowie z dyrektorem wydawnictwa „Głos Poranny” postanawia wstąpić do kawiarni. Na swoje nieszczęście przy jednym ze stolików dostrzega oszałamiająco piękna kobietę. Nigdy wcześniej, żadna z pań nie wywarła na nim takiego wrażenia jak tajemnicza nieznajoma. Młodzieniec postanawia podejść do zajmowanego przez nią stolika, przedstawić się i nawiązać rozmowę. Niestety nie wszystko układa się po jego myśli. Po chwili kobieta opuszcza lokal, wsiada do stojącego w pobliżu samochodu i odjeżdża. Oszołomiony i zdesperowany Cramm podbiega do najbliższej taksówki i poleca szoferowi by nie stracił z pola widzenia auta, które niebawem może zniknąć gdzieś za zakrętem. 

 

Literat nie zdaje sobie sprawy, że rozpoczynając pościg za nieznajomą, znajdzie się wkrótce w samym centrum afery szpiegowskiej. Nie świadom niebezpieczeństwa pojawia się w miejscu, którego powinien wystrzegać się jak ognia. Na domiar złego młodzieńcza fantazja i brawura sprawiają, że zamiast definitywnie przeciąć wciągający go wir wydarzeń, wpada coraz głębiej w sieć, z której wyplątanie się być może stanie się niemożliwe. Kto wie jak zakończyłyby się perypetie sympatycznego pisarza, gdyby na horyzoncie nie pojawiła się urocza, dzielna dziewczyna z sąsiedztwa. Mieszkająca tuż obok panna Ziuta zauważa podejrzanych osobników, którzy wyprowadzają z mieszkania Edwina Cramma. Postanawia interweniować i nie dopuścić by stała mu się jakakolwiek krzywda. Warto tu dodać, że rezolutna panna podkochuje się w przystojnym literacie.

 

Powieść Zenona Różańskiego drukowana była w odcinkach na łamach „Małego Dziennika” w 1936 r. Nigdy dotąd nie ukazała się w formie książkowej. To dość dziwne, gdyż jest to jedna z najlepszych powieści tego autora[1]. Napisana z dużym przymrużeniem oka, z  humorem książka obfituje w liczne zwroty akcji. Ta zaś z kolei jest niezwykle wartka jak zwykło się pisywać w recenzjach. Bohaterowie wywodzą się z różnych środowisk, a nawet krajów, jak na kryminał szpiegowski przystało. Główny bohater, mający w dorobku już kilka powieści, Edwin Cramm nie zdaje sobie sprawy, że wszystko to co dotychczas wyszło spod jego pióra jest niczym wobec przygód, które staną się jego udziałem. Polecam.

 

Źródło:

https://www.wydawnictwocm.pl/zenon-rozanski-sprawa-edwina-cramma-kpw-95-p-624.html

 

Wydawca: Wydawnictwo CM

Seria wydawnicza: Kryminały przedwojennej Warszawy

ISBN: 978-83-66704-58-9

Rok wydania: 2021

Liczba stron: 271

---

[1] Powieści Zenona Różańskiego: http://www.zapomnianabiblioteka.pl/search?q=Zenon+R%C3%B3%C5%BCa%C5%84ski

„Willa grozy”

 

Zenon Różański „Willa grozy”

 

Warszawa, 1936 r. W okazałej willi należącej do przedsiębiorcy Józefa Karasiewicza zostają znalezione zmasakrowane zwłoki. Porąbane na kawałki ciało mężczyzny umieszczono w kufrze. Ofiara to młody inżynier Horowicz, daleki kuzyn żony Karasiewicza. Obu mężczyzn łączyły również wspólne interesy. Horowicz od sześciu lat zamieszkiwał w domu, w którym dokonał żywota. Nic więc dziwnego, że aspirant Adam Boniec przesłuchania rozpoczyna właśnie właściciela willi. Aspirant dowiaduje się, że skrzynia, w której spoczywało makabryczne znalezisko ma należeć do zatrudnionej kilka dni temu służącej. Niestety, przesłuchanie kobiety okazuje się nie możliwe, gdyż według wyjaśnień Karasiewicza służąca poprosiła go o zgodę na wyjście w celu załatwienia jakichś spraw i dotąd nie powróciła. Boniec nie daje tego po sobie poznać, ale nie do końca wierzy tłumaczeniom przedsiębiorcy. Po przesłuchaniu kolejnych osób zamieszkujących w willi dochodzi do wniosku, że każda z nich mogłaby mieć powód aby skrócić życie inżyniera Horowicza.

 

Sprawę dodatkowo komplikuje fakt, że wychowanicą Karasiewicza jest panna Mira Kierszyńska. Dziewczyna, którą jakiś czas temu z aspirantem połączyło uczucie, zachowuje się dziwnie. Wynosi między innymi z willi Karasiewicza siekierę, którą poćwiartowano zwłoki. Warto dodać, że aspirant Adam Boniecki, pochodzi z bardzo zamożnej rodziny, a służbę w Policji Państwowej rozpoczął by dać upust młodzieńczej żądzy przygód i wrażeń. Po ukończeniu prawa na Uniwersytecie Warszawskim, Boniec uzupełniał wiedzę w Akademii Kryminologicznej w Zurychu. W wolnych chwilach pasjami pochłaniał książki Arthura Conan Doyle`a i innych czołowych autorów powieści detektywistycznych. W Warszawie o spektakularnych śledztwach mógł jedynie pomarzyć. Interweniował zazwyczaj w sprawach drobnych kradzieży, bójek i awantur domowych. Nic więc dziwnego, że kiedy już po godzinach pracy odebrał telefon z willi Karasiewicza bez wahania udał się na miejsce zdarzenia.

 

„Willa grozy” to kryminał napisany według klasycznych wzorców. Łatwo tu zauważyć wpływy nie tylko zachodnich klasyków. Z dużą pewnością można założyć, że Różański inspirował się również powieściami rodzimych autorów i nieobce mu były kryminały Adama Nasielskiego. Wszyscy podejrzani o związek ze śmiercią inżyniera znajdują się pod jednym dachem. Akcja niemal całej powieści rozgrywa się na terenie willi. Co można powiedzieć o przebiegu śledztwa? Jesteśmy świadkami bolesnego zderzenia marzeń z rzeczywistością. Aspirant Boniec przekonuje się na własnej skórze, że tropienie przestępców nie jest tak proste jak przedstawiają to na kartach książek jego ulubieni autorzy. Od Sherlocka Holmesa dzieli go jeszcze przepaść. Popełnia liczne błędy proceduralne, daje się wodzić za nos podejrzanym, w chwili zwątpienia gotów jest nawet podać się do dymisji. Powieść Zenona Różańskiego „Willa grozy” drukowana była w odcinkach w 1936 roku na łamach „Dziennika Bydgoskiego”. Nigdy wcześniej nie ukazała się w formie książkowej. Polecam.

Powieść na stronie wydawcy:

https://www.wydawnictwocm.pl/zenon-rozanski-willa-grozy-kpw-92-p-557.html

 

Wydawca: CM

Seria wydawnicza: Kryminały przedwojennej Warszawy

ISBN: 978-8366704-17-6

Rok wydania: 2020

Liczba stron: 194