Pokazywanie postów oznaczonych etykietą zabytki. Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą zabytki. Pokaż wszystkie posty

wtorek, 27 czerwca 2017

”Zamki państwa krzyżackiego w dawnych Prusach”



Małgorzata Jackiewicz-Garniec, Mirosław Garniec

”Zamki państwa krzyżackiego w dawnych Prusach”
Powiśle, Górne Prusy, Warmia, Mazury


"Zamki państwa krzyżackiego w dawnych Prusach" to kolejna książka z serii zapoczątkowanej doskonale przyjętymi przez recenzentów i Czytelników "Pałacami i dworami dawnych Prus Wschodnich". Tym razem autorzy oprowadzają nas po pięknych i tajemniczych zamczyskach Warmii i Mazur, Powiśla i historycznych Górnych Prus - śladami ich twórców, rycerzy-mnichów.



Zamek krzyżacki komornicki, Bezławki 


Książka łączy zalety albumu, publikacji popularnonaukowej i bedekera. Zawiera 475 fotografii i, absolutne novum, 21 malarskich rekonstrukcji gotyckich zamków w formie średniowiecznych malowideł oraz mapy, plany, rysunki i panoramy starych mistrzów, dzięki którym poznajemy pejzaż dawnych Prus. Ciekawie i szczegółowo opisuje 47 warowni krzyżackich, biskupich i kapitulnych wraz z dziejami powstających wokół nich miast. Historię i architekturę regionu przybliżają artykuły pióra wybitnych uczonych - prof. Mariana Arszyńskiego i dr Janusza Trupindy, a dokładna mapa historyczno-turystyczna ułatwia wykorzystanie książki jako przewodnika.



Zamek kapituły pomezańskiej, Szymbark


Gratką dla pasjonatów historii architektury będzie opis systemu warowni krzyżackich z dokonanym po raz pierwszy wyodrębnieniem modeli zamków, według których wznoszono siedziby niższych urzędników (wójtów, prokuratorów i komorników) - do tej pory znany był jedynie model najważniejszego zamku - komturskiego. (Kajetan Wróblewski)


Źródło:


Wydawca: Studio Wydawnicze ARTA  Mirosław Garniec

tel./fax: 89 526 55 07, tel. 603 937 317 
ISBN: 978-83-912840-5-6
Rok wydania: 2009
Liczba stron: 456



piątek, 23 czerwca 2017

Świętokrzyskie regionalia (cz. 35)



Barbara Maria Gawęcka „Restauracje katedry kieleckiej w XIX i XX wieku”


Przedmiotem badań opisanych w publikacji były restauracje katedry w Kielcach w XIX i XX wieku – prześledzenie ich przebiegu na podstawie dokumentów archiwalnych oraz dostępnej literatury. Praca powstała głównie na podstawie archiwaliów i dokumentów niepublikowanych, zgromadzonych w Archiwum Diecezjalnym i Archiwum Państwowym w Kielcach, Archiwum Państwowym w Radomiu, Archiwum Głównym Akt Dawnych w Warszawie, Archiwum Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Kielcach, a także w XIX-wiecznych publikacjach i artykułach prasowych z tego okresu. W monografii przyjęto metodę chronologiczną.



Elewacja zachodnia kolegiaty kieleckiej przed przebudową – drzeworyt z 1870 r.


Dzieje katedry kieleckiej są ściśle powiązane z historią diecezji, miasta, państwa i ludzi, którzy ją tworzyli. Dlatego niektóre rozdziały są w pewnej mierze właśnie im poświęcone. Celem pracy była m.in. próba odpowiedzi na pytanie: W jakim stopniu działania prowadzone na przełomie XIX i XX wieku powiązać można z chęcią upiększenia i podniesienia rangi kościoła do pełnienia funkcji katedry? Podjęto również próbę prześledzenia na podstawie wspomnień, sprawozdań i artykułów z gazet, podejścia współczesnych do prowadzonych wówczas prac budowlanych i restauratorskich katedry kieleckiej oraz ich wkład w te działania. W XIX i na początku XX wieku prowadzono prace prawie we wszystkich katedrach na terenie Polski. Restaurowano m.in. katedry: warszawską, sandomierską, tarnowską, krakowską, włocławską, płocką, wawelską i przemyską. Można z całkowitą pewnością wliczyć prace prowadzone w świątyni kieleckiej do owej fali restauracji – modnej wówczas tendencji restaurowania obiektów zabytkowych. Katedra kielecka, jej przebudowa w stylu neobarokowym, a nie – jak często bywało – w neogotyckim, ścieranie się różnych środowisk artystycznych, a także jej bardzo ciekawa historia stanowi pewien wyróżnik na tle innych, restaurowanych wówczas kościołów katedralnych.


Katedra w Kielcach, fragment polichromii prezbiterium, fot. B.M. Gawęcka, 2011 r.


Źródło:


Wydawca: Wydawnictwo Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy
ISBN: 978-83-8018-069-7
Rok wydania: 2016
Liczba stron: 344



poniedziałek, 5 czerwca 2017

"Spotkania z Zabytkami" numer 5-6/2017



W najnowszym numerze czasopisma "Spotkania z Zabytkami":


Zapraszamy do lektury najnowszego, majowo-czerwcowego numeru 5-6/2017 
„Spotkań z Zabytkami”. A w nim:

- rozmowa z prof. dr hab. Małgorzatą Rozbicką przed obradami 
Komitetu Światowego Dziedzictwa UNESCO w Krakowie;
- zabytki pogórnicze w Tarnowskich Górach;
- 40-lecie warszawskiego Ursynowa – dorobek architektoniczny ostatnich 
40 lat oraz ursynowskie zabytki;
- „Spotkania na Wschodzie” – Czehryń (dzisiejsza Ukraina);
- „Osada Sopliczanka” w Otwocku;
- obraz Jana Stanisławskiego „Pont Neuf w Paryżu” w Muzeum Miasta Łodzi;
- rzemiosło: wyroby złotnicze (nabytki Muzeum Warszawy) i platery;
- dzieła Marcina Zaleskiego w zbiorach Zamku Królewskiego na Wawelu…



Spis treści:

"Spotkania z Zabytkami" na Facebooku:


wtorek, 30 maja 2017

Regionalia świętokrzyskie (cz. 30)



Bronisław Cenda „Kościoły, kaplice i dzwonnice drewniane. 
Województwo świętokrzyskie”
Przewodnik


Jest rodzaj zabytków architektury, w których Polska nie ustępuje żadnemu krajowi Europy. Przeciwnie, nigdzie chyba, poza Skandynawią, nie znajdziemy ich w takim bogactwie i różnorodności. Mowa oczywiście o drewnianych kościołach.


Obecne województwo świętokrzyskie to zarazem fragment staropolskiego województwa i część historycznej Małopolski. Jest to jednak obszar "przesiąknięty historią", bardzo ciekawy, urozmaicony i zróżnicowany. Przetrwało na nim 45 kościołów i kaplic drewnianych oraz 68 drewnianych dzwonnic. Opisy wszystkich zamieszczono w przewodniku, w następującym podziale terytorialnym:




- Płaskowyż Proszowicki i Garb Wodzisławski
- Płaskowyż Jędrzejowski
- Wyżyna Przedborska
- Ponidzie
- Kielce i okolice
- Płaskowyż Suchedniowski
- Nizina Nadwiślańska
- Pogórze Szydłowskie
- Góry Świętokrzyskie
- Wyżyna Sandomierska
- Pogórze Iłżeckie




Osobny rozdział poświecono kościołom i kaplicom, które uległy zagładzie
w ostatnich 50. latach (Dacharzów, Dębno, Góry, Kazimierza Mała i Wielka, Lasocin, 
Malice, Miedzierza, Mnin, Mydłów, Napędków, Ociesęki, Rogów, Starachowice, Wsola).

Inne kościoły, cerkwie, kaplice i dzwonnice z terenu Małopolski szczegółowo opisano w przewodnikach: "Kościoły, kaplice i dzwonnice drewniane. Województwo małopolskie. Część północna", "Cerkwie drewniane Karpat. Polska i Słowacja" oraz "Kościoły drewniane Karpat. Polska i Słowacja", wydanych przez "Rewasz".




Format B6 (120 x 165 mm), 204 barwne ilustracji w tekście, 
10 mapek. Broszura szyta nićmi, oprawa miękka ze skrzydełkami. 


Źródło:


Wydawca: Oficyna Wydawnicza Rewasz
ISBN: 978-83-935684-0-6
Rok wydania: 2017
Liczba stron: 192


niedziela, 28 maja 2017

„Małopolska droga św. Jakuba”



Marek Łygas, Wiesław Grdeń, Mieczysław Winiarski
 „Małopolska droga św. Jakuba. Od Sandomierza do Krakowa”
 Przewodnik


Od połowy lat 80. zeszłego stulecia obserwuje się fenomen ożywienia ruchu na starodawnym szlaku pątniczym do Santiago de Compostela. Ze wszystkich krajów ciągną ludzie różnych wyznań, kultur i języków by spotkać się przy grobie apostoła Jakuba i przełamując różnorakie bariery i uprzedzenia odkrywać korzenie Starego Kontynentu. W ten sposób, często zupełnie nieuświadomiony odpowiadają na wezwanie Jana Pawła II, który w 1982 r. tak wołał z Composteli: ...kieruję do ciebie, stara Europo, wołanie pełne miłości: Odnajdź siebie samą! Bądź sobą! Odkryj swoje początki! Tchnij życie w swoje korzenie! Oddaj cesarzowi to co cesarskie, Bogu zaś to co Boskie!...




W 1986 r. Rada Europy ogłosiła Drogę św. Jakuba pierwszym europejskim szlakiem o wielkim znaczeniu kulturowym. Zaapelowano do władz, instytucji oraz obywateli o odtwarzanie szlaków jakubowych i przywrócenie ich dawnego znaczenia.

W przewodniku opisano szlak z Sandomierza do Krakowa (wraz z nie wyznakowanym jeszcze wówczas wariantem dojściowym z Tarnobrzega). Autorzy opisali szczegółowo trasę pielgrzymki oznakowaną żółtymi muszlami na granatowym tle. Oprócz suchego opisu trasy podane są informacje krajoznawcze dotyczące historii, przyrody i dnia dzisiejszego odwiedzanego terenu. Szczególną uwagę poświęcono miejscom kultu, sanktuariom i obiektom sakralnym znajdującym się na trasie i w pobliżu niej. Dodatkowo informacje praktyczne, głównie o możliwości znalezienia noclegu na trasie.




Spis treści:

Od Autora 
Legenda o św. Jakubie 
Rozwój ruchu pielgrzymkowego do Santiago de Compostela 
Drogi św. Jakuba w Polsce 
Małopolska 
Sandomierz 
Małopolska Droga św. Jakuba 


Sandomierz - Kobierniki - Milczany - Śmiechowice - Świątniki - Nasławice - Ossolin 
- Klimontów - Nawodzice – Rybnica

Odcinek dojściowy Tarnobrzeg-Rybnica: Tarnobrzeg - Ciszyca - Błonie - Koprzywnica 
- Beszyce - Sulisławice - Bazów – Rybnica
Smerdyna - Łukawica - Wiśniowa - Wiśniowa Poduchowna - Sztombergi 
- Poddębowiec - Wola Osowa - Jasień - Kotuszów - Szydłów - Wola Żyzna - 
Grzymała - Chałupki - Kargów - Zaborze - Kołaczkowice - Strzałków - Nowa Wieś - 
Szczaworyż - Skotniki Małe - Skotniki Duże - Dobrowoda - Chotel Czerwony - 
Gorysławice - Wiślica – Koniecmosty

Wariant odcinka Koniecmosty-Probołowice: Koniecmosty - Jurków
 - Pełczyska - Probołowice

Stawiszyce - Miernów - Probołowice - Czarnocin - Koryto - Kobylniki - 
Skalbmierz - Zakrzów - Baranów - Pałecznica - Lelowice - Kaczowice 
- Smoniowice - Zielenice - Łętkowice - Piotrkowice Wielkie - Niegardów 
- Niegardów Kolonia - Łososkowice - Skrzeszowice - Szczepanowice 
- Polanowice - Wola Więcławska - Więcławice Dworskie - Więcławice Stare - 
Zdzięsławice - Książniczki - Bosutów - Węgrzce – Kraków

Możliwości noclegu 
Indeks miejscowości





Format B5 (120 x 165 mm), 111 barwnych ilustracji w tekście, 
21 kolorowych mapek i planików miejscowości z zaznaczoną trasą wędrówki. 
Oprawa szyta nićmi, okładka ze skrzydełkami. 


Źródło:

Wydawca: Oficyna Wydawnicza Rewasz
ISBN: 978-83-62460-05-2
Rok wydania: 2010
Liczba stron: 176


piątek, 26 maja 2017

Publikacje Muzeum Narodowego w Gdańsku (Cz. 3)



Grażyna Zinówko "Rysunki artystów gdańskich i obcych 
działających w Gdańsku w XIX wieku"

Katalog zbiorów Muzeum Narodowego w Gdańsku


W katalogu ujęto prace gdańskich artystów i twórców obcych, którzy przebywali w Gdańsku jakiś czas i zostawili tu artystyczne ślady. Zakres czasowy – XIX wiek – został podyktowany obszernością zbioru rysunków z tego okresu, których tematyka w większo- ści wiąże się z miastem. Powstałe poza Gdańskiem i niezaliczane do sztuki gdańskiej rysunki artystów objętych katalogiem ujęto w aneksie; katalog uwzględnia zatem wszystkie rysunki danego twórcy przechowywane w Muzeum Narodowym w Gdańsku. W aneksie zaprezentowano również prace imitujące rysunki, wykonane technikami mieszanymi.




Źródło:

Więcej o publikacji:




Wydawca: Muzeum Narodowe w Gdańsku
ISBN: 978-83-63185-77-0
Rok wydania: 2016
Liczba stron: 300


środa, 24 maja 2017

„Małopolski Przełom Wisły”



Marek Nasiadka „Małopolski Przełom Wisły”
Od Sandomierza do Kazimierza... 
Przewodnik


Po przyjęciu z prawej strony ostatniego dopływu karpackiego - Sanu, Wisła staje się wyraźnie większa. Zmienia też swój kierunek i zaczyna płynąć ku północy. Dolina zwęża się. Rzeka przełomem, zwanym Małopolskim Przełomem Wisły, przecina pas wyżyn. Opuszcza go w okolicy Puław i wypływa na Niziny Środkowopolskie. Tam dolina wyraźnie się rozszerza. Rzeka otrzymuje dwa duże dopływy: z prawej strony - Wieprz, a z lewej - Pilicę.

Przewodnik "Małopolski Przełom Wisły" to opis krajoznawczy samego przełomu rzeki oraz terenów bezpośrednio z nią sąsiadujących, położonych nad jej dopływami. Opisany obszar można umownie nazwać Powiślem, wydzielając trzy jego części: Powiśle Lubelskie, położone na prawym brzegu Wisły, obejmujące głównie obszar nadwiślańskiej części Wyżyny Lubelskiej (oraz niewielkie fragmenty Kotliny Sandomierskiej i Niziny Południowopodlaskiej, Powiśle Świętokrzyskie obejmujące nadwiślańskie części Wyżyny Sandomierskiej i Przedgórza Iłżeckiego od Sandomierza do doliny Iłżanki na północy, wreszcie Powiśle Mazowieckie obejmujące nadwiślańskie tereny Równiny Radomskiej, będącej częścią regionu Niziny Mazowieckiej. Opisane zostały także zabytkowe miasta: Sandomierz i Kazimierz nad Wisłą oraz puławska rezydencja książąt Czartoryskich i twierdza w Dęblinie.

320 stron, plus 32 strony barwne, 43 ilustracje czarno-białe, 27 mapek i planów, okładka miękka ze skrzydełkami, wewnątrz przedniego przeglądowa mapka doliny środkowej Wisły od Sandomierza po Kozienice. Wydanie I. 

Źródło:


Wydawca: Oficyna Wydawnicza Rewasz
ISBN: 978-83-89188-94-6
Rok wydania: 2010
Liczba stron: 320


piątek, 19 maja 2017

„Zamki, dwory i pałace w Sudetach”



Romuald M. Łuczyński „Zamki, dwory i pałace w Sudetach”
(wydanie drugie)


„Zamki, dwory i pałace w Sudetach” – album z bardzo staranną szatą graficzną, obejmuje w sposób kompleksowy ogół jeszcze istniejących sudeckich rezydencji powstałych na przestrzeni kilkuset lat oraz – co warto podkreślić – jest opracowaniem w pełni naukowym. Autor bowiem przeprowadził liczne eksploracje archiwalne i biblioteczne, zapoznając się z dokumentami z dalszej i bliższej przeszłości, swoją wiedzę konfrontował też z wieloma rocznikami dolnośląskiej prasy z XIX i XX wieku, wydawnictwami okolicznościowymi inicjowanymi przez właścicieli historycznych obiektów, a także ze strony śląskich władz administracyjnych i towarzystw turystycznych oraz z polskimi i niemieckimi opracowaniami.



Pałac w Jastrowiu


Autor zgromadził niezwykle bogaty materiał informacyjny, skąd zaczerpnął interesującą – niekiedy pierwszy raz po II wojnie światowej publikowaną – dokumentację ikonograficzną, którą dopełnił własnymi fotografiami. Te ostatnie stanowią bardzo istotny walor książki. Poszczególne noty o 79 zamkach, dworach i pałacach są bogato ilustrowane, tak zdjęciami aktualnego stanu budowli, jak i archiwalnymi, w tym również portretami właścicieli i ich herbami. Romuald Łuczyński prezentowane w publikacji zamki, dwory i pałace oglądał w naturze, potrafił więc w sposób odpowiedzialny napisać o ich powojennej historii i obecnym stanie zachowania oraz użytkowaniu, na ponad 500 stronach w sposób wyjątkowo interesujący przypomina odległe wydarzenia historyczne rozgrywające się na styku obszarów państwowych Polski, Czech i Prus, później w XIX w. Niemiec. Sygnalizuje też niezwykłe niekiedy dzieje rodów magnackich i szlacheckich polskich, czeskich, niemieckich oraz zmienne losy fortun książąt, hrabiów i innych utytułowanych osób. Wspomina kolejnych właścicieli przebudowywanych w ciągu minionych stuleci zabytków, prezentując znanych polityków, dyplomatów, przemysłowców, uczonych oraz sławne z urody i świetnego pochodzenia ich małżonki.



Pałac w Dobrocinie


Zamki, dwory i pałace to nie tylko istotny element krajobrazu architektonicznego naszego regionu, to przede wszystkim materialne świadectwo ważnej części, w ogromnym stopniu niestety bezpowrotnie zaprzepaszczonej, kultury Dolnego Śląska. Na obszarze naszego regionu w chwili zakończenia II wojny światowej istniało wiele obiektów architektury rezydencjonalnej, pozostawionych na ogół z pełnym ich wyposażeniem. Wiele z tych obiektów w ciągu następnych lat uległo niemal całkowitej dewastacji. Wyposażenie ich rozgrabiono lub zniszczono, niektóre obiekty wypalone zniknęły całkowicie, część rozebrano na cegły dla odbudowującej się stolicy. Obecnie tylko nieliczne tego typu zabytki udało się zachować, jeszcze mniej zostało odbudowanych. Poprzez opisanie tak dużej liczby obiektów w jednej publikacji czytelnik może dostrzec, jak zróżnicowany i wielowątkowy był świat związany z kulturą siedzib ziemiańskich, może zrozumieć różnorodność, bogactwo i specyfikę naszej historii oraz podłoże problemów lokalnych, ich zaszłości i uwarunkowania. Znajomość z kolei historii i kultury własnego regionu stanowi podstawę świadomego – patriotycznego i obywatelskiego – uczestnictwa w kulturze własnego państwa. Podczas XV Wrocławskich Targów Książki Naukowej książka Romualda M. Łuczyńskiego pt. Zamki, dwory i pałace w Sudetach, zdobyła nagrodę w konkursie czytelniczym na najatrakcyjniejszą publikację.



Fasada pałacu w Wojcieszowie Górnym


Źródło:


Wydawca: Stowarzyszenie na Rzecz Rozwoju 
Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej 
im. Witelona w Legnicy „Wspólnota Akademicka”

ISBN: 978-83-89102-93-5
Rok wydania: 2016
Liczba stron: 592


czwartek, 18 maja 2017

„Kościoły drewniane Mazowsza”



Jacek A. Wiśniewski „Kościoły drewniane Mazowsza”
Przewodnik


Od poprzedniego wydania minęło 18 lat. W tym czasie z mazowieckiego krajobrazu zniknęły trzy kościoły drewniane, które spłonęły w nie do końca wyjaśnionych okolicznościach: w Stoczku Węgrowskim (koniec XX w.), Długiej Kościelnej (2000 r.) i Sadykierzu (2003 r.). Trzy inne znalazły swoje nowe miejsca w muzeach budownictwa ludowego: kościół z Drążdżewa przeniesiono w 2006 r. do Sierpca, świątynia z Wysokienic trafiła w 2007 r. do podłowickich Maurzyc, zaś do Ciechanowca przeniesiono w 2010 r. kościół ze wsi Boguty-Pianki. Niestety, z dwoma kolejnymi obiektami jest już znacznie gorzej: świątynia w Czerniewicach jeszcze jakoś się trzyma, natomiast kościół w Zawidzu jest już w tak złym stanie, że jego dni są praktycznie policzone. 

Ale w tym okresie zdarzyło się też coś dobrego, co jest chyba ewenementem na skalę światową! Otóż cztery kościoły (Gąsiorowo, Glinianka, Goźlin- Porzecze Mariańskie i Jeruzal) zdążyły „zagrać” w serialach, dzięki czemu znalazły się środki na ich utrzymanie i odrestaurowanie. Można tylko się cieszyć z doskonałego pomysłu na podreperowanie skromnych budżetów wiejskich parafii, których nie stać na kosztowne remonty. Może producenci filmowi odkryją w tej książce kandydatów na następnych „wiekowych aktorów”.



Kucice, diecezja płocka, dekanat Płońsk


W publikacji omówiono wszystkie drewniane kościoły rzymsko-katolickie, jakie znajdowały się na Mazowszu u progu drugiej wojny światowej, a więc przed niemal 80 laty (stan na 1 września 1939 r.). Pominięto te obiekty, które są świątyniami mariawickimi, albo kościołami ewangelickimi - zarówno zachowanymi, jak i tymi, które po drugiej wojnie przekształcono na świątynie rzymsko-katolickie.

Materiał został przedstawiony w układzie geograficznym. Mazowsze zostało podzielone na pięć subregionów: trzy znajdują się na północ od równoleżnikowo płynących na tym terenie Wisły i Bugu (północno-zachodnie, północne, północno-wschodnie), a dwa na południe od tych rzek (zachodnie i wschodnie).

Każde z haseł składa się z trzech części: informacji o miejscowości, o parafii i o kościele. W tej ostatniej przedstawiono nie tylko zachowany (lub ostatni z nie zachowanych) do dzisiaj obiekt, ale również świątynie, które istniały wcześniej w tym miejscu. Z powodu ograniczonej objętości książki znacznie mniej miejsca poświęcono wyposażeniu wnętrza, skupiając się głównie na najbardziej rzucających się w oczy elementach (ołtarze, ambony, belki tęczowe). Jedynie w przypadku kilku unikatowych obiektów zamieszczono informacje o znajdujących się w ich wnętrzach cudownych obrazach, czy też wspaniałych polichromiach.



Grodziec, diecezja płocka, dekanat Wyszogród


Spis treści

Słowo wstępne, ks. Piotr Libera, biskup płocki 
Pokorni świadkowie, Autora

Mazowsze historyczne 
Krótko o dziejach - Podziały administracyjne - Podziały kościelne 
Charakterystyka mazowieckich kościołów drewnianych -
Materiał i konstrukcja - Budowanie „w węgieł” - Budowanie „w słupy” - Wzmocnienie i osłona ścian
 - Zabezpieczenie dachu - Od pułapu do podłogi - Malowane wnętrza - Podstawowe typy i bryły 
- Wieże były później - Na przestrzeni wieków - Kościoły murowano-drewniane - Kościoły przenoszone 

Mazowsze północno-zachodnie
Blichowo - Bonisław - Brwilno Górne - Bulkowo - Chociszewo - Daniszewo - Goleszyn - Góra - Grodziec 
- Kucice - Łętowo - Mochowo - Naruszewo - Pilichowo - Płock-Trzepowo
- Radzikowo - Rębowo - Sarbiewo - Sierpc - Słupno - Smoszewo - Strzegowo - Święcieniec 
- Unieck - Zakrzewo Kościelne - Zawidz Kościelny - Żukowo 

Mazowsze północne
Chamsk - Chotum - Ciemniewko - Dąbrowa - Drążdżewo - Drogiszka - Dzierżenin
 - Gąsiorowo - Grzebsk - Klukowo - Koziczynek - Kraszewo - Królewo - Kuklin - Lekowo - Lubowidz - Łopacin 
- Malużyn - Niechłonin - Poniatowo - Przedwojewo - Skierkowizna - Szwelice - Ślubowo 
- Święte Miejsce - Węgra - Węgrzynowo - Zielona Ciechanowska - Żurominek Kapitulny 

Mazowsze północno-wschodnie
Barcice - Białaszewo - Boguty-Pianki - Brodowe Łąki - Cibory-Kołaczki - Ciechanowiec - Czarnia - Dąbrówka 
- Dobrylas - Gąsewo - Jelonki - Kramarzewo - Kuzie - Leman - Lubiel Nowy - Łyse - Nowa Wieś - Olszewka 
- Parciaki - Ponikiew-Zawady - Porządzie - Przytuły - Puchały - Radziłów - Sadykierz - Sokołowo Włościańskie 
- Tabędz - Troszyn - Turośl - Zaręby Kościelne - Zawady Kościelne 

Mazowsze wschodnie
Długa Kościelna - Glinianka - Goźlin-Mariańskie Porzecze - Jeruzal - Kąty - Kiczki - Kuflew - Oleksin 
- Poświętne - Pustelnik - Siennica - Stoczek Węgrowski - Sulejów - Warszawa-Bródno 
- Warszawa-Grodzisk - Warszawa-Stara Miłosna - Warszawice - Wieliszew - Wodynie - Zwola Poduchowna 
- Żeliszew Podkościelny 

Mazowsze zachodnie
Bardzice - Białobrzegi Radomskie - Boguszyce - Chynów - Czermno - Czerniewice - Dobrzyków - Imielno 
- Izdebno Kościelne - Janisławice - Jasionna - Jeżów - Kampinos - Kaski - Kołacinek - Konary - Kurdwanów 
- Lewiczyn - Lewin - Lutkówka - Łęgonice - Łowicz - Maurzyce - Mniszew - Mogielnica - Puszcza Mariańska 
- Rembertów - Skuły - Słupia - Sokołów - Stara Rawa - Troszyn Polski - Wilków - Wysokienice - Żuków 


Źródło:


Wydawca: Oficyna Wydawnicza Rewasz
ISBN: 978-83-62460-80-9
Rok wydania: 2016
Liczba stron: 320


środa, 10 maja 2017

„Polska znana i mniej znana”



Elżbieta Dzikowska „Polska znana i mniej znana”


Czy wiedzą Państwo, gdzie Biecz, a gdzie Giecz? Co to takiego Futoma i z czego słynie? A w czym Sandomierz Rzym przypomina? Albo gdzie starowierców szukać? Odpowiedzi na te i inne tego typu pytania znajdziemy w tej książce. Jest to bowiem przewodnik po Polsce, ale nietypowy, bo po miejscach mało znanych bądź w ogóle nieznanych, o których istnieniu się wie, jeśli akurat mieszka się w pobliżu...




„Polska znana i mniej znana" to sporo historii i fachowych opisów architektury czy malarstwa (nic dziwnego – przecież Autorka jest historykiem sztuki), ale także liczne opowieści, legendy, anegdoty czy rozmowy z mieszkańcami. I, oczywiście, mnóstwo niepowtarzalnych zdjęć. Jest to niewątpliwie przewodnik wyjątkowy i – oby okazał się użyteczny podczas wakacyjnych wojaży!




Źródło:

Wydawca: Bernardinum
ISBN: 978-83-7823-392-3
Rok wydania: 2014
Liczba stron: 312




Elżbieta Dzikowska „Polska znana i mniej znana 2”


Od Suwałk po Gliwice, od Szczecina po Lublin, samochodem, pieszo, kajakiem… Już po raz drugi będziemy wraz z Elżbietą Dzikowską przemierzać Polskę, ale znów nie tę znaną z przewodników i reklam biur podróży, tylko tę rzadko odwiedzaną, zapomnianą i – jak się okazuje – niedocenianą. Będziemy mieć do wyboru liczne szlaki – a to z cegły i kamienia, a to polichromii, a to templariuszy. Przejdziemy suchą nogą przez Morze Czerwone, odkryjemy kilka zrujnowanych pałaców w okolicach Stargardu, posiedzimy przy ognisku nad Wigrami, dowiemy się, co porabiali w Polsce znakomici kompozytorzy Karol Maria von Weber i Franciszek Liszt…




„Polska znana i nieznana II” to kolejny przewodnik pełen nie tylko rzetelnych informacji, ale i opowieści. Zarówno tych z przeszłości, jak i zupełnie współczesnych. Historie tragiczne przeplatają się tutaj z zabawnymi. Zatem jeśli nie mają Państwo pomysłu na wakacyjne lub choćby weekendowe wypady – warto sięgnąć po tę książkę i poszukać w niej podpowiedzi. Z pewnością coś się znajdzie.




Źródło:

Wydawca: Bernardinum
ISBN: 978-83-7823-753-2
Rok wydania: 2016
Liczba stron: 360


ELŻBIETA DZIKOWSKA (urodzona w Międzyrzecu Podlaskim) – historyk sztuki, sinolog, reżyser i operator filmów dokumentalnych, podróżniczka, autorka wielu książek, programów telewizyjnych, audycji radiowych, artykułów publicystycznych oraz wystaw sztuki współczesnej. Wraz z mężem, Tonym Halikiem, zrealizowała około 300 filmów ze wszystkich kontynentów dla Telewizji Polskiej oraz prowadziła cieszący się dużym zainteresowaniem podróżniczy program telewizyjny „Pieprz i wanilia".


Elżbieta Dzikowska zachęca do podróży po Polsce i odkrywania nieznanych dotąd zakątków



poniedziałek, 8 maja 2017

Opactwo benedyktynów w Tyńcu



Paweł Sczaniecki OSB „Tyniec”


Tyniec Ojca Pawła jest jedyną monografią całej historii Tyńca. Autor barwnym językiem opowiada o historii opactwa, jego architekturze, mieszkającym w nich mnichach a także o osadzie przyklasztornej. Całość wzbogacona licznymi ilustracjami. Słowo „Tyniec” ma kilka znaczeń. W obecnym wypadku odnosi się do podkrakowskiej miejscowości z opactwem benedyktynów. W średniowieczu „tyńcem” nazywano przede wszystkim ufortyfikowane wzgórze klasztorne. Dzisiaj w mowie potocznej Tyniec identyfikuje się z klasztorem benedyktynów. I tak będzie w tej książce: Tyniec to przede wszystkim benedyktyni, ich opactwo, dalej – wzgórze klasztorne, cała wieś, a nawet dawne ich władztwo w bliższej i dalszej okolicy.

Osobliwością, która wyróżnia Tyniec, jest jego historia. Ciągnie się od wielu stuleci, pozostawiając rozmaite pamiątki, na poły zrujnowane budynki klasztoru, ale także stary tytuł kościoła, tradycje, legendy, nazwy miejscowe i rozplanowanie wsi. Historia Tyńca stanowi ciekawostkę dla zwiedzających, dla stałych mieszkańców ma jednak szersze znaczenie, bo ich uczy i wyjaśnia wiele zagadek. Historię tę wtajemniczeni znają tylko po części, lecz nikt jeszcze nie opowiedział jej od początku do końca. Dlatego książka ta omawia przede wszystkim historię benedyktynów tynieckich.

O. Paweł Sczaniecki (1917–1998), benedyktyn z opactwa świętych Apostołów Piotra i Pawła w Tyńcu, proboszcz tyniecki, historyk liturgii, badacz dziejów tynieckiego opactwa. Wyniki jego badań w wielu dziedzinach do dzisiaj pozostają niezastąpione.

Źródło:



Wydawca: Wydawnictwo Benedyktynów Tyniec 
ISBN: 9788373542464
Rok wydania: 2008
Liczba stron: 328



Michał T. Gronowski OSB „Tyniec. Opactwo benedyktynów”

Przewodnik.
Wydanie drugie zmienione


W połowie XI w. na nadwiślańskiej skale, opodal Krakowa, osiedlili się czarni mnisi, których od imienia autora Reguły, wedle której żyją, określa się mianem benedyktynów. Roz­po­częli budowę kościoła i klasztoru, które w następnych wiekach rozbudowywane i odbudowywane wciąż miały służyć idei, dla której to miejsce założono. Zwiedzanie tynieckiego wzgórza zaprasza do niezwykłej wędrówki w czasie i przestrzeni: do zagłębienia się w świat dawnych i współczesnych mnichów oraz ich życia. Tutaj bowiem historia i współczesność współistnieją zgodnie, a kolejne generacje gospodarzy wciąż nie przestają zaznaczać własnego wkładu, mamy zatem: romańskie fundamenty, gotyckie mury, barokowy wystrój, romantyczne ruiny, współczesne betony i… nowoczesne komputery.




Przewodnik – kolejny, już siódmy – po Tyńcu, chce objaśnić podstawowe terminy, opowiedzieć o interesujących zabytkach, przypomnieć wydarzenia i postacie ważne lub zapomniane, niekiedy zaproponować odmienną od dotychczasowej interpretację. Jest również próbą kompromisu albo zmagania się z banalnym może, lecz bardzo rzeczywistym stwierdzeniem: wiemy, że dużo jeszcze nie wiemy.




Jeśli zatem pozostawi niedosyt albo wzbudzi inne pytania lub zainspiruje do dalszych poszukiwań, to znaczy, że spełnił swoją rolę. Bogato ilustrowany przewodnik po benedyktyńskim Opactwie śś. Apostołów Piotra i Pawła w Tyńcu. Książka oprowadza czytelnika po Opactwie i jego najbliższym otoczeniu. Dla ludzi wrażliwych, interesujących się sztuką i historią sięgającą aż do początków państwa polskiego, przewodnik będzie okazją do pogłębienia wiedzy i pokusą do odwiedzenia Opactwa.

Źródło:


Wydawca: Wydawnictwo Benedyktynów Tyniec 
ISBN: 9788373545755
Rok wydania: 2015
Liczba stron: 168


piątek, 14 kwietnia 2017

„Zapomniane miejsca. Świętokrzyskie”



„Zapomniane miejsca. Świętokrzyskie”

Patronat medialny: ZAPOMNIANA BIBLIOTEKA


Już niebawem w księgarniach pojawi się Przewodnik „Zamki Świętokrzyskie. Skarby-legendy-tajemnice”. Będzie to pierwszy tom nowej serii „Świętokrzyskie wędrówki historyczne”, dzięki której czytelnicy zyskają możliwość pogłębienia wiedzy o zabytkach znajdujących się na terenie województwa świętokrzyskiego, jak również dotarcia do szerzej nieznanych, lecz wartych odwiedzenia obiektów.



Logo nowej serii - Świętokrzyskie wędrówki historyczne

Świętokrzyskie wędrówki historyczne na Facebooku:

 ---

W ubiegłym roku ukazał się natomiast inny przewodnik - „Zapomniane miejsca. Świętokrzyskie”

Ziemia Świętokrzyska oprócz klasztoru benedyktynów na Łysej Górze, Pałacu Biskupów Krakowskich w Kielcach, czy urokliwej sandomierskiej starówki skrywa setki zabytków o bogatej historii, nie znanych szerzej turystom przybywającym tu z innych regionów kraju. Często wystarczy tylko skręcić z asfaltowej szosy w polną dróżkę, aby odnaleźć miejsca, o których zazwyczaj milczą popularne informatory turystyczne. Właśnie takie zabytki położone  z dala od popularnych szlaków turystycznych staraliśmy się przedstawić w przewodniku Zapomniane miejsca Świętokrzyskie.



Brak zainteresowania lokalnych władz oraz bezduszność urzędników 
sprawia, że dwie zabytkowe kapliczki w opisanej 
w Przewodniku Zapomniane miejsca. Świętokrzyskie 
wiosce Potok skazane są na wyburzenie.


Zamieszczono w nim informacje o dworach, ruinach zamków i pałaców, opuszczonych kościołach, zborach, starych cmentarzach, wysiedlonych wsiach, młynach, budynkach fabrycznych oraz zabytkach techniki położonych  z dala od popularnych szlaków turystycznych.

W przewodniku znajdziecie garść ciekawostek o wartych odwiedzenia, nieznanych szerzej miejscach leżących na terenie powiatów buskiego, jędrzejowskiego, kazimierskiego, kieleckiego, koneckiego, opatowskiego, ostrowieckiego, pińczowskiego, sandomierskiego, skarżyskiego, starachowickiego, staszowskiego i włoszczowskiego.

Więcej o książce:


Wydawca: CM
Seria wydawnicza: Zapomniane miejsca
ISBN: 978-83-65499-13-4
Liczba stron: 152
Rok wydania: 2016


czwartek, 6 kwietnia 2017

"Spotkania z Zabytkami" numer 3-4/2017



W najnowszym numerze czasopisma "Spotkania z Zabytkami":


Na okładce numeru 3-4, 2017 znalazły się naczynia z Serwisu łabędziego wyprodukowanego w latach 1737-1742 w Królewskiej Wytwórni Porcelany Miśni – to zapowiedź tekstu o udostępnionej w grudniu minionego roku Galerii Sztuki Dawnej w Muzeum Narodowym w Warszawie. Tematy muzealne są szczególnie obecne w tym wydaniu pisma; wśród nich: wystawa „Skarby baroku. Między Bratysławą a Krakowem” w Muzeum Narodowym w Krakowie, ekspozycja „Każdy krok zostawia ślad. Obuwie historyczne ze zbiorów Muzeum Archeologicznego w Gdańsku”, która zagościła w Muzeum Archeologicznym w Poznaniu, oraz czynna do końca kwietnia w zamku w Baranowie Sandomierskim wystawa „Europejskie busole polowe. Pułkownik Jan Bezard”.

Miłośników militariów mamy nadzieję zaciekawić następującymi wystawami: „Mundury Stanów Galicyjskich” w Zamku Królewskim na Wawelu, „Z Bogiem za króla i ojczyznę. Kultura militarna prowincji śląskiej od wojen zjednoczeniowych do Wielkiej Wojny (1864-1914). Kolekcja regimentów śląskich Norberta Kozioła” w Willi Caro – siedzibie głównej Muzeum w Gliwicach – oraz ekspozycją militariów w Zamku Książąt Sułkowskich w Bielsku-Białej. Oprócz tego odwiedzamy zabytki Drohiczyna i neoromański kościół w Kamieńsku, zaglądamy także za granicę – szukając śladów dworu w Mańkowiczach i ogrodu botanicznego w Krzemieńcu; śledzimy „Polskie ślady w czeskich kurortach”. Przypominamy także o zbliżającym się Międzynarodowym Dniu Ochrony Zabytków – tegoroczne obchody odbędą się w dniach 19-20 kwietnia w Operze Nova w Bydgoszczy. Wspominamy hrabiego Franciszka Ksawerego Krasickiego (1774-1844), piszemy o wędrującym pomniku, zabytkach archeologicznych i pewnym profesorskim portrecie.


Spis treści:

"Spotkania z Zabytkami" na Facebooku:


środa, 5 kwietnia 2017

"Kameduli w Warszawie”



Karol Guttmejer, Anna Sylwia Czyż (red. naukowa)
"Kameduli w Warszawie. 375 lat fundacji eremu na Bielanach"


W 1641 roku Sejm Rzeczypospolitej potwierdził wcześniejszy przywilej króla Władysława IV na fundację eremu kamedułów na Górze Polkowej pod Warszawą, dziś na Bielanach. Zakon kamedułów to zgromadzenie o najsurowszej – obok kartuzów – regule, nakazującej odosobnienie z dala od siedlisk ludzkich, za murem klauzuli, z wykluczeniem kontaktu z życiem zewnętrznym i mocno ograniczoną komunikacją między zakonnikami. W Polsce epoki baroku powstało tylko 7 fundacji dla tego zakonu (jedna była nieudana i szybko została zamknięta), ale prawie wszystkie wyróżniały się od kamedulskich eremów w Europie skalą i wysoką wartością artystyczną kościołów. To zasługa polskich fundatorów, arystokracji i królów.





Erem pokamedulski na warszawskich Bielanach, to jeden z najciekawszych zabytków w stolicy. Stoją w nim oryginalne domki zakonników wzniesione jeszcze przed szwedzkim potopem i zachowane w mało przekształconej formie do dziś – w przeciwieństwie do innych warszawskich zabytków z epoki Wazów, zniszczonych w czasie wspomnianego potopu, czy podczas drugiej wojny światowej. Natomiast tamtejszy kościół należy do najwybitniejszych przykładów barokowej architektury sakralnej w Polsce. I to ten zespół zabytków jest przedmiotem konferencji organizowanej przez Biuro Stołecznego Konserwatora Zabytków we współpracy z Instytutem Historii Sztuki Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego.

Źródło:




 Kameduli pełni tajemnic. Konferencja naukowa pomogła odkryć niektóre z nich:

"Kameduli w Warszawie. 375 lat fundacji eremu na Bielanach"
Fotorelacja z konferencji


Wydawca: Miasto Stołeczne Warszawa
ISBN: 978-83-63269-30-2
Rok wydania: 2016
Liczba stron: 622