Książka jest swoistego rodzaju
dialogiem autora Jacka Rysia ze swoim ojcem Zbigniewem Rysiem Fantomem, słynnym
kurierem Związku Walki Zbrojnej/Armii Krajowej. Fabułę w dużej mierze stanowią
przeżycia, sytuacje, niebezpieczeństwa, zwroty akcji, jakie towarzyszyły osobom
przemierzającym w czasie II wojny szlaki kurierskie, w tym przypadku na trasie
Warszawa – Budapeszt. Tym samym stanowi to doskonałe źródło informacji o jednej
z płaszczyzn działalności konspiracyjnych struktur Polskiego Państwa Podziemnego.
Jacek Lombarski „Śladami majora
Henryka Dobrzańskiego Hubala. Ostatnie dni”
Kolejna książka Jacka
Lombarskiego – radomskiego badacza dziejów Oddziału Wydzielonego Wojska
Polskiego mjr. Henryka Dobrzańskiego “Hubala”. Autor z godną podziwu
dociekliwością opisuje okres od 10 do 30 kwietnia 1940 r. Drobiazgowo analizuje
szlaki przemarszu i miejsca stacjonowania Oddziału na ziemi opoczyńskiej.
Publikacja zawiera liczne mapy, zdjęcia, relacje świadków i analizy. Śmiało
może być wykorzystywana jako swoisty przewodnik po miejscach regionu
opoczyńskiego, związanych z “Hubalem” i jego żołnierzami.
Sławomir Koper „Zapomniane Kresy.
Ostatnie polskie lata”
Piąty tom niezwykle popularnej
serii. Poprzednie to Ostatnie lata
polskiego Lwowa, Ostatnie lata polskiego Wilna, Ostatnie lata polskich
Kresów, Najdalsze Kresy – ostatnie polskie lata.
Gdyby zapytać przechodnia na
ulicy, z czym kojarzą mu się Kresy, bez namysłu odpowie: Lwów, Wilno,
Nowogródek, niektórzy dorzucą jeszcze Krzemieniec. A przecież Kresy to
nie tylko legendarne stolice polskości, to także zaścianki i stanice.
To również zapomniane Kresy – te w dawnych Inflantach Rzeczypospolitej. To
właśnie stamtąd pochodziło wielu artystów, polityków i wojennych
bohaterów, którzy znakomicie zapisali się na kartach polskiej historii. To na
uniwersytecie w Dorpacie biło polskie serce, a na politechnice
w Rydze kształciły się młode kadry techniczne odrodzonego państwa
polskiego. Musimy stale o tym przypominać.
Sławomir Koper — autor, którego
nakłady książek historycznych znacznie już przekroczyły milion egzemplarzy —
udowadnia po raz kolejny, że magię miejsc, urodę przyrody, słynną otwartość
mieszkańców i legendę Kresów można przełożyć na język zrozumiały
dla współczesnego pokolenia.
◗ Powstanie
styczniowe na Żmudzi
◗ Legenda
uniwersytetu w Dorpacie
◗ Polskie
czołgi w Dyneburgu
◗ „...
a mnie soból i panna...” Inflanckie przypadki Józefa Weyssenhoffa
◗ Trudna
młodość Kazimiery Iłłakowiczówny
◗ Zadziwiające
meandry sąsiedzkiej polityki: Kowno — Warszawa 1918-1939
◗ Teozofia
czy zmartwychwstanie? Przypadek Heleny i Wandy Dynowskich
◗ Wielcy
rodacy urodzeni na Inflantach: Władysław Raginis, Władysław Studnicki,
Ferdynad Ossendowski
i Grzegorz Fitelberg
◗ Polscy
robotnicy na Łotwie i łotewscy olimpijczycy polskiego pochodzenia
◗ Polacy
internowani na Łotwie, Litwie i w Estonii w 1939 roku
◗ ORP
„Orzeł” w Tallinie i brawurowa ucieczka rozbrojonego okrętu
Kresy to nie tylko mała ojczyzna „piękna i czysta jak
pierwsze kochanie”, to również dziejowa scena, na której rozgrywały się wydarzenia,
które czasami próbujemy wyprzeć ze zbiorowej pamięci. Co nie zmienia
faktu, że nadal pozostaje częścią naszego dziedzictwa. Sławomir Koper
Seria „Wielka Wojna – Codzienność
Niecodzienności”, t. II
Gajewska Janina, Wajs Anna
(oprac.)
Dziennik Janiny Gajewskiej z okresu od 2 sierpnia 1914 r.
do 1 stycznia 1919 r. Pochodząca ze zubożałej rodziny
szlacheckiej czas wojny spędziła w Warszawie. Była wielką patriotką
i wnikliwą obserwatorką codzienności, która z ogromnym zaangażowaniem
śledziła zarówno działania na frontach, jak i życie miasta. Opisywała
m.in. zmagania ludności Warszawy, w tym swojej rodziny, z głodem
i niedostatkiem pieniędzy, a także swój stosunek do zaborców.
Oprócz prześledzenia ówczesnych wydarzeń politycznych, społecznych
i ekonomicznych dziennik Gajewskiej umożliwia spojrzenie na sferę
kulturalną i obyczajową tamtych czasów. Autorka była starannie
wykształcona, znała języki obce, interesowała się literaturą zagraniczną
oraz teatrem (w dzienniku spisywała m.in. swoje wrażenia
ze spektakli i ich ocenę). Współorganizowała ponadto wieczory
dyskusyjne, podczas których wygłaszano odczyty na tematy filozoficzne
i literackie.
Uzupełnienie publikacji stanowią liczne fotografie i pocztówki
przedstawiające Warszawę z początku XX w., a także fotokopie wierszy
pisanych przez Gajewską oraz jej korespondencji z siostrą Zofią.
Wydanie zostało opatrzone aparatem krytycznym.
Rękopis dziennika przechowuje Archiwum Państwowe w Warszawie (całość
zapisków Gajewskiej znajdujących się w warszawskim archiwum obejmuje okres
od 20 września 1897 r. do 15 sierpnia 1919 r.).
„Żołnierze Armii Krajowej na
Kresach wschodnich podczas II wojny światowej”
Historia-polityka-pamięć
Wyjątkowa pozycja książkowa z
serii wydawniczej Biblioteki Muzeum Armii Krajowej w Krakowie, przybliżająca
czytelnikowi zagadnienia „drugowojennych wydarzeń kresowych” przez pryzmat
zarówno życiorysów osób zaangażowanych w walkę z okupantami, jak też historię
poszczególnych oddziałów partyzanckich AK.
Piotr Makuła (red.) „Piękna niepodległa. Album wystawy”
Wydany przez Muzeum Armii Krajowej w Krakowie album
opisujący czasową wystawę muzealną poświęconą zaangażowaniu Kobiet-Polek w trud
walki o niepodległość Rzeczpospolitej w trakcie Wielkiej Wojny, jak również w
czasie zmagań o kształt terytorialny odrodzonego polskiego państwa.
Niniejsza pozycja w sposób ikonograficzny i opisowy przybliża czytelnikowi
treści ukazane w przestrzeni wspomnianej wystawy, zorganizowanej na 100-lecie
odzyskania przez Polskę niepodległości.
Piotr Makuła (red.) „Z ziemi polskiej do włoskiej. 2 Korpus Polski
i Armia Krajowa”
Album wystawy
Album stanowi swoiste
udokumentowanie czasowej ekspozycji muzealnej, zorganizowanej i udostępnionej
zwiedzającym w 2017 r. w przestrzeni wystaw Muzeum Armii Krajowej w Krakowie.
Niniejsza pozycja wydawnicza stanowi zbiór fotograficznej rejestracji
wspomnianej ekspozycji, mocno obwarowany opisem. W albumie ujęta została
historia 2. Korpusu Polskiego poprzez zaprezentowanie sylwetek i losów jego
żołnierzy, w tym oficerów i generałów, jak też bogate spektrum fotografii i
opisów artefaktów związanych z tą formacją.
„Trochę się zazdrości tym,
co nie dożyli tych czasów…”
Dziennik Ludwiki Ostrowskiej
z Maluszyna.
Seria „Wielka Wojna – Codzienność Niecodzienności”, tom I
Ostrowska Ludwika, Kita Jarosław
(oprac.), Zawilski Piotr (oprac.)
Serię wydawniczą otwiera dziennik hrabiny Ludwiki Ostrowskiej z Maluszyna,
którego rękopis przechowywany jest w Archiwum Państwowym w Łodzi.
Dzięki zapisowi wrażeń i przeżyć autorki mamy możliwość poznania
codziennych trudów rodziny ziemiańskiej oraz lokalnej społeczności
w niecodziennych wojennych okolicznościach. Obawy o bliskich
przeplatają się z informacjami o najazdach żołnierzy i innych
niedogodnościach. Hrabina Ostrowska – kobieta głęboko wierząca, wykształcona,
aktywna społecznie i nieobojętna na ludzką krzywdę – prezentuje różne
zachowania i postawy wobec rzeczywistości, zmieniające się wraz
z wojenną sytuacją, szczególnie w jej pierwszych miesiącach. Dziennik
Ludwiki Ostrowskiej pozwala także na prześledzenie nieco skomplikowanych
powiązań rodzinno–majątkowych Ostrowskich, Potockich, Morstinów, Skórkowskich,
Siemieńskich czy Wielopolskich.
Wydawnictwo zawiera liczne fotografie autorki, jej rodzeństwa
oraz dalszych członków rodziny, a także zdjęcia majątku Ostrowskich.
Publikację uzupełniają ponadto wybrane fotokopie obwieszczeń i rozkazów
lokalnych władz, mapa okolic Maluszyna oraz tablica genealogiczna rodu
Ostrowskich. Wydanie zostało opatrzona aparatem krytycznym.
Publikacja nominowana do Nagród Historycznych POLITYKI
2015 w kategorii "Pamiętniki, relacje, wspomnienia".
Porywająca i pełna
niezwykłego uroku, a co najważniejsze, prawdziwa historia jednego
z najbardziej niezwykłych kombatantów II wojny światowej! Wojtek lubił
zapalić, napić się piwa niczym prawdziwy żołnierz. Tyle że był ważącym 250 kg niedźwiedziem
brunatnym.
Jako sierota trafił w szeregi Armii Andersa maszerującej w 1942 roku
z Persji do Palestyny. Pierwotnie był maskotką, jednak wkrótce zaczął
aktywnie włączać się w wysiłek bojowy swego oddziału. Podczas kampanii
we Włoszech zapracował sobie nawet na miano prawdziwego żołnierza,
posiadającego własny stopień i numer ewidencyjny. Od tego czasu symbolem
22. Kompanii Zaopatrzenia Artylerii 2. Korpusu, w której służył, stał
się rysunek niedźwiedzia niosącego pocisk.
Po wojnie Wojtek, wraz z towarzyszami broni z 2. Korpusu, przybył
do Berwickshire, gdzie został znaczącym członkiem lokalnej społeczności.
Następnie przeniósł się do zoo w Edynburgu, ale jego emerytura
nie upływała w ciszy i spokoju. Stanowiąc potężny symbol
wolności i solidarności dla Polaków na całym świecie, wzbudzał
ogromne zainteresowanie. Trwa ono zresztą do dziś, choć od śmierci Wojtka
upłynęło już ponad pół wieku. Historię Wojtka uzupełnia epilog autorstwa Neila Aschersona, podkreślający
zasługi Polaków w walce z III Rzeszą.
Kolejna książka z bestsellerowej serii Bellony „spowiedzi”
ważnych postaci historycznych, w tym zwłaszcza dostojników Trzeciej Rzeszy,
udostępnionych czytelnikom przez Christophera Machta.
Heinrich Himmler. Faktycznie
druga osoba w Trzeciej Rzeszy – ważniejszy od niego był tylko sam Adolf Hitler.
Wszechwładny szef SS, minister policji, nadzorca służb bezpieczeństwa, a przede
wszystkim człowiek, który stworzył sieć obozów koncentracyjnych i obozów
zagłady. „Bestia”, „człowiek pozbawiony sumienia”, „zbrodniarz wojenny” – to
tylko niektóre jego określenia. Ale ten morderca zza biurka podobno zasłabł,
gdy w 1941 roku był naocznym świadkiem egzekucji Żydów...
W ostatnich miesiącach wojny Himmler po cichu próbował się dogadać z aliantami
w sprawie separatystycznego pokoju na Zachodzie, za co został wyklęty przez
Hitlera i pozbawiony wszelkich stanowisk. Po klęsce Niemiec próbował się skryć
pod fałszywą tożsamością, ale wpadł w ręce Brytyjczyków i 23 maja popełnił
samobójstwo, rozgryzając ampułkę z cyjankiem.
Dotychczas nie ujawniono, że tuż
przed śmiercią Himmlera przesłuchał oficer brytyjskiego wywiadu. Szef SS
opowiedział mu o swym życiu i zbrodniczej działalności, nie unikając mało
znanych szczegółów. Do stenogramu tej rozmowy dotarł Christopher Macht, autor
bestsellerowej serii „spowiedzi” Hitlera i innych nazistowskich dygnitarzy. Oto
jego odkrycie!
Premiera 26 Października
Christopher Macht (ur. 1976) jest
niemieckim pisarzem polskiego pochodzenia. Wywodzi się z Pomorza Zachodniego,
obecnie mieszka w Niemczech, w Brandenburgii. Od lat tropi zagadki drugiej
wojny światowej i niemieckiego nazizmu. Odkrył i opublikował nakładem
wydawnictwa Bellona zapiski z rozmów Adolfa Hitlera, Józefa Stalina, Josepha
Goebbelsa czy Josefa Mengele, zbrodniczego lekarza z Auchwitz. Jego książki,
pełne sensacji i tajemnic, cieszą się dużym powodzeniem wśród czytelników,
szczególnie miłośników historii XX wieku.
Janusz Gmitruk, Stanisław Durlej, Longin Kaczanowski, Józef
Szczepańczyk
„Śmierć i pamięć. Mauzoleum Martyrologii Wsi Polskich w
Michniowie”
Od idei do realizacji
Po upływie blisko czterdziestu
lat, ostatecznie materializuje się wizja upamiętnienia w Michniowie walki i
męczeństwa wsi polskich w okresie II światowej. Michniów, ofiara bestialskiej
pacyfikacji w dniach 12 i 13 lipca 1943 r., w czasie której zamordowano 203
osoby a wieś spalono, stał się symbolem martyrologii mieszkańców setek polskich
wiosek w latach 1939-1945 na ziemiach włączonych do III Rzeszy, w Generalnym
Gubernatorstwie oraz na dawnych Kresach II Rzeczpospolitej. […] Fragment
ze Wstępu
Spis treści
Wstęp…
Janusz Gmitruk, Martyrologia wsi polskiej w latach
1939-1945…
Longin Kaczanowski, Nikt nie zostanie zapomniany.
Zagłada i Pamięć Michniowa…
Stanisław Durlej, Józef Szczepańczyk, Pamięć w sztuce
utrwalona….
Stanisław Durlej, Józef Szczepańczyk, U źródeł idei
budowy michniowskiego Mauzoleum…
Stanisław Durlej, Józef Szczepańczyk, Mauzoleum od idei
do realizacji…
Stanisław Durlej, Józef Szczepańczyk, Kalendarium
najważniejszych wydarzeń…
Józef Szczepańczyk, Obchody rocznicy pacyfikacji –
wybór…
Józef Szczepańczyk, Dzień Walki i Męczeństwa Wsi
Polskiej…
Andrzej Solak „Rycerze Chrystusa.
Zakony rycerskie i ich wojny”
Porywająca opowieść o owianych
legendą Bożych wojownikach, których losy od wieków fascynują zarówno
historyków, jak i pasjonatów sztuki wojennej.
Tajemnice związane z
działalnością templariuszy, joannitów, lazarytów, bożogrobców czy krzyżaków
pobudzają wyobraźnię nie tylko miłośników historii, lecz także pisarzy i
scenarzystów filmowych. Członkowie zakonów rycerskich należą do najbardziej
znanych, ale i kontrowersyjnych postaci w historii Kościoła. Jedni uznają ich
za bohaterów walki z ekspansją muzułmańską, dla drugich epoka rycerzy Chrystusa
stanowi ciemną kartę w dziejach chrześcijaństwa.
Zakony rycerskie przez lata
obrosły rozpalającymi emocje i wzbudzającymi dyskusje legendami i mitami.
Andrzej Solak w swej najnowszej książce rozprawia się z nimi, umiejscawiając
losy tych zgromadzeń na szerokim tle społecznym późnego średniowiecza. Przedstawia
historię krucjat lewantyńskich, rekonkwisty Półwyspu Iberyjskiego z rąk Maurów
oraz walk ze stawiającymi opór chrześcijaństwu pogańskimi ludami północnej
Europy. Wplatając fakty w barwną narrację, tworzy wciągającą i odkrywczą
opowieść. Dzięki ogromnej liczbie szczegółów dotyczących uwarunkowań
kulturowych i geograficznych, uzbrojenia i taktyki rycerzy, a także reguł
poszczególnych zakonów opowieść ta jest również solidnym źródłem wiedzy
historycznej, obejmującym kilkaset lat walk w obronie wiary.
Każdy kandydat do zakonu
przechodził kilkumiesięczny okres próbny, podczas którego ćwiczył pokorę,
wykonując między innymi proste prace fizyczne, stanowiące ujmę dla ówczesnych
dobrze urodzonych rycerzy. Wdrożenie do dyscypliny tych zapalczywych, pełnych wigoru
młodych ludzi, nawykłych do wojaczki i rozlewu krwi, wcale nie było łatwe. Mimo
to nie pobłażano im w niczym. Mieli doskonale zorganizowany czas między pracą,
podnoszeniem swych kwalifikacji wojskowych a modlitwą. Surowo zwalczane było
nie tylko próżniactwo, ale i rozrywki (w tym polowania, z wyjątkiem polowań na
lwy), a nawet żartobliwe rozmowy, przechwałki, unoszenie się gniewem, nie
mówiąc już o używaniu przekleństw i wulgaryzmów. Nie wolno było grać w szachy i
tryktraka (aby nie stwarzać okazji do bójek). Dopuszczano pewne gry
towarzyskie, lecz zarazem surowo zabraniano hazardu i zakładów. Zalecane były
modlitwy, czytelnictwo i prace na rzecz ogółu. (fragment książki).
---
Andrzej Solak jest
absolwentem historii UJ, dziennikarzem, autorem kilku książek, w tym wydanych w
Wydawnictwie eSPe: "Walk Polaków z islamem", "Modlitwy
mieczy", "Krucjaty Wyklętych", "Warszawy ’44" oraz
"Kresów w płomieniach".
Józef Sygiet - Historia Oddziału Partyzanckiego Batalionów
Chłopskich „Jana”
Opracowanie: Karolina Maciaszek
Józef Sygiet „Jan” pochodził z
rodziny chłopskiej. Był jednym z bardziej znanych dowódców Batalionów
Chłopskich i działaczem ludowym. W okresie PRL za swoją działalność okupacyjną
był prześladowany i więziony. Dowodzony przez niego Oddział Partyzancki BCh
(LSB) działający na Kielecczyźnie zasłynął wieloma brawurowymi akcjami. Były to
m.in. atak na garnizon niemiecki w Szczekocinach, zamachy na tamtejszego
burmistrza i komendanta policji granatowej, przechwytywanie transportów z
żywnością, karanie polskich urzędników współpracujących z Niemcami, walka z
hitlerowcami pacyfikującymi wsie.
Niniejsza publikacja ma charakter
źródłowy. Zamieszczono w niej spisane przez Józefa Sygieta wspomnienia, zestawienia
odznaczeń i awansów, materiały prasowe, jak i korespondencje dotyczące
dowodzonego przez niego oddziału. Materiały te przechowywane są obecnie w
Archiwum Zakładu Historii Ruchu Ludowego.
Spis treści
Wstęp…
Wspomnienia i relacje z lat
1937-1944…..
Pamiętnik dowódcy Grupy
Partyzanckiej BCh w Obwodzie Włoszczowa…
Stanisław Rosół dostaje w pracy
jasne polecenie: do końca kwietnia wykorzystać zaległy urlop. Jako poszukiwacz
przygód, kolekcjoner i hobbysta, a jednocześnie odkrywca-amator nie namyśla się
długo – śladami historii postanawia wyruszyć w Lubelskie.
Już podczas pierwszej nocy
spędzanej w terenie pod namiotem Rosół jest świadkiem niecodziennego zdarzenia:
na pobliskiej polanie odbywa się zrzut lotniczy, który wygląda jak wierna
rekonstrukcja historyczna zainscenizowana przez miejscowych zapaleńców. Nad
ranem, w wyniku wnikliwego przeszukania stratowanego terenu, Rosół odnajduje
porzucony zasobnik. Replika? Oryginał? Rekonstruktorzy czy partyzanci? W
rozwikłaniu zagadki Stanisławowi Rosołowi pomoże inny pasjonat historii, kumpel
ze szkolnej ławy, antykwariusz Oskar Nalewajka…
Powieść Spóźniony
zrzut łączy zagadnienia historyczne ze współczesnością. Za sprawą
niewielkiej domieszki fantastyki akcja biegnie dwutorowo: współcześnie i w
połowie lat czterdziestych. Oba światy przenikają się, przy czym wątek
historyczny oparto na epizodzie z dziejów zgrupowania majora Mariana Bernaciaka
„Orlika”, niejako w kontrze do niesławnego tomiku z serii Biblioteka Żółtego
Tygrysa.
Głównymi bohaterami książki są
walczący z pojałtańskim porządkiem partyzanci nazywani Żołnierzami Niezłomnymi
lub Wyklętymi. Nie zapomniano również o bojownikach prowadzących wieloletnią
walkę w obronie polskości Kresów, anektowanych przez sowieckiego sąsiada. Autor
przypomina, że opór zbrojny w Polsce nie wygasł w 1947, ani nawet w 1963 roku.
Swoją opowieścią obejmuje także akcje partyzantki miejskiej, aktywnej jeszcze w
latach 80. Opisuje też działania partyzanckie w innych krajach Europy
Środkowo-Wschodniej, poddanych sowietyzacji.
W książce sporo miejsca
poświęcono polskim żołnierzom-tułaczom, walczącym przeciw komunizmowi na
czterech kontynentach. Występują w niej np. piloci wykonujący tajne, podniebne
misje nad górami Albanii i Tybetu czy ochotnicy Legii Cudzoziemskiej zaangażowani
w bój w dżunglach Indochin. Autor nie ukrywa, że jego sympatie leżą po stronie
Wyklętych, ale nie lukruje historii. Opowiada także o zdradzie i kolaboracji
osób o nieraz chwalebnej przeszłości. Nie omija spraw mrocznych, jak przypadki
dobijania rannych kolegów, aby ci nie wpadli w ręce oprawców z UB. Krucjata
Wyklętych to wielobarwna opowieść, w której zabawne anegdoty z życia
„leśnych” przeplatają się z porażającymi relacjami z pól bitew i miejsc kaźni.
Andrzej Solak jest
absolwentem historii UJ, dziennikarzem, autorem kilku książek, w tym wydanych w
Wydawnictwie eSPe "Warszawy ’44", "Kresów w płomieniach",
"Modlitwy mieczy" i "Męczenników katolickich ostatniego
stulecia".
Znakomicie opowiedziana historia
Polaków,
którzy po 1944 roku wystąpili z bronią w ręku przeciw czerwonemu
totalitaryzmowi.
Przedstawiona z pasją opowieść o
bohaterach i zbrodniarzach, o okrucieństwie i poświęceniu, o cierpieniu i
walce. Książka opowiada o aktach przemocy politycznej i militarnej, które miały
miejsce w 1 połowie XX w. na obszarze Kresów Wschodnich, rozumianych tutaj jako
tereny II Rzeczypospolitej położone na wschód od tak zwanej linii Curzona. Z
jej stronic wyłania się wyrazisty obraz wielokulturowych ziem, które aż kipiały
od namiętności narodowościowych, religijnych i politycznych. Narracja obejmuje
dwie wojny światowe oraz szereg lokalnych konfliktów, powstań, kampanii
partyzanckich i terrorystycznych.
Autor nie stara się stworzyć
kompletnego kalendarium tych wydarzeń, ale oddać choć w części dramaty
mieszkańców miast, wiosek i chutorów, które dotknięte zostały przez
niepowstrzymaną spiralę przemocy. Jego opowieść utkana jest z szeregu epizodów,
w których poznajemy losy konkretnych ludzi, którzy żyli i umierali za swoje
ojczyzny, przekonania a czasem po prostu dlatego, że jego sąsiad czy nawet
krewny został owładnięty przez zbrodniczą ideologię. To historie często
przeniknięte grozą, ale nigdy niepozostawiające czytelnika obojętnym.
Andrzej Solak jest
absolwentem historii UJ, dziennikarzem, sekretarzem redakcji miesięcznika
„Wzrastanie”, autorem kilku książek, w tym wydanych w Wydawnictwie eSPe:
"Modlitwy mieczy", "Męczenników katolickich ostatniego
stulecia", "Warszawy'44. Popiół i łzy".
„Prawdziwa
historia Bursztynowej Komnaty i Ericha Kocha”
Tropem Ósmego Cudu Świata.
Tajemnica zniknięcia Bursztynowej Komnaty w czasie drugiej wojny światowej, nie
została nigdy do końca wyjaśniona. Nazywana „Ósmym cudem świata”, była darem
pruskiego króla Fryderyka Wilhelma I dla cara Rosji Piotra I. Poszukiwali ją
wyspecjalizowani łowcy skarbów oraz ukryte struktury państwowych organizacji
śledczych, stała się tematem wielu prasowych doniesień, dokumentalnych filmów,
radiowych reportaży oraz licznych książek. Po 75-latach od jej zniknięcia,
Bursztynowa Komnata jest nadal aktualną historyczną zagadką, nadającą się do
dalszego badania. Autorowi tej książki udało się dotrzeć do archiwalnych
unikalnych materiałów związanych z Bursztynową Komnatą. Dają one przypuszczalne
odpowiedzi na pewne istotne fakty, w tym rolę gauleitera Prus Wschodnich Ericha
Kocha, który skazany w Polsce w 1959 roku na karę śmierci, przeżył w celi
czekając na wykonanie wyroku 27 lat i 8 miesięcy. Poznajemy też działania wokół
poszukiwania skarbu Bursztynowej Komnaty polskich służb specjalnych: wywiadu,
bezpieczeństwa oraz losy ich bezpośrednich wykonawców. Nie mniej ciekawy jest
też zapis samej historii unikatowego bursztynowego zabytku, stanowiący tło
owego dokumentalnego książkowego thrillera.
Opowieść o bohaterstwie i
wytrwałości warszawskich powstańców i cywilów, ale i o łzach, które na ich
twarzach mieszały się z popiołem z palących się domów.
Ku końcowi zbliżał się piąty rok
wojny. Na terytorium Rzeczypospolitej walczyły ze sobą dwie armie totalitarnych
państw, które wcześniej zaatakowały i podzieliły między siebie nasz kraj.
Dowództwo polskiego podziemnego wojska uznało, że w tej sytuacji trzeba
rozpocząć w Warszawie powstanie.
Jakimi siłami dysponowały
walczące strony?
Jak żyli i walczyli powstańcy
przez dwa miesiące zmagań?
Jaki był los cywilnych
mieszkańców miasta?
Kim byli ci, którzy utopili
powstanie w morzu krwi?
Jak wyglądała i jakie znaczenie
miała pomoc z zewnątrz dla powstania?
Jaki jest bilans tego jednego z
najbardziej niezwykłych wydarzeń w historii wojskowości?
Odpowiedzi na te i wiele innych
pytań można znaleźć, czytając tę poruszającą książkę. Ukazuje ona swego rodzaju
panoramę Powstania Warszawskiego, utkaną z dziesiątek znaczących epizodów.
Opowiada o mieście, które walczyło i umierało. O bohaterstwie i
wytrwałości warszawskich powstańców i cywilów, ale i o łzach, które na ich
twarzach mieszały się z popiołem z palących się domów. To wielobarwny żałobny
fresk poświęcony zamienionemu w morze ruin miastu i ludziom, którzy niemal
bezbronni przez dwa miesiące powstrzymywali regularne, doskonale uzbrojone
jednostki wroga.
Andrzej Solak jest
absolwentem historii UJ, dziennikarzem, autorem kilku książek, w tym wydanych w
Wydawnictwie eSPe "Kresów w płomieniach", "Modlitwy mieczy"
i "Męczenników katolickich ostatniego stulecia".
Agnieszka Cubała „Artyści ’44.
Gwiazdy w Powstaniu Warszawskim”
Mieczysław Fogg w otwartej
trumnie zobaczył martwą dziewczynę w wieku 16–17 lat o ślicznej
twarzy. Była ubrana w granatowy fartuch, ramię opinała biało-czerwona
opaska. Młoda bohaterka powstania sprawiała wrażenie istoty pogrążonej
w głębokim śnie. Nie mógł powstrzymać łez. Hance Brzezińskiej
towarzyszył nieustanny lęk. Bała się o trzynastoletniego syna. Żeby
tylko na wieść o tym, że matka walczy, nie próbował
do niej dołączyć. I żeby nie zginął tak jak
ci ośmiolatkowie, co to z butelkami na czołgi
chodzili. Jan Ekier na chwilę tylko stracił rezon, gdy koło jego
ucha świsnęła kula, najpewniej rykoszet. Sala wypełniona po brzegi
żołnierzami chciała dalej słuchać Etiudy rewolucyjnej. Wokół trwał
nieustanny ostrzał. Chopin dziwnie inaczej brzmi przy akompaniamencie wybuchów
i drżeń szyb.
Artyści’44 przedstawiają
prawdziwe losy gwiazd kina, teatru i estrady w Powstaniu Warszawskim.
Byli żołnierzami i walczyli z bronią w ręku. Służyli, dając
koncerty i organizując przedstawienia. Wielu po prostu próbowało
przeżyć i ochronić bliskich. Tracili przyjaciół, rodziny, dzieci. Widzieli
zniszczenie ukochanych miejsc. Ich losy są tak różne, jak i ich
artystyczne talenty. Znamy ich twarze i role. Widzieliśmy przedstawienia,
słuchaliśmy śpiewu. Podziwialiśmy i oklaskiwaliśmy. Teraz – dzięki
Agnieszce Cubale – dowiadujemy się, że łączy ich jeszcze jedno: straszne
doświadczenie Powstania Warszawskiego.
W książce poznamy powstańcze
losy między innymi: Adama Brodzisza, Małgorzaty Damięckiej, Mieczysława Fogga,
Aliny Janowskiej, Stefana Kisielewskiego, Marii Kownackiej, Ireny
Kwiatkowskiej, Andrzeja Łapickiego, Zdzisława Maklakiewicza, Jeremiego
Przybory, Ludwika Solskiego Danuty Szaflarskiej, Władysława Szpilmana, Krystyny
Zachwatowicz-Wajdy.
