„Paryż belle epoque. Sekrety miasta świateł”

 

Marta Orzeszyna, Małgorzata Gutowska-Adamczyk 

„Paryż belle epoque. Sekrety miasta świateł”

 

Porywająca podróż w czasie do Paryża belle époque, światowej stolicy sztuki i miłości, roztętnionej życiem towarzyskim, artystycznym i naukowym. To tu rozkwitały nowe idee społeczne i polityczne, a śmiałe przewroty obyczajowe zapowiadały nowy obraz świata. Miasto świateł miało też swoje mroczne tajemnice, będąc areną głośnych skandali, burzliwych romansów, wielkich tragedii. Wszystko to opisane barwnie, ze swadą i znawstwem tematu, ubogacone mnóstwem ilustracji i zdjęć - daje czytelnikowi fascynujący obraz tej pięknej epoki.

 

Marta Orzeszyna - znawczyni literatury i kultury francuskiej. Przez dziesięć lat mieszkała w Paryżu. Po powrocie do Polski współpracowała z Małgorzatą Gutowską-Adamczyk przy bestsellerowej powieści Podróż do miasta świateł. Jest autorką biografii Antoniego Cierplikowskiego Antoine de Paris. Polski geniusz światowego fryzjerstwa oraz powieści obyczajowej Gra o miłość. Opublikowała liczne artykuły w polskiej edycji „L’Officiel”. Współpracuje jako felietonistka z czasopismem „Art Monitor” i jako researcherka oraz konsultantka historyczna przy książkach i filmach o artystach związanych z Paryżem.

Małgorzata Gutowska-Adamczyk – pisarka, z wykształcenia historyk teatru – zadebiutowała jako scenarzystka serialu „Tata, a Marcin powiedział…”. Autorka poczytnych książek dla dorosłych i młodzieży, między innymi bestsellerowej sagi „Cukiernia Pod Amorem” oraz powieści z Paryżem w tle - Podróż do miasta świateł. Jest żoną reżysera filmowego Wojciecha Adamczyka. Ma dwóch synów – Macieja i Piotra.

 

Książka na stronie wydawcy:

https://www.rebis.com.pl/pl/book-paryz-belle-epoque-sekrety-miasta-swiatel-malgorzata-gutowska-adamczyk-marta-orzeszyna,HCHB11069.html

Recenzje książki:

https://lubimyczytac.pl/ksiazka/5082999/paryz-belle-epoque-sekrety-miasta-swiatel

 

Wydawca: Rebis

ISBN: 978-83-8188-608-6

Rok wydania: 2023

Liczba stron: 352

„Dobrowolski i diament imperialny”

 

Artur Pacuła „Dobrowolski i diament imperialny”

 

W ubiegłym roku w księgarniach pojawił się pierwszy tom nowego cyklu powieściowego Artura Pacuły, którego głównym bohaterem jest młody i utalentowany inżynier Konstanty Dobrowolski. Na kartach powieści „Dobrowolski i skarb z Meroe”[1] widzimy inżyniera pracującego przy budowie Kanału Sueskiego. Młodzieniec przeżywa w Egipcie szereg niebezpiecznych przygód, z których dzięki inteligencji, przyjaciołom i odrobinie szczęścia udaje mu się wykaraskać. Sympatyczne postacie, wartka, dynamiczna akcja, solidna dawka humoru i egzotyczna sceneria sprawiły, że powieść zyskała uznanie czytelników, a autor poszedł za ciosem i postanowił dać swojemu bohaterowi nowe życie. Tym razem z inżynierem Dobrowolskim przeniesiemy się do metropolii nad Sekwaną.

 

Jest rok 1889. W Paryżu rozpoczyna się Wystawa Powszechna. Nad miastem góruje zbudowana specjalnie na tę okazję Wieża Eiffla. Budowla, która miała upamiętnić setną rocznicę rewolucji francuskiej, odgrywa w powieści dość istotną rolę. Już na pierwszych stronach powieści, Dobrowolski ratuje bowiem przed niechybną śmiercią jednego z robotników dokonujących ostatnich prac na wysokości. To jednak dopiero przedsmak przygód jakie czekają na młodego inżyniera. Paryska wystawa przyciąga tłumy widzów, wielkim powodzeniem publiczności cieszy się okazały Diament Imperialny. Nic więc dziwnego, że nie brak osobników, którzy chętnie zaopiekowaliby się cennym klejnotem. Pośród nich są także rewolucjoniści, którzy zamierzają ukraść diament, a środki uzyskane ze sprzedaży przeznaczyć na swą działalność.

Do Paryża docierają ludzie, którzy zamierzają przeszkodzić w organizowanym w tym samym czasie kongresie socjalistów. Jest jednak ktoś, kto będzie się starał by nie dopuścić do eksplozji ładunków wybuchowych w sali pełnej delegatów. Tym kimś jest oczywiście Kostek Dobrowolski. Wokół niego toczy się walka szpiegów, nie raz padają strzały. Młodzieniec wraz wiernym służącym, przemierzając zakamarki francuskiej stolicy, ociera się o świat tamtejszej bohemy. Podobnie jak w pierwszym tomie cyklu, także na kartach niniejszej powieści na drodze Kostka Dobrowolskiego staną urocze i nietuzinkowe kobiety. Nie trudno więc przewidzieć, że serce młodego inżyniera zabije mocniej, a Kostek będzie robił co tylko w jego mocy by zaskarbić sobie względy płci pięknej.

 

Warto nadmienić, iż w powieści Artura Pacuły pojawia się także kilka postaci historycznych, m.in. wspomniany wyżej, architekt i konstruktor Gustave Eiffel, malarz postimpresjonista Henri Toulouse-Lautrec oraz polski działacz socjalistyczny Bolesław Limanowski. Autor od czasu do czasu wplata w fabułę powieści ciekawostki związane z zainteresowaniami głównego bohatera. Młodego inżyniera pasjonują rzecz jasna postępy w nauce i technice, wynalazki. Każdy z ponad 30 rozdziałów, na jakie podzielona została powieść składa się z kilku lub kilkunastu scen. Dzięki zastosowaniu takiego zabiegu, autorowi udało się uzyskać bardzo oryginalny, wręcz filmowy efekt. Powieść „Dobrowolski i diament imperialny” to lektura godna polecenia wszystkim miłośnikom przygody, nauki, historii i oczywiście Paryża.

 

Powieść na stronie wydawcy:

http://www.4em.pl/produkt/dobrowolski-i-diament-imperialny

Recenzje książki:

https://lubimyczytac.pl/ksiazka/5034022/dobrowolski-i-diament-imperialny

 

Wydawca: Oficyna 4eM

Cykl: Konstanty Dobrowolski (tom 2)

ISBN: 978-83-66242-68-5

Rok wydania: 2022

Liczba stron: 352

---

[1] Recenzja powieści Artura Pacuły „Dobrowolski i skarb z Meroe”: http://www.zapomnianabiblioteka.pl/2021/02/dobrowolski-i-skarb-z-meroe.html

„Tajemnice Paryża”

 

Eugeniusz Sue „Tajemnice Paryża”

 

Tajemnice Paryża stały się po wydaniu niebywałym sukcesem, a autor dzięki tej powieści osiągnął ogromną sławę. Na temat powieści wypowiadali się: George Sand, H. Balzac, Victor Hugo. 

Żywa, wielowątkowa akcja, dramatyczność i sensacyjność wydarzeń, tajemniczość głównego bohatera – wszystko to sprawia, że powieść czytamy jednym tchem. Ale jest w niej coś więcej: wiara w tkwiące w każdym człowieku dobro i przekonanie, że ono właśnie zwycięży, a tego ciągle potrzebujemy.

 

Powieścią tą zaczytywał się Leopold Tyrmand i niewątpliwie wpłynęła ona na kształt jego najsłynniejszej powieści: Zły.

 

Źródło:

http://www.wydawnictwomg.pl/tajemnice-paryza   

Recenzja powieści:

https://lubimyczytac.pl/ksiazka/69864/tajemnice-paryza/opinia/45336243#opinia45336243

 

Wydawca: Wydawnictwo MG

ISBN: 978-83-7779-814-0

Rok wydania: 2022

Liczba stron: 624

„Mściciel. Opowiadania kryminalne”

Adam Ty-ski „Mściciel. Opowiadania kryminalne”

Pierwsze wydanie

Od czasu do czasu w serii „Kryminały przedwojennej Warszawy” ukazują się zbiory opowiadań. Ich autorzy to m.in. dawni funkcjonariusze policji śledczej Ludwik M. Kurnatowski[1] i Daniel Bachrach[2]. W serii ukazały się opowiadania Antoniego Starzewskiego i Adolfa Dolińskiego[3] a także tomik „Mord przy Chmielnej” zawierający cztery historie napisane przez autora ukrywającego się pod tajemniczym pseudonimem „ELMAR”[4]. Niektóre z opowiadań publikowane były w odcinkach na łamach przedwojennej prasy, inne w trudnych dziś do zdobycia, nie wznawianych od lat książkach. Opowiadania zamieszczone w niniejszym tomie drukowano w „Ostatnich wiadomościach krakowskich” z 1933 r. Kim był autor podpisany pseudonimem Adam Ty-ski, tego niestety nie udało się ustalić.

Akcja wszystkich opowiadań rozgrywa się w okresie dwudziestolecia międzywojennego. Pierwsza opowieść „Kto?... Z pamiętników inspektora Marcon” osnuta została wokół śledztwa w sprawie śmierci syna bogatego właściciela podparyskiej willi. Ustaleniem przyczyn tragedii zajmuje się wspomniany wyżej inspektor. Temu samu dżentelmenowi powierzono również prowadzenie dwóch innych spraw. Pierwszą z nich było wyjaśnienie przyczyn samobójstwa popełnionego przez pewnego szanowanego kasjera i głównego księgowego, pana Cornet. Sprawę komplikował fakt, że synem ofiarybył długoletni przyjaciel inspektora. Opowiadanie to nosi tytuł „Pod maską miłości”. Francuski bohater rozwiązuje także zagadkę zgonu wpływowego i bardzo zamożnego markiza de Crecy. W tym celu udaje się do pałacyku, w którym zamieszkiwał arystokrata. Śledczy dostrzegają przy uchu denata niewielki ślad po zastrzyku dożylnym. Wkrótce okazuje się, że w otoczeniu markiza nie brakuje osób, którym mogłoby zależeć na jego śmierci.

Miejscem akcji kilku opowiadań jest Warszawa i jej najbliższe okolice. Nie pojawia się w tych historiach oczywiście inspektor Marcon, zagadki kryminale stara się natomiast rozwiązywać aspirant Stefan Motyka. W opowiadaniu tytułowym przedstawione zostały rozterki ojca pewnej dziewczyny, który dowiaduje się, że jego przyszły zięć może być niebezpiecznym przestępcą, niejakim Gienkiem Majcherem. Zdesperowany rodzic za wszelką cenę usiłuje sprawdzić prawdziwość otrzymanych informacji i tym samym uchronić ukochaną córkę przed związkiem z poszukiwanym przez stołeczną policję bandytą. Aspirant Motyka stara się także rozwikłać zagadkę zabójstwa zamożnego adwokata. W kasie pancernej mecenasa znajduje się cenna kolekcja kamieni szlachetnych. To jedna z najciekawszych historii zamieszczonych w tomiku. W pewnym stopniu jej klimat przypomina nieco powieść Marka Romańskiego „W walce z Arseniuszem Lupinem”[5]. Opowiadanie „W matni zmysłów” poświęcone jest perypetiom aspiranta Motyki związanym ze śledztwem prowadzonym w sprawie zabójstwa panny Jadwigi Komorzanki. Piękna brunetka została zamordowana w kawiarni niedaleko Dworca Głównego. Opowiadanie „Czyja krew. „Skandal w eleganckich sferach Warszawy” to z kolei opowieść o miłostkach, zdradach i związanych z nimi moralnych dylematach.

Wydaje się, że francuski śledczy górował nieco pod względem doświadczenia i przebiegłości nad polskim kolegą po fachu. Żaden z nich jednak nie mógł się równać pod tymi względami z bohaterem kryminałów Adama Nasielskiego, genialnym inspektorem Bernardem Żbikiem. Podobnie jak wspominani przeze mnie wyżej autorzy, również Adam Ty-ski potrafił tworzyć wciągające, sensacyjne opowieści. Sądząc jednak po pewnych uproszczeniach w ukazywaniu tajników detektywistycznej profesji, nie miał on raczej w biografii epizodów związanych pracą w organach śledczych, lecz inspirował się twórczością zachodnich i rodzimych klasyków gatunku. Polecam.

Wydawca: CM

Seria wydawnicza: Kryminały przedwojennej Warszawy

ISBN: 978-83-66022-76-8

Rok wydania: 2019

Liczba stron: 271

---

[1] http://www.zapomnianabiblioteka.pl/search/label/Ludwik%20M.%20Kurnatowski

[2] http://www.zapomnianabiblioteka.pl/search/label/Daniel%20Bachrach

[3] http://www.zapomnianabiblioteka.pl/search/label/Adolf%20Doli%C5%84ski

[4] http://www.zapomnianabiblioteka.pl/search/label/ELMAR

[5] http://www.zapomnianabiblioteka.pl/2019/04/w-walce-z-arseniuszem-lupinem.html

„Lekkomyślna księżna”

Stanisław Antoni Wotowski „Lekkomyślna księżna”

Francja, początek XIX wieku. Młody podporucznik szwoleżerów Stanisław Gasztołd zajeżdża do przydrożnej oberży znajdującej się przy jednej z dróg prowadzących do Paryża. Tam jest świadkiem jak dwóch mocno podchmielonych oficerów zaczepia samotną piękną damę. Młodzieniec oczywiście przychodzi niewieście z pomocą. Nie zdaje sobie jednak sprawy, że osoba której honor uratował to Paulina Bonaparte, siostra cesarza Francuzów. Spotkanie w karczmie zaowocuje całym szeregiem przygód, w centrum których znajdzie się bohaterski polski żołnierz.

W powieści Stanisława Wotowskiego splatają się losy postaci historycznych z osobami z najbliższego otoczenia Napoleona. Podporucznik Stanisław Gasztołd mimo młodego wieku zdążył się już wsławić udziałem w owianej legendami szarży pod Somosierrą. Przyzwyczajony do wojaczki żołnierz czuje się nieswojo przebywając na osnutym siecią intryg dworze cesarskim. Paulina Bonaparte (1780-1825) słynęła z beztroskiego, rozrzutnego stylu życia oraz licznych romansów. Mimo to była ulubioną siostrą Napoleona, i jedynie ona z rodzeństwa wspierała cesarza w okresie zesłania na Elbę.

Posiadający w dorobku liczne książki kryminalne i utwory o tematyce okultystycznej Stanisław Antoni Wotowski stworzył wciągającą powieść sensacyjno-awanturniczą[1]. Choć jej fabuła jest znacznie mniej skomplikowana od kryminałów, trudno nie dostrzec, że jest od nich o wiele lepsza pod względem literackim. Humor, pomysłowy wątek miłosny, wyraziste, czasami nieco przerysowane postacie bohaterów, osadzona w barwnej epoce historycznej wartka akcja sprawiają, że w utworze Wotowskiego  można się doszukiwać pewnych analogii z dziełami zmarłego w 1870 r. Aleksandra Dumasa. Powieść „Lekkomyślna księżna” ukazała się po raz pierwszy w 1929 r.

Warto sięgnąć również po inną, mało znaną książkę historyczną tego autora, jaka została wznowiona po latach przez wydawnictwo CM. Bohaterką powieści „Krwawa hrabina” z 1933 r. jest pani tajemniczego starego zamczyska Elżbieta Batory[2]. Polecam.

Wydawca: CM

ISBN: 978-83-65499-95-0

Rok wydania: 2018

Liczba stron: 188

---

[1] Recenzje powieści Stanisława Wotowskiego: http://www.zapomnianabiblioteka.pl/search/label/Stanis%C5%82aw%20Wotowski

[2] Więcej o powieści: http://www.zapomnianabiblioteka.pl/2018/03/krwawa-hrabina.html

"Sęp"

Henryk Nagiel „Sęp”

Dzięki serii wydawniczej „Kryminały przedwojennej Warszawy” czytelnicy mają możliwość zapoznania się z szeregiem powieści klasyków gatunku, z Aleksandrem Błażejowskim,  Stanisławem Wotowskim i Adamem Nasielskim na czele. Przedwojenne egzemplarze książek tych i wielu innych twórców powieści kryminalnych są dziś trudne do zdobycia. O ile od czasu do czasu pojawi się gdzieś „Czerwony błazen” pierwszego z wymienionych autorów, czy któraś z pozycji pozostałej dwójki, to książka Henryka Nagiela „Sęp” należy bez wątpienia do absolutnych unikatów na rynku antykwarycznym.

„Sęp” to powieść napisana z niebywałym rozmachem. Henryk Nagiel przenosi akcję książki z małej mazowieckiej wioski do Warszawy a nawet do Paryża. Zasiadamy w sali Teatru Wielkiego, odwiedzamy kancelarię adwokacką i salę sądową. Przemykamy nocą po uliczkach warszawskiej Pragi i zaułkach francuskiej metropolii. Ale najpierw otwieramy drzwi do starej, wiejskiej plebanii, gdzie w kałuży krwi gospodyni znajduje zwłoki księdza Andrzeja. Podejrzenie o dokonania zabójstwa tego dobrego i życzliwego dla parafian duszpasterza pada na jego wychowanka - Stefana Polnera. Pomiędzy młodzieńcem a jego dobrodziejem doszło co prawda do pewnej różnicy zdań, kiedy ten wyznał księdzu, że zakochał się w pięknej stołecznej kelnerce, niemniej jednak to komuś innemu zależało na tym aby Polner, mimo wysiłków broniącego go adwokata zwanego „Julkiem” został skazany za zabójstwo.

Szlachetny adwokat jest jednak przekonany o niewinności swego klienta i stara się zrobić wszystko co w jego mocy, aby znaleźć prawdziwego zbrodniarza i wydostać Polnera zza więziennych murów. Sprawa nie jest prosta, „Julek” korzysta więc z pomocy swego przyjaciela, genialnego detektywa zwanego „Frygą.”

Trudno jednoznacznie określić, kto jest bohaterem powieści Nagiela. Nie jest nim bowiem ani oskarżony o dokonanie zabójstwa Stefan Polner, ani broniący go adwokat i pomagający mu detektyw, nie są też mocodawca i sprawcy aresztowania młodzieńca. Mimo to charaktery wszystkich kilkunastu postaci mających największy wpływ na przebieg akcji są bardzo precyzyjnie zarysowane. W każdej z nich, nawet skrajnie złej  autor starał się dostrzec jakąś pozytywną, cieplejszą cechę, np. przedstawiając typa spod ciemnej gwiazdy, jakim bez wątpienia był Onufry Leszcz, jako kochającego ojca. Co ciekawe, również postępki „reżysera” dramatu wokół którego ogniskuje się akcja, tytułowego „Sępa” autor próbuje niemalże usprawiedliwić. Podobnie skrupulatnie i plastycznie Henryk Nagiel zobrazował wnętrza, w których rozgrywają się wydarzenia powieści. Tu na plan pierwszy wysuwa się duszna, pełna szumowin społecznych paryska knajpa, gabinet byłego komornika Onufrego oraz ponura melina na Pradze.

Powieść Henryka Nagiela ukazała się po raz pierwszy w 1889 r. i w przeciwieństwie do bardziej znanych „Tajemnic Nalewek”[1] nie była wznawiana przed wybuchem wojny. Książka pierwotnie była określana jako romans. Nic w tym dziwnego, korzenie zbrodni na podwarszawskiej plebanii możemy bowiem odnaleźć w tajemniczej, mrocznej i nieszczęśliwej historii miłosnej z okresu powstania styczniowego. Zakończenie powieści pozwala domniemywać, że autor zamierzał napisać kolejny tom, w którym mieliby wystąpić niektórzy z bohaterów „Sępa.” Nie wiadomo czy zamiar udało mu się zrealizować, ale skoro niniejszej powieści zachowało się zaledwie kilka egzemplarzy, mam nadzieję, że może ktoś kiedyś odkryje zagubiony rękopis kolejnej powieści autora. Klimat świata i półświatka dawnej Warszawy wyczarowany piórem Henryka Nagiela przewyższa nieco te wykreowane przez jego bardziej znanych, wymienionych wcześniej jego kolegów po piórze. Polecam.

Wydawca: CM

Seria wydawnicza: Kryminały przedwojennej Warszawy

ISBN: 978-83-63424-53-4

Rok wydania: 2014

Liczba stron: 410

---

[1] Recenzja powieści „Tajemnice Nalewek” na pewno pojawi się również w ZAPOMNIANEJ BIBLIOTECE. Książka już czeka na półce na swoją kolej.